Τι Είναι Ο Υλικός Κόσμος Ταοϊσμός: Συλλέξαμε την καλύτερη πηγή για αυτό το θέμα και σας την παραθέτουμε μαζί με άλλες πληροφορίες.

Τι Είναι Ο Υλικός Κόσμος Ταοϊσμός

Ο υλικός κόσμος είναι μια ψευδαίσθηση (Μάγια), ο Θεός βρίσκεται μέσα σε κάθε εκδηλωμένη ύπαρξη, η πραγματικότητα του Σύμπαντος είναι η μοναδική προβολή του Ατμάν, δηλαδή της Παγκόσμιας Ψυχής που αποτελεί την πηγή όλων των ψυχών και των ατομικών «εγώ» (Άτμα). Η υλική ζωή είναι διαβολική και σκιάζει την ενότητα Βράχμα-Άτμα. Κάθε ανθρώπινο ον πρέπει να επιδιώκει τη λύτρωση από τις παγίδες αυτού του κόσμου και να μη θεωρεί τίποτα σαν μόνιμο και δεδομένο, μέσα στον φθαρτό κόσμο της αστάθειας και της παροδικότητας. (Στον Ινδουϊσμό και τον Βουδισμό, η Κόλαση ουσιαστικά ταυτίζεται με τον κατώτερο κόσμο της ύλης). Η ύπαρξή μας στον Κόσμο είναι αποτέλεσμα ενός αέναου κύκλου γεννήσεων, θανάτων, κι αναγεννήσεων (Σαμσάρα). Ο τεράστιος αυτός κύκλος της γέννησης και του θανάτου ταξιδεύει μέσα από μια ιεραρχία αναρίθμητων φυτών, ζώων, ανθρώπων (καθώς και πολλών άυλων οντοτήτων), με τελικό σκοπό την εξέλιξη της συνείδησης και την τελική ένωση της ψυχής με το Υπέρτατο Ένα. Κάθε μεγάλη εξελικτική γραμμή της ζωής διέπεται από έναν συγκεκριμένο νόμο (Ντάρμα). Η γέννηση στον κόσμο των ανθρώπων θεωρείται προνομιακή, επειδή το επίπεδο της συνείδησης είναι αρκετά υψηλό, και αυτό μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στην πνευματική εξέλιξη. Η σύνθεση του ανθρώπου είναι επταπλή: υπάρχουν τέσσερα κατώτερα σώματα που διαλύονται, ύστερα από τον θάνατό του, και τρία ανώτερα, που συνεχίζουν να υπάρχουν και μετά και τα οποία μετενσαρκώνονται. Οι προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες η ψυχή αναγεννάται και μετενσαρκώνεται σε ανώτερα και κατώτερα όντα, εξαρτώνται αποκλειστικά από τις πράξεις του ανθρώπου (Κάρμα). Το Κάρμα προκαθορίζει το μέλλον, τη διάρκεια, και τον αριθμό των μετενσαρκώσεων. Αντικειμενικός σκοπός της ύπαρξής μας πρέπει να είναι η απελευθέρωση από αυτόν τον οδυνηρό και αέναο κύκλο των μετενσαρκώσεων, και επιτυγχάνεται με τη γνώση της Αλήθειας και την ένωση Βράχμα-Άτμα, με τη βοήθεια ασκητικής ζωής και ηθικής βελτίωσης. Αυτή η ενότητα απελευθερώνει τον άνθρωπο από τον τροχό της Σαμσάρα και τον βυθίζει στο Συμπαντικό Ένα. Επίσης, σε τακτά χρονικά διαστήματα, όταν ενσκύπτουν στην ανθρωπότητα περίοδοι πνευματικού μεσαίωνα, ενσαρκώνονται οικειοθελώς κάποια ανώτερα και εξελιγμένα όντα (Αβατάρα), με σκοπό να του υπενθυμίσουν την Αλήθεια και τον βασικό σκοπό της ζωής του στη Γη, όπως είναι οι ιδρυτές των διαφόρων θρησκειών. Βουδισμός. Εμφανίστηκε στην Ινδία, τον 7ο αιώνα π.Χ., με εμπνευστή του τον ευγενούς καταγωγής Γκαουτάμα Σιντάρτα (ο οποίος μετονομάστηκε σε Βούδας, δηλαδή φωτισμένος), και βασίζεται, σε μεγάλο μέρος, στον Ινδουισμό. Για τον Βούδα, το Σύμπαν είναι Αιώνιο, δίχως συγκεκριμένη αρχή και συγκεκριμένο τέλος. Η γένεση, η διάρκεια, και η διάλυση διαδέχονται η μία την άλλη, σε έναν αέναο κύκλο δημιουργίας και καταστροφής. Υπάρχουν τρία βασικά επίπεδα ύπαρξης: το άϋλο πεδίο (πνεύματα), το υλικό πεδίο (αιθέρια πλάσματα), και το πεδίο των επιθυμιών (υλικός κόσμος). Ο κόσμος των επιθυμιών αποτελείται από 1) τα ουράνια πλάσματα (θεοί), 2) τους ανθρώπους, 3) τα φυτά και τα ζώα, 4) τα κολασμένα πλάσματα (διεφθαρμένοι άνθρωποι). Η σύνθεση του ανθρώπου είναι πενταπλή (τα πέντε σκάντα): 1) η φυσική μορφή, 2) τα αισθήματα και οι εντυπώσεις, 3) η μορφοποίηση ιδεών, 4) οι διανοητικοί σχηματισμοί και οι διαθέσεις, 5) η συνειδητότητα και η γνώση. Υπάρχει μια συνεχής εξέλιξη και αλληλεπίδραση όλων αυτών. Δεν υπάρχει αληθινή ύπαρξη, τα πάντα στην πραγματικότητα είναι εμφάνιση και παρουσία, δηλαδή κενό. Το κενό δεν είναι το τίποτα αλλά αυτό που είναι ανάμεσα στην ύπαρξη και την ανυπαρξία, ανάμεσα στην αιωνιότητα και την εκμηδένιση. Το κενό περικλείει τα πάντα, είναι ζωντανό επειδή δημιουργεί τις μορφές, είναι η Έσχατη Πραγματικότητα. Η ζωή είναι ένας απέραντος ποταμός εξέλιξης και μεταμορφώσεων, γι’ αυτό ακριβώς προκαλεί θλίψη και πόνο στα όντα. Το ατομικό Εγώ είναι στην ουσία μια ψευδαίσθηση, επειδή στο βάθος όλα είναι Ένα. Όλα τα όντα υπόκεινται στον νόμο των διαδοχικών θανάτων και μετενσαρκώσεων (Κάρμα), κι αυτός είναι ο Υπέρτατος Νόμος (Ντάρμα). Η ζωή μοιάζει με τη φωτιά που καίει. Η σωτηρία επιτυγχάνεται με τη νέκρωση των επιθυμιών και των παθών. Έτσι ο άνθρωπος φτάνει σε μια κατάσταση υπέρτατης γαλήνης και φώτισης (Νιρβάνα), και σώζεται από τον αέναο κύκλο των μετενσαρκώσεων. Η μέθοδος της λύτρωσης περνάει από τα ακόλουθα οκτώ μονοπάτια (Οκταπλή Ατραπός): 1) ορθή πίστη, 2) ορθή κρίση, 3) ορθή ομιλία, 4) ορθά κίνητρα για κάθε πράξη, 5) ορθή τοποθέτηση απέναντι σε κάθε πράγμα και σε κάθε κατάσταση, 6) ορθή υπακοή στην εκτέλεση των καθηκόντων, 7) ορθή μνήμη, για τη δημιουργία διαχρονικής συνείδησης, 8) ορθό διαλογισμό, για να κρατηθεί το μυαλό στην Αιώνια Αλήθεια. Η επίγεια ζωή θεωρείται ιερή επειδή είναι το μέσον για την εξατομίκευση της νόησης και για την πνευματική πρόοδο. Η αέναη εξέλιξη, που αποσκοπεί στην τελειοποίηση των μορφών, είναι το φυσικό και αιώνιο μέσον για να φτάσει η ανθρώπινη συνείδηση στη Νιρβάνα και στην Αθανασία. Ταοϊσμός. Αποτελεί περισσότερο ένα φιλοσοφικό σύστημα παρά μια θρησκεία (με την αυστηρή έννοια του όρου). Εμφανίστηκε στην Κίνα, τον 7ο αιώνα π.Χ., με τον Λάο Τσε, που συνόψισε τις ιδέες του σε ένα σύντομο βιβλίο, το Τάο Τε Κινγκ. Να τι λέει ο Κινέζος σοφός: «Το Τάο δημιούργησε το Ένα. Το Ένα δημιούργησε το Δύο. Το δύο δημιούργησε το Τρία. Το Τρία δημιούργησε όλα τα όντα του κόσμου. Κάθε ον κουβαλάει στην πλάτη του το σκοτάδι και σφίγγει στην αγκαλιά του το φως. Η αδιαφοροποίητη ανάσα αποτελεί την αρμονία του». Στην αρχή, λοιπόν, ήταν το Τάο, το Ασύλληπτο, το Άφατο, με την τριπλή υπόσταση: Τάι-Τσι (η πρωταρχική αιτία, η αρχική ενότητα-ολότητα), Τάι (ο δημιουργός του κοσμικού χορού), και Τάι-Χσου (το μέγα κενό, το μη-ον, η υπέρτατη και αυθύπαρκτη πραγματικότητα). Ύστερα το Τάο έγινε Ένα (η Δημιουργός Αρχή του Κόσμου), το Ένα έγινε Δύο (το Γιν και το Γιανγκ, οι δύο αντίθετες και συμπληρωματικές όψεις του Ενός), το Δύο έγινε Τρία (Ουρανός, Γη, Πνοή), και το Τρία δημιούργησε τα Δέκα Χιλιάδες Όντα. «Τα πέντε χρώματα τυφλώνουν το μάτι. Οι πέντε τόνοι κουφαίνουν το αυτί. Οι πέντε γεύσεις φθείρουν τον ουρανίσκο. Το τρέξιμο και το κυνήγι αποβλακώνουν. Έτσι, ο Σοφός ασχολείται με την κοιλιά και όχι με το μάτι. Προτιμάει το εσωτερικό από το εξωτερικό». Ο σοφός άνθρωπος οφείλει, πρώτα απ’ όλα, να απορρίψει τις τρεις πεποιθήσεις που μας περιορίζουν και μας κάνουν να νοιώθουμε αποκομμένοι από το Σύμπαν: την πεποίθηση του αιτίου-αποτελέσματος, την αίσθηση του απόλυτου χρόνου, την αντίληψη ότι τα πράγματα γύρω μας είναι στερεά και χωρισμένα από κενό χώρο. Στην καθημερινή μας εμπειρία αντιλαμβανόμαστε τον Κόσμο σαν ένα τεράστιο δυαδικό σύστημα αντιθέτων. Ο Ταοϊστής πιστεύει ότι αυτή η φαινομενική δυαδικότητα είναι οι δύο όψεις μιας βαθύτερης και ενιαίας πραγματικότητας, κι έτσι όλα είναι σχετικά, εφ’ όσον κάθε πράγμα περιέχει και το αντίθετό του. Γι αυτό αφήνεται ελεύθερα στη ρυθμική φύση του Κόσμου, επειδή τα φαινόμενα είναι η ταραγμένη επιφάνεια, κάτω από την οποία κρύβεται η ηρεμία και η ενότητα του Τάο. Υπάρχουν δύο τύποι δράσης που είναι ιδιαίτερα επιβλαβείς για τον άνθρωπο: οι πράξεις που υπαγορεύονται από τις επιθυμίες και τους στόχους μας, και οι πράξεις που καθορίζονται από την προσωπική αντίληψη και τη θεωρία μας για τον Κόσμο. Αυτές οι αντιλήψεις είναι πηγή σύγχυσης και αταξίας, και οδηγούν στην απώλεια του Τάο. Ο σοφός άνθρωπος πρέπει να είναι σαν το άδειο καλάμι: αφήνει τη ροή των γεγονότων της ζωής να κυλάει ανεμπόδιστη μέσα του, δίχως να επεμβαίνει. Η μη-δράση είναι η υπέρτατη αρετή του Ταοϊσμού. Πίσω από κάθε διαίρεση υπάρχει κάτι αδιαίρετο, πίσω από κάθε συζήτηση υπάρχει κάτι που δεν συζητείται. Ο Σοφός, αντιλαμβάνεται το σύνολο των πραγμάτων, ενώ οι άνθρωποι συγκρούονται για να επιβάλει ο καθένας τις δικές του απόψεις. Αυτό αποδεικνύει ότι κάθε άποψη είναι ελλιπής και μεροληπτική. Το Τάο που εξηγείται δεν είναι πλέον το Τάο, η διαλογική συζήτηση δεν προσεγγίζει την Αλήθεια, η καλή πρόθεση που επιμένει είναι ατελής, η καθαρή αγνότητα δεν κατακτάει τη καρδιά, το θάρρος που συνοδεύεται από σκληρότητα δεν αγγίζει τον σκοπό του. Όλα αυτά μοιάζουν με μια μάταιη προσπάθεια τετραγωνισμού του κύκλου. Το να ξέρει κανείς ότι υπάρχουν πράγματα που δεν μπορεί να γνωρίσει είναι το απόγειο της γνώσης. Όποιος ξέρει ότι ο Λόγος είναι δίχως λέξεις, ότι το Τάο είναι δίχως όνομα, αυτός κατέχει όλους τους θησαυρούς του Ουρανού. Όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, οι ανατολικοί ενοθεϊσμοί, εξ αιτίας του γεγονότος ότι εμφανίστηκαν σε παλαιούς και υψηλού επιπέδου πολιτισμούς (Ινδία, Κίνα), εμπεριέχουν άκρως εκλεπτυσμένα και υψηλά νοήματα και έννοιες. Όλοι τους συμφωνούν ότι είναι ουσιαστικά αδύνατον να συλλάβει και να περιγράψει ο άνθρωπος το Υπέρτατο Ένα, επειδή είναι κάτι που τον υπερβαίνει. Η προσέγγιση ανώτερων πνευματικών καταστάσεων, που οδηγούν σε μια αχνή αντίληψη του, μπορεί να γίνει με τη βοήθεια κάποιων φωτισμένων ανθρώπων (Δασκάλων) και μέσα από την προσωπική πρακτική (διαλογισμός) και την εσωτερική εμπειρία του πιστού (φώτιση). Ο άνθρωπος καθίσταται ο μοναδικός υπεύθυνος της ζωής και του πεπρωμένου του, δεν υπάρχει ένας ανώτατος και φοβερός Θεός, που κραδαίνει την πύρινη ρομφαία της Αιώνιας Τιμωρίας. Δεδομένης της μετενσάρκωσης, κάθε ψυχή έχει πολλές ευκαιρίες να αφυπνιστεί και να πετύχει την τελική σωτηρία της. Όλοι οι ανατολικοί μονοθεϊσμοί είναι φιλειρηνικοί, διδάσκουν την πραότητα, την κατανόηση, την αγάπη, τον σεβασμό προς κάθε μορφή ζωής, δεδομένης της αντίληψης ότι όλα τα όντα είναι παγιδευμένα στην Κόλαση της ύλης, από την οποία πρέπει κάποτε να λυτρωθούν. Ως εκ τούτου, είναι ανεκτικοί προς τις άλλες θρησκείες, τις θεωρούν διαφορετικές προσεγγίσεις του Υπέρτατου Ενός, περισσότερο ή λιγότερο εξελιγμένες, αλλά σε καμία περίπτωση κατώτερες. Η μισαλλοδοξία, ο προσηλυτισμός και οι θρησκευτικοί πόλεμοι είναι φαινόμενα άγνωστα στους ανατολικούς ενοθεϊσμούς, αποτελούν θλιβερή ιδιότητα των μονοθεϊσμών. (Ο Βουδισμός μάλιστα είναι τόσο ανεκτικός που δέχεται τη δυνατότητα να είναι κάποιος πιστός άλλης θρησκείας και ταυτόχρονα Βουδιστής!). Η μοναδική πρόσφατη εξαίρεση είναι οι συγκρούσεις Ινδουιστών και Μουσουλμάνων, στην Ινδία, αλλά αυτές είναι περιορισμένες και πυροδοτήθηκαν κυρίως από τον θρησκευτικό φανατισμό των οπαδών του Μωάμεθ. (Δυστυχώς, είναι ιστορικά τεκμηριωμένο ότι η συνύπαρξη με φανατικούς και βίαιους οπαδούς μιας δογματικής θρησκείας – ή ιδεολογίας – καταλήγει να οδηγεί σε ανάλογες αντιδράσεις, για απλούς λόγους άμυνας, και την αντίθετη πλευρά, όσο ανεκτική και φιλειρηνική κι αν είναι αρχικά). Εξ ίσου αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι, παρ’ όλο που ο Ινδουισμός και ο Βουδισμός συμπεριλαμβάνουν πολλές και διαφορετικές ερμηνευτικές τάσεις και σχολές («αιρέσεις») δεν έχουν καταγραφεί ιστορικά αιματηρές αντιπαραθέσεις μεταξύ τους, για τη διεκδίκηση της Μοναδικής Δογματικής Αλήθειας. Επίσης, πολλές από τις σύγχρονες επιστημονικές ανακαλύψεις και θεωρίες συνηγορούν υπέρ των ανατολικών ενοθεϊσμών: σε ένα βαθύτερο επίπεδο όλα συνδέονται (η πανταχού παρούσα ενέργεια της Φυσικής, που εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους), υπάρχει περιοδική δημιουργία και καταστροφή του υλικού Σύμπαντος (η διάδοχη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης), ο υλικός κόσμος είναι ψευδαίσθηση, το κενό δεν είναι κενό αλλά ένας χώρος πλήρης δημιουργικών δυνατοτήτων (Κβαντική Φυσική), κλπ. Πολλοί ανοιχτόμυαλοι επιστήμονες έχουν αναλάβει τελευταία το εγχείρημα της ενοποίησης της σύγχρονης Επιστήμης και των ανατολικών ενοθεϊσμών. Η Φονική Λαίλαπα του ερωτω λοιπον τους αγαπητους φιλους μας… τι σχεση ρε εχει ο χριστιανισμος με τον ιουδαισμο…να μου πειτε που? τι σχεση εχει ο ιουδαισμος με αυτα τα σκουπιδια τους μουσουλμανους…πειτε μου που…? και κυριως τι σχεση εχει χριστιανικη θεολογια με την οβραικη και την μουσουμανικη… μην μου πειτε παλι για παλαια διαθηκη γιατι θα γελασει ο κοσμος.. ακομη και οι αρνητες του χριστιανισμου. . ξερουν πολυ καλα απο το σχολειο πως κανεις ορθοδοξος δεν ασχολειται με την παλαια διαθηκη… εγω δεν εχω ακουσει κανεναν αν παθει τιποτα ξαφνικο ..να πει ιεχωβα βοηθα με η σαβαωθ βοηθα με… ολοι λενε παναγια μου και χριστε μου… ΑΥΤΗ Η Πλακα πρεπει να τελειωσει…δυο χρονια που γραφω στα κατοχικα …μου τα εχουν ζαλισει με τους οβραιους τους μογγολους κλπ.. μου τα εχουν πρηξει με την υπατια…..εδω ρε κοτζαμ Σωκρατη φαγανε οι συμπατριωτες του Τι να κλασει η Υπατια μπροστα του…. Λες και κατεβηκατε απο τον Αρη….λες και δεν ξερετε τι παιζει σε ολο τον πλανητη οταν μια θρησκεια παει να καταπιει τις αλλες… ολες οι παρθενες εχουν μαζευτει εδω…δεν ξερουν τιποτα…. χαριζουμε το βυζαντιο στα λαμογια… δεν ειχαν ελληνικες σχολες?δεν ειχαν ελληνικα γραμματα?δεν μαθαιναν ελληνικη φιλοσοφια? …εστω και Αριστοτελη…καλως ηταν και αυτος..ξερετε στους σκοτεινους αιωνες καποιοαλλο λαο να μαθαινε Αριστοτελη? οι δυτικοι τον μαθανε 1000 χρονια μετα…οταν οι βυζαντινοι φιλοσοφοι την κανανε στην ιταλια… ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ Η ΠΛΑΚΑ ΚΑΛΩ ΟΛΕς ΤΙΣ ΘΕΟΥΣΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΠΡΗΞΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΘΕΣΗ..ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ …. γιατι οι αλλοι θα αρχισουν την ιδια καραμελα οι κακοι χριστιανοι οι βαρβαροι που κατεστρεψαν τον ελληνισμο κλπ…. ο αλλος θα μιλαει για δρακοντες δρακονιανους κλπ…λες και ξεχασε οτι οι μεγαλυτεροι φιδολατρες της γης ηταν οι προγονοι μας.. εγω δεν το κατακρινω,,,αυτα πιστευανε τοτε και μαγια τους… φρεσκα κουλουρια αδελφια… περιμενω να ακουσω θεολογικα που συμπιπτει ο χριστιανισμος με τους οβραιους και που με τα μουσουλμανια… ενα δυο τρια πραμματα….μπουχτησα με αυτην την συζητηση..η πλακα πρεπει τελειωσει… Υγ δεν εγραψα τιποτα για τα ανατολικα μαστουρια…αυτες δεν ειναι θρησκειες…οι περισσοτερες απο αυτες ειναι συγκεκαλυμενες μαγειες… και η πλακα ειναι οτι ο αρθρογραφος της περιγραφει ως ειρινικες..!!!ιχιχιιχι ξεχασε να μας πει πως αν πεθαινε καποιος αυτοκρατορας εσφαζαν στο γονατο ολους τους κατοικους της γενεθλιας πολης του.. για να τον υπηρετουν ακομη και στον ταφο του!!! και εκει υπηρχε πολυς λαος… κατι διακοσαριες χιλαδες εσφαζε… και κανεις απο τους κιτρινιαριδες δεν αναρωτηθηκε γιατι μας σφαζουν ρε… αλλα αυτη ειναι μια αλλη συζητηση πειτε μου αδελφια…...

Πηγή katohika.gr >>>

Χρήστες που ενδιαφέρθηκαν για το παραπάνω βρήκαν χρήσιμα και τα:

Δημιουργία Σελίδας: 03/01/2017