Η υπεραπλούστευση είναι συνώνυμη με τον μικρόκοσμο. Στον μικρόκοσμο όλα μπορούν να τακτοποιηθούν. Να μπουν σε μια τάξη. Να θεραπευθούν τα δεινά. Να υπάρξει –επιτέλους- κοινωνική ισορροπία, αρμονία και ισότητα. Η αντίληψη αυτή ασκεί γοητεία στη λαική φαντασία. Κινητοποιεί παραστάσεις προηγούμενων εποχών, που ο χρόνος τις έχει εξιδανικεύσει, έχει σβήσει τις αρνητικές πλευρές και έχει αφήσει υπαρκτό μόνο ένα κάποιο μεγαλείο. Είτε πρόκειται για μικρές είτε πρόκειται για μεγάλες κοινωνίες, η ανορθολογική αυτή λειτουργία είναι συχνά αποτελεσματική στο πολιτικό μέτωπο. Χτίζει -σε ένα θεμέλιο πάντοτε σαθρό αλλά ποτέ άμεσα ορατό- μια αυταπάτη παντοδυναμίας. Ο μικρός κόσμος είναι ο κόσμος μας. Και ο ορίζοντάς μας είναι ο μόνος ορίζοντας του κόσμου. Για μια χώρα μεγάλη, ισχυρή, με παγκόσμια ακτινοβολία όπως η Μ. Βρετανία, ο πειρασμός του μικρόκοσμου παίρνει άλλες διαστάσεις. Εδώ ...