Η λέξη Framenta (ανύπαρκτη στην ιταλική) είναι διπλά εσφαλμένη· το σωστό είναι Frammento (με δύο m). 3) Ο Vitti δεν τιτλοφορεί, όπως ο Δ.Δ., το άτιτλο Frammento που εκδίδει· χρησιμοποιεί αγκύλες, όχι εισαγωγικά. 4) Ο Vitti γράφει το canzone με c μικρό, γιατί η λέξη είναι χαρακτηρισμός, όχι τίτλος. 5) Δεν υπάρχει λέξη ei στον τίτλο του βιβλίου του Vitti· το σωστό είναι e i (δύο λέξεις) = και τα. 6) Το italiano του τίτλου ο Vitti το γράφει (και σωστά) με i μικρό. 7) Το Frammento δεν βρίσκεται στις σ. 323-328 αλλά στις σ. 325-328. Τι έχει συμβεί λοιπόν; Πώς είναι δυνατόν μια απλή βιβλιογραφική αναγραφή μιάμισης αράδας να περιέχει τόσα λάθη; Η απορία λύνεται όταν ανακαλύπτει κανείς ότι την αναγραφή αυτή ο Δ.Δ. δεν την αντλεί από τον Vitti, όπως παραπλανητικά γράφει, αλλά την αντιγράφει όχι μόνο κατά λέξη αλλά και κατά γράμμα από την έκδοση Κάλβου του Δάλλα, ο οποίος την άντλησε, προφανώς εξ αβλεψίας, λανθασμένα από τον Vitti. Για έναν ερασιτέχνη καλβιστή που δεν έχει επίγνωση ότι είναι ερασιτέχνης η επισήμανση λαθών όπως αυτά που ανέφερα και του γεγονότος ότι δεν είναι σε θέση να διαβάσει το μεγαλύτερο μέρος των ποιητικών κειμένων του Κάλβου αποτελεί σχολαστικισμό. Διότι αδυνατεί να αντιληφθεί ότι η ιταλική γλωσσική και ποιητική διαμόρφωση του Κάλβου- ο ιταλικός ποιητικός βίος του οποίου είναι σε χρονική διάρκεια διπλάσιος του ελληνικού και προγενέστερος- δεν μπορεί παρά να επέδρασε στην ελληνική γλωσσική και ποιητική διαμόρφωσή του και να αποτέλεσε κύριο παράγοντα της γλωσσικής και εκφραστικής «ξενότητας» των Ωδών. Την οποία ο Δ.Δ., έφιππος στον κριτικό του κάλαμο, ερμηνεύει περισπούδαστα, δίνοντας με τις υψιπλέουσες θεωρητικές του πομφόλυγες κατευθύνσεις στις καλβικές σπουδές. Η συνέχεια των επιφυλλίδων μου για τον Καρυωτάκη του Καραντώνη, προσεχώς. Ο κ. Νάσος Βαγενάς είναι καθηγητής της Θεωρίας και Κριτικής της Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών....