Τι Είναι Ο Εκάστοτε Τύπος Θρησκευτικότητος

Ο εκάστοτε τύπος θρησκευτικότητος είναι φυσικό να επιδρά και στις εκκλησιαστικές επιλογές.

Χρήστες που ενδιαφέρθηκαν για το παραπάνω βρήκαν χρήσιμα και τα:

Ποιός Είναι Ο Θεός Απόλλωνας

Ο θεός Απόλλωνας είναι γνωστός για την ασύγκριτη ευστοχία του στη τοξοβολία· τα βέλη του δεν αστοχούν ποτέ. Αυτή του την ικανότητα χρησιμοποίησε για να εκδικηθεί τους Κύκλωπες τους οποίους θεώρησε ως υπαίτιους για το θάνατο του υιού του Ασκληπιού. Με μεγάλη επιδεξιότητα στόχευσε με το τόξο του και με ένα και μοναδικό βέλος σκότωσε όλους τους Κύκλωπες. Μετά από το φονικό, το βέλος πέταξε μόνο του(;) και κρύφθηκε στο ναό του Απόλλωνος στη χώρα των Υπερβορείων. Αυτό το ιπτάμενο βέλος χάρισε ο θεός στον Υπερβόρειο ιερέα Άβαρι πάνω στο οποίο μεταφέρθηκε για το ταξίδι του από την Υπερβορεία στην Δήλο. Ο Άβαρις επισκέφθηκε τον πλανήτη μας στην εποχή του Πυθαγόρα, με τον οποίο είχε και επαφή και σε αυτό το γεγονός εντοπίζεται η καταγωγή του Πυθαγόρα, αλλά και του δασκάλου του Φερεκύδη, στους Υπερβόρειους. Η σχέση άλλωστε του Πυθαγόρα με τον Υπερβόρειο Απόλλωνα διαφαίνεται όταν ο Άβαρις συνάντησε τον Πυθαγόρα και τον "νόμισε" για τον ίδιο τον θεό "...για τον θεό του οποίου ήταν ιερέας.." αναφέρει σχετικά ο Ιάμβλιχος, στα κείμενα του οποίου μπορούμε επίσης να διαβάσουμε: "Αυτοί λοιπόν θεωρούν ότι αυτή είναι η πίστη των δικών τους αντιλήψεων, γιατί ο πρώτος που διακήρυξε αυτά δεν ήταν κανείς τυχαίος, αλλά ο θεός, και ένα από τα "Ακούσματα είναι αυτό: ποιος είσαι Πυθαγόρα". Επειδή ισχυρίζονται πως ήταν ο Απόλλωνας ο Υπερβόρειος. Αποδείξεις δε αυτού είναι ότι σε αγώνα αφού σηκώθηκε, έδειξε το μηρό του χρυσό και τον Άβαρι τον Υπερβόρειο φιλοξενούσε και πήρε από αυτόν ένα ακόντιο (βέλος) με το οποίο αυτός ταξίδευε μέσα στον αιθέρα". Και αλλού: "(Ο Άβαρις) χάρισε στον Πυθαγόρα ένα βέλος το οποίο κρατούσε όταν βγήκε από το ιερό. Αυτό θα ήταν χρήσιμο σε αυτόν για όσες δυσκολίες θα συνέβαιναν κατά την τόσο μεγάλη περιπλάνηση. Πάνω σε αυτό λοιπόν ιππεύοντας θα μπορούσε να διαβεί τα αδιάβατα.". Επίσης: "Αιθεροβάτης είναι το επίθετο του Άβαρι, γιατί σε αυτόν δωρήθηκε ακόντιο (βέλος) από τον Υπερβόρειο Απόλλωνα και μεταφερόμενος πάνω σε αυτό... διάβαινε τα αδιάβατα, βαδίζοντας, κατά κάποιον τρόπο, στον αέρα, πράγμα το οποίο υπέθεσαν μερικοί ότι είχε κάνει και ο Πυθαγόρας...". Φεύγοντας από την Υπερβορεία ο Απόλλων, που είχε καταφύγει μετά τη γέννησή του, επισκέπτεται τους Δελφούς, το μέρος στο οποίο επρόκειτο να ιδρυθεί το ομώνυμο μαντείο. Κατά μία εκδοχή του μύθου ιδρυτής του μαντείου θεωρείται ο Ωλήν. Για τον Ωλήν λέγεται ότι έγραψε η ποιήτρια και ιέρεια των Δελφών, Βοιώ που υπήρξε σύζυγος του Ακταίου (βασιλιάς της Αθήνας) και μητέρα του Παλαίφατου (επικός ποιητής). Στη Βοιώ έχει αποδοθεί το έργο "Ύμνος στον Απόλλωνα" όπου αναφέρει πως το δελφικό μαντείο ιδρύθηκε από τους Υπερβόρειους και ότι ο πρώτος μάντης ήταν ο Ωλήν, που από τον Ησύχιο και τον Σούδα αποκαλείται "Δυμαίος" ή "Λύκιος" ή "ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΣ". Ο Ωλήν θεωρείται επίσης και ο εφευρέτης του δακτυλικού εξαμέτρου. Μαζί με τον Υπερβόρειο Ωλήν, ήρθαν σαν υπερασπιστές του μαντείου οι Υπερβόρειοι Υπέροχος και Λαόδοκος. Σε ποιους όμως αστερισμούς εντοπίζονται, θα πάρουμε την απάντηση από τους πρωταγωνιστές του μύθου του Περσέα. Όμως πρώτα θα πρέπει να πούμε λίγα λόγια για την επίσκεψη του Ήρωα στις περιοχές των Υπερβορείων από τους οποίους έλαβε βοήθεια στην επικείμενη σύγκρουση του με την Μέδουσα. Οι Υπερβόρειοι του προσφέρανε το σπαθί που θα προοριζόταν για τον αποκεφαλισμό του φοβερού τέρατος, καθώς επίσης και την περικεφαλαία από σκυλίσιο δέρμα που θα τον έκαμνε κατά βούληση αόρατο. Φύλακας-Άγγελος του Περσέα αναλαμβάνει η θεά Αθηνά η οποία και αρχικά τον βοηθάει να μεταβεί στους Υπερβόρειους, όπως μας πληροφορεί ο Πίνδαρος: "...Εις των ευτυχών τούτον ανθρώπων το έθνος ήλθεν άλλοτε της Δανάης ο υιός (ο Περσεύς) με τόλμην και θάρρος υπό την οδηγίαν της Αθηνάς" Παράδοξος όμως είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Περσέας βρέθηκε ανάμεσά τους. Στο παρακάτω απόσπασμα του Πίνδαρου μπορούμε να διαβάσουμε: "...Λέγω τους Υπερβορείους εις των οποίων τα δώματα ήλθεν άλλοτε ο Περσεύς ο ήρως, και παρακάθισεν εις γεύμα. Εύρε δε αυτούς προσφέροντας εις τον θεόν ιεράς θυσίας όνων..." Ο Περσέας λοιπόν θυσίασε όνους για να μπορέσει να μεταβεί στη χώρα τους. Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι ο ποιητής στη συγκεκριμένη ωδή μιλάει με κώδικα. Ο συγγραφέας Παναγιώτης Τουλάτος στο έργο του "Τα Αρχεία της Χαμένης Γνώσης, Βιβλίο1" δίνει μια εξήγηση: "...Ο γνωρίζων ελληνικά θα καταλάβει ότι η προσφορά των Υπερβορείων αδελφών μας, είναι προσφορά του όλου νοητικού κόσμου, αφού ο Περσέας τους βρήκε "προσφέροντας θυσίας ό ν ω ν" (διάβαζε αποκωδικοποιημένα ν ό ω ν)... Και για όποιον δεν εννόησε, τον παραπέμπω στον μεγάλο γραμματολόγο Λουκιανό (έργο Λούκιος ή Όνος), στον Πλάτωνα (έργο "Ευθύδημος"). Επίσης στον "Κρατύλο" του Πλάτωνα, να καταλάβει τη βαθύτερη ουσία του ελληνικού αλφαβήτου και να συλλαμβάνει μηνύματα μέσα από λέξεις κλειδιά όπως, Κρ-Ονος ή Θρ-Ονος..." Για όποιον θα θελήσει να ψάξει περισσότερο το θέμα σχετικά με τους "όνους", θα πρέπει να καταφύγει και σε εργασίες που ασχολούνται με την πινακίδα του Ιδαλίου στη Κύπρο. ...

Πηγή thesecretrealtruth.blogspot.com >>>

Τι Είναι Το Κτητορικό Δικαίωμα

Το κτητορικό δικαίωμα είναι βεβαίως τιμητικό, και ανήκει σε ιδιώτες φυσικά πρόσωπα ή στις οικογένειές τους. Ουδέποτε οι Μητροπόλεις θεωρήθηκαν από το Εκκλησιαστικό Δίκαιο οι ίδιες ως «κτήτορες». Για το λόγο αυτό, η άποψη ότι «το κτητορικό δικαίωμα επέστρεψε στη Μητρόπολη» μετά τις ανωτέρω δικαστικές αποφάσεις, είναι πλήρως εσφαλμένη, καθώς το κτητορικό δικαίωμα είτε αναγνωρίζεται υπέρ ιδιωτών είτε ανακαλείται η απονομή του. Ποτέ όμως στην εκκλησιαστική ιστορία δεν υπήρξε περίπτωση κτήτορας να είναι μία Μητρόπολη. Επόπτης (και μόνον επόπτης) του τρόπου διαχειρίσεως του κτητορικού δικαιώματος, μπορεί βεβαίως να είναι η Μητρόπολη, με δικαίωμα να προβεί σε αφαίρεσή του, αν η διαχείριση από τον κτήτορα δεν είναι η δέουσα. Κτήτορας όμως η ίδια, ποτέ. Για τους ανωτέρω λόγους, από την αφαίρεση της ιδιότητας του κτήτορα, απλώς δεν υπάρχει άλλος κτήτορας. (2) Ως γνωστόν, υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου αναγνωρίζεται το (μαχητό) τεκμήριο διαδοχής επί της ακίνητης δημόσιας περιουσίας που ανήκε σε προηγούμενα καθεστώτα. Στην περίπτωση της Λευκάδας, αν δεν αποδειχθεί διανομή των ενετικών δημόσιων γαιών κατ’ εφαρμογή του Νόμου ΡΝ/1864 υπέρ του τοπικού Δήμου, τότε η ενετική δημόσια περιουσία ανήκει κατά τεκμήριο στο διάδοχο Ελληνικό Δημόσιο. Το ίδιο ισχύει και με την κυριότητα του οικοπέδου επί του οποίου έχει ανεγερθεί ο Άγιος Σπυρίδων. Άλλωστε, η ίδια η Ιερά Μητρόπολη Λευκάδας στην αγωγή της ομολογούσε και αποδείκνυε με αδιάσειστα στοιχεία ότι το εν λόγω ακίνητο ήταν Ενετική Δημόσια Περιουσία (δημόσιο πατρωνικό δικαίωμα δημοσίου δικαίου, jus patronatus publicum), συνεπώς σήμερα αποτελεί περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου. Συνεπώς δεν αποτελεί περιουσία κανενός Δήμου και καμίας Μητρόπολης. Αυτά για την αποκατάσταση της αλήθειας. Σε συνέχεια των ανωτέρω και με κύριο στόχο του Σωματείου μας την οριστική διευθέτηση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του Ιερού Ναού του Αγίου Σπυρίδωνα και έπειτα από επίπονες και συντονισμένες προσπάθειές μας και άριστη συνεργασία με το Ελληνικό Δημόσιο κατετέθει αγωγή διόρθωσης των αρχικών εγγραφών του Εθνικού κτηματολογίου ώστε να αποκατασταθεί η σωστή απεικόνιση στο Εθνικό Κτηματολόγιο του πραγματικού ιδιοκτήτη του ακινήτου και να δοθεί οριστική λύση στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του Ιερού Ναού μετά του οικοπέδου του. Η εκδίκαση της αγωγής του Ελληνικού Δημοσίου, συνεπικουρούμενου από το Σωματείο μας με κατάθεση πρόσθετης παρέμβασης και προτάσεων έχει οριστεί για τις 12-5-2017. Οφείλουμε να ...

Πηγή mylefkada.gr >>>

Τι Είναι Η Προσευχή Δίχως Προσοχή

Η προσευχή δίχως προσοχή δεν είναι προσευχή. Γι’ αυτήν, επομένως, πρέπει να φροντίζεις περισσότερο. Συνάμα, όμως, να είσαι συνεπής και στην εκτέλεση του καθημερινού σου κανόνα. Να συμμετέχεις, επίσης, και στη λατρεία της Εκκλησίας μας. Να πηγαίνεις στο ναό συχνά, σε κάθε ακολουθία, αν τούτο είναι δυνατό, και να συμπροσεύχεσαι ευλαβικά με τους άλλους πιστούς. Διάβασε στη «Φιλοκαλία» το απόσπασμα άπό το βίο του όσιου Μαξίμου του Καυσοκαλύβη, που έλαβε από την Ύπεραγία Θεοτόκο το χάρισμα της άδιάλειπτης προσευχής. Μιμήσου την πίστη και την αρετή του, για να γίνεις κι εσύ άξιος αύτης της μεγάλης δωρεάς. Δίχως αγώνα, τίποτα δεν θα κατορθώσεις. Εθισμός στην προσευχή Έχετε τη συναίσθηση και βασανίζεστε από το λογισμό πως η συμμετοχή σας στη λατρευτική σύναξη ήταν όχι καλή, όχι ουσιαστική. Ο νους σας τριγύριζε έδω κι εκεί και την καρδιά σας αναστάτωναν άπρεπα αισθήματα. Σε τέτοιες περιπτώσεις να μετανοείτε αμέσως, να καταδικάζετε τον εαυτό σας και να βάζετε αρχή διορθώσεως. Άλλωστε, το τέλος της ακολουθίας δεν είναι τέλος και της προσευχής. Να εθίσετε, λοιπόν, το νου και την καρδιά σας σε διαρκή κατάσταση προσευχής. Αυτό μπορεί να συντελεστεί με την αδιάλειπτη ευλαβική μνήμη του Θεού και με την παράδοση του εαυτού σας στο θέλημα Του. Έτσι, όταν θ’ αφήνετε την ακολουθία, δεν θ’ αφήνετε την προσευχή. Μόνο θ’ αλλάζετε μια μορφή προσευχής με άλλη. Να προσεύχεστε χρησιμοποιώντας τα λειτουργικά βιβλία, αλλά ν’ αρχίσετε σιγά-σιγά ν’ απευθύνετε και τα δικά σας λόγια στον Κύριο, λόγια που θ’ ανταπο-κρίνονται τόσο στις ψυχικές όσο και στις σωματικές ανάγκες σας. Καμιά φορά η ψυχή μας επιθυμεί να στραφεί στόν Κύριο χωρίς συγκεκριμένη ανάγκη. Η επιθυμία αυτή οφείλεται απλά σε μια, ας την πω έτσι, δίψα του Θεού. Σ’ όποιο βαθμό και μ’ όποια μορφή κι αν εμφανιστεί μέσα σας, δεν πρέπει να την αφήνετε ανικανοποίητη. Την ίδια κιόλας ώρα ν’ αφοσιώνεστε στην προσευχή, όπου κι αν είστε, στο σπίτι, στη δουλειά, στο ...

Πηγή vimaorthodoxias.gr >>>