Το αιτούμενο της γνωσιακής ανάπτυξης είναι λοιπόν μεθοδεύσιμο. Πολλά παιδιά μορφωμένων και ελάχιστα παιδιά αμόρφωτων θα συνθέσουν μια μελλοντική κοινωνία με υψηλότερες ανταγωνιστικές περγαμηνές. Το αβγό του Κολόμβου ή ex oriente lux. Εστω λοιπόν και αν απορεί κανείς με την ταυτοχρόνως αφελή και ηθικά βάναυση επινοητικότητα των νομοθετών της ευνομούμενης Σινγκαπούρης ­ η οποία κατά τα άλλα φροντίζει να ειδοποιεί τους επισκέπτες στα σύνορα ότι η κατοχή έστω και ενός γραμμαρίου καννάβεως τιμωρείται με την ποινή του θανάτου ­, είναι γεγονός ότι η φιλελεύθερη και μη υποχρεωτική αγοραία ευγονία είναι πλήρως εναρμονισμένη με την κυρίαρχη ιδεολογία. Ολα μεθοδεύονται μέσα από τη θέσπιση «κινήτρων», κανένας δεν υποχρεώνεται σε τίποτε, οι δυνάμεις της αγοράς και της ζήτησης κινούνται ελευθέρως και η ελευθερία της ατομικής βουλήσεως γίνεται απολύτως σεβαστή. Με το σύστημα αυτό όσοι αγράμματοι αγαπάνε το χαμόγελο των παιδιών τόσο ώστε να επιμένουν να τεκνοποιήσουν εις πείσμα των χρηματικών κινήτρων ούτε τιμωρούνται ούτε διώκονται. Το ίδιο συμβαίνει και με όσους διπλωματούχους τυχόν προτιμούν να παραιτηθούν από πρόσθετα εισοδήματα για να μην ακούνε τις γοερές κραυγές των νεαρών Αϊνστάιν. Δημοκρατικότατα ολόκληρος ο πληθυσμός υπόκειται στις επιταγές του προγραμματιζόμενου εθνικού μέλλοντος. Και, όπως συμβαίνει με όλα τα εμπορεύματα, η ελεύθερη αγορά των επιδομάτων εγγυάται για τη βελτίωση της ποιότητας των εμβρύων. Η μέθοδος της Σινγκαπούρης είναι λοιπόν, αν μη τι άλλο, αξιοπρόσεκτη. Ανοίγει τον δρόμο προς τον ήδη καθυστερημένο εκχρηματισμό των πάντων, ακόμη και των άμεσων αναγκών και δραστηριοτήτων, των βιολογικών και ηθικών ενστίκτων, των αξιακών προτιμήσεων και των πολιτειακών υποχρεώσεων του ανθρώπου. Μετά τα χρηματικά κίνητρα για να αθλείσαι ή για να κάνεις ή να μην κάνεις παιδιά θα μπορούσαν να θεσπιστούν χρηματικά κίνητρα και επιδόματα για τη σχολική επίδοση, τη συμμετοχή στις εκλογές, τον εκκλησιασμό, την καθαριότητα καθώς και οποιαδήποτε έμπρακτη επίδειξη κοινωνικά «αρμόζουσας» συμπεριφοράς η οποία ωφελεί υποτίθεται το σύνολο. Μέσω μιας ευφυούς «επιδοματικής» ευγονικής πολιτικής θα ήταν επιπλέον δυνατόν να εξειδικεύονται οι συγκεκριμένοι ανθρωπολογικοί τύποι ανάλογα με τις ιδιαίτερες προτιμήσεις ή ανάγκες της κάθε κοινωνίας. Στις απειλούμενες π.χ. πολιτείες οι οποίες έχουν συμφέρον να ενισχύσουν την άμυνά τους θα μπορούσαν να ορισθούν κίνητρα για τη διασταύρωση υψηλόσωμων, ανθεκτικών και εύρωστων αθλητών. Η μουσική παράδοση θα καλλιεργούνταν με θέσπιση επιδομάτων για τη διασταύρωση ταλαντούχων μουσικών και η αναβίωση του αρχαίου κάλλους με την προγραμματισμένη αναπαραγωγή ανθρώπων προικισμένων με αρμονικές σωματικές αναλογίες και ευθύρρινα πρόσωπα. Και θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε. Για να απελευθερωθούν οι εν στενότητι δημόσιοι πόροι οι φιλότιμοι ασθενείς γέροντες θα αποκτούσαν κίνητρα για καλοδεχούμενες αυτοκτονίες αν θεσπίζονταν δικαιώματα επιδομάτων στους υγιείς απογόνους τους ενώ η εθελουσία στείρωση των δυσλεξικών, των κοντών και των άσχημων έναντι αδράς αμοιβής θα ανέβαζε σαφέστατα τις προοπτικές της νέας γενεάς. Επί του παρόντος η κοινωνική ευγονία επιχειρεί τα πρώτα διστακτικά της βήματα. Δεν έχει παρά να συνεχίσει.