Η αποχαύνωση είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για την εξουσία να παίρνει βαθιές ανάσες. Δεν θέλω να ακούγομαι εντελώς απαισιόδοξος, υπάρχουν ενεργοποιημένα στοιχεία στην κοινωνία που αντιστέκονται στην αποχαύνωση και στην εξουσία, και αξίζει αυτό που κάνουν. Όχι για το αποτέλεσμα που δεν έρχεται, αλλά για την τιμή των όπλων. Δε βαριέσαι, γιατί όχι;–Εμείς έχουμε μερίδιο ευθύνης;–Ως προς την ευθύνη, αυτή δεν μπορεί να αποδοθεί στους ανθρώπους, αλλά στην ανθρωπότητα, που είναι μια οντότητα που συμπεριφέρεται ανεξάρτητα από τη θέληση και τη δύναμη των επιμέρους της στοιχείων. Ακόμα και οι πιο ισχυροί, αυτοί που έχουν τη μεγαλύτερη εξουσία, δεν μπορούν να κατευθύνουν την ανθρωπότητα. Η ανθρωπότητα είναι ένα τερατάκι εκτός ελέγχου. Ας ελπίσουμε ότι θα φανεί σπλαχνικό μαζί μας.–Ζούμε σε μία καθωσπρέπει κοινωνία; –Επί των τύπων, στη Δύση έχουμε να κάνουμε με μια πολύ καθωσπρέπει κοινωνία. Ο καθωσπρεπισμός της, παρά την υποκρισία του, μας δίνει ένα αίσθημα ασφάλειας. Στο κάτω κάτω, αυτά μάθαμε, αυτά ξέρουμε. Όμως η επιδερμίδα είναι λεπτή και σκίζεται εύκολα και συχνά. Όταν τρυπήσει ολόκληρο το δέρμα δε, καμιά φορά ξεχύνεται ο κροκόδειλος που υπάρχει μέσα μας. Ακόμη κι αν φοράει κοστούμι, δεν παύει να είναι κροκόδειλος.–Πώς θα θέλατε να βλέπατε την κοινωνία;–Θα ήθελα να έβλεπα μια κοινωνία όπου οι σχέσεις των μελών της λειτουργούν με τον τρόπο που λειτουργούν οι υγιείς προσωπικές σχέσεις: με αγάπη, κατανόηση, στήριξη, χωρίς το στοιχείο της εξουσίας που προκαλεί ανισορροπίες στο κοινωνικό τοπίο σε καταστροφικό βαθμό. Όχι πως δεν βγαίνουν και καλά πράγματα μέσα από τις φουρτούνες, αλλά σε έναν ιδανικό κόσμο θα υπήρχε το πάθος χωρίς το μίσος, η ένταση χωρίς τον φόβο, η ενέργεια χωρίς την οργή, η ελευθερία χωρίς τη μοναξιά, η δημιουργικότητα χωρίς τη φιλοδοξία, η ανάπτυξη χωρίς τον ανταγωνισμό, η αρμονία χωρίς την απουσία, η ομορφιά χωρίς τον σκοπό. Βέβαια, όλα αυτά είναι κουραφέξαλα όταν συνέλθεις και κοιτάξεις γύρω σου. Χρειάζεται μια αυταρέσκεια για να επιλέξεις να εκτεθείς –Γιατί γράφετε κ. Σταυρίδη;–Όπως δήλωσα και στο παρελθόν, γράφω γιατί μου αρέσουν οι παραισθήσεις, και μόνο η τέχνη μπορεί να με οδηγήσει σ’ αυτές. Από την άλλη, ίσως θα ήταν πιο ειλικρινές να πω ένα αναμενόμενο μεν, αλλά ορθότερο «δεν ξέρω». Νομίζω πως οποιαδήποτε απάντηση σε αυτό το αιώνιο ερώτημα είναι λανθασμένη ή, στην καλύτερη περίπτωση, μονόπλευρη κι εξαιρετικά ελλιπής.–Είχατε δηλώσει παλαιότερα ότι είστε αυτάρεσκος, ισχύει ακόμα;–Αναπόφευκτα ισχύει, αφού εξακολουθώ να δημοσιεύω γραπτά μου. Χρειάζεται μια αυταρέσκεια για να επιλέξεις να εκτεθείς, χρειάζεται η πεποίθηση ότι έχεις κάτι να πεις που έχει κάποια αξία και που ενδιαφέρει κάποιους, άσχετα αν έχεις δίκιο ή όχι. Η παντελής απουσία ναρκισσισμού δεν θα επέτρεπε με κανέναν τρόπο σε κάποιον καλλιτέχνη να εκφραστεί δημόσια. Ανεξαρτήτως της αξίας τους και της εμβέλειάς τους, όλοι ανεξαιρέτως οι καλλιτέχνες που επιλέγουν να εκτεθούν είναι εξ ορισμού νάρκισσοι. Βέβαια, όχι μόνο υπάρχουν μεγάλες διαβαθμίσεις, αλλά είναι και θέμα διαχείρισης, κι εδώ υπάρχει σοβαρό πρόβλημα, γι’ αυτό και βλέπει κανείς πάρα πολύ συχνά – και πάλι, ανεξαρτήτως αξίας – καλλιτέχνες να καταντούν γραφικοί, μετατρέποντας έναν μικρό και δυνάμει δημιουργικό ναρκισσισμό σε αχαλίνωτη εγωπάθεια που καμιά φορά φτάνει τα όρια του σολιψισμού.–Έχετε ακόμη την «ηλίθια» ελπίδα ότι θα γράψετε κάτι σημαντικό;–Φυσικά, γι’ αυτό άλλωστε εξακολουθώ να γράφω. Κι η ελπίδα αυτή εξακολουθεί να είναι ηλίθια, γιατί (νομίζω πως) γνωρίζω τα όριά μου και θεωρώ ότι, ποιοτικά τουλάχιστον, δεν έχω και πολλά περισσότερα να δώσω από τα πραγματάκια που έχω ήδη δώσει. Γιατί εξακολουθώ να ελπίζω, τότε; Διότι η ελπίδα είναι συνυφασμένη με την επιθυμία και όχι με την προσδοκία.–Είστε γιος ενός σημαντικού ανθρώπου, του Φοίβου Σταυρίδη, σας επηρέασε ο πατέρας σας;–Η παρουσία του πατέρα μου ήταν καθοριστική για μένα, τόσο στην προσωπική όσο και στη λογοτεχνική μου ζωή. Ουδέποτε με έσπρωξε προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, απλώς μου έδειξε δρόμους που υπήρχαν. Μεγάλωσα σ’ ένα σπίτι όπου τα βιβλία αφθονούσαν. Ο Φοίβος είχε μεγάλη αγάπη για τις τέχνες (ιδιαίτερα για τη λογοτεχνία) και την ιστορία (ιδιαίτερα για την τοπική ιστορία). Η αξιοθαύμαστη και πολύπλευρη προσωπικότητά του αποτελεί κληρονομιά για όσους τον γνώρισαν, πόσω μάλλον εμάς τους οικείους του, το δε πλούσιο έργο που άφησε είναι πια κοινό κτήμα. Δεν είμαι βέβαιος ότι θα ασχολούμουν καν με τη λογοτεχνία αν δεν ήταν ο πατέρας μου. Το «ΣΟΥΡΙΝΑΜ» του Στέφανου ΣταυρίδηΤο έργο «Σουρινάμ» του Στέφανου Σταυρίδη παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε σκηνοθετημένη ανάγνωση από τη Μαρία Μανναρίδου-Καρσερά, τον Φεβρουάριο του 2015 στο πλαίσιο του προγράμματος PLAY ON! που συνδιοργάνωσε ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου και το Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου. Το έργο παρουσιάζει μέσα από τρεις σκηνές που σε πρώτο επίπεδο μοιάζουν ασύνδετες, προβλήματα που αντιμετωπίζει ο μέσος άνθρωπος στη κοινωνία του σήμερα. Σκηνή πρώτη: Ένας άνδρας πάει ...