Ο «μεγάλος ασθενής» τής εκπαίδευσής μας είναι το Λύκειο και η προέκτασή του, η επιλογή των αποφοίτων Λυκείου για τα Πανεπιστήμια. Από εδώ πρέπει να αρχίσουμε χωρίς καμιά καθυστέρηση. Αλλιώς-αν συζητάμε για τα πάντα- θα βρεθούμε πραγματικά σ΄ έναν διάλογο για τον διάλογο, σε ατέρμονες συζητήσεις χωρίς ορατό αποτέλεσμα. Η προσέγγιση «από το τίποτε σε όλα» είναι εξωπραγματική. 4. Χρηματοδότηση των αλλαγών Οτι σοβαρές αλλαγές στο σύστημα τής Παιδείας μας, έστω μόνο και στο σύστημα τού Λυκείου, απαιτούν ανάλογη χρηματοδότηση είναι οφθαλμοφανές. Αλλά η θέση, ότι δεν συζητάμε προτού εξασφαλίσουμε τη χρηματοδότηση θα προσέκρουε και λογικά και πρακτικά. Πρακτικά μεν γιατί δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει μια νέα συστηματική πρόταση, προτού να κοστολογηθεί. Λογικά δε (και ηθικά;) γιατί μια τέτοια θέση μπορεί να ακυρώσει κάθε σοβαρή συζήτηση για αντιμετώπιση των προβλημάτων τής Παιδείας μας, προκαλώντας ίσως και την εντύπωση αποφυγής τού διαλόγου και άθελης διαιώνισης των προβλημάτων. Το εύλογο αίτημα είναι χρηματοδότηση συγκεκριμένων αλλαγών τού νέου συστήματος και όχι χρηματοδότηση «εν κενώ». Για να είμαστε πειστικοί... 5. Επιλεγόμενα Τα πράγματα στην Παιδεία μας βρίσκονται σε οριακή κατάσταση. Δεν είναι πια καιρός για κρίσεις και επικρίσεις. Πρέπει να υπάρξουν συστηματικές, δεσμευτικές προτάσεις για συγκεκριμένα έργα και πράξεις. Μέσα από διάλογο. Ολοι κρινόμαστε και πρώτος ο γράφων, που φύσει και θέσει θα μπορούσε να είχε αρκεσθεί στη θαλπωρή των λέξεων! Ο κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης είναι καθηγητής της Γλωσσολογίας, πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, τ. πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών....