Η «Βotox α 5» είναι μια άλλη οργανική μουσική σύνθεση η οποία βασίζεται στο γονίδιο που κωδικοποιεί την τοξίνη της αλλαντίασης, την μποτουλίνη, χρήσιμη και στην κοσμητολογία. Πέραν πολλών άλλων σχετικών συνθέσεων, προσπάθειες καταβάλλονται και για την τεχνοκρατικά αυτόματη δημιουργία ρυθμού και άλλων μουσικών χαρακτηριστικών, αξιοποιώντας DΝΑ πληροφορίες. Θα πιστέψει όμως ο αναγνώστης ότι με τον τρόπο αυτόν δεν χρειάζεται μουσικό ταλέντο, παρά μια τεχνοκρατική συνεργασία ενός μουσικού και ενός γενετιστή λ.χ. Η φύση όμως δεν έχει κάνει τόσο απλά τα πράγματα, καθώς η παραγόμενη DΝΑ μουσική απέχει πολύ από τις συνηθισμένες μελωδίες· είναι κάτι σαν την «εξωγήινη» μαθηματική μουσική του Ιάννη Ξενάκη. Γι΄ αυτό δεν πρέπει να σπεύδουν πάλι κάποιοι δηλώνοντας ότι η προσωπική αυτή μουσική μπορεί να έχει ακόμα και εξατομικευμένες θεραπευτικές ιδιότητες! Αλλωστε μια προσέγγιση είναι ανάλογη κατά κάποιον τρόπο με εκείνες που αφορούν τη μελοποίηση λ.χ. των κορυφογραμμών ενός βουνού, του ηλιοβασιλέματος κ.ά., με την υποκειμενικότητα του συνθέτη να παίζει σημαντικό ρόλο· όπως λ.χ. στη σύνθεση «Genesis synthetic gene» που έγινε αλγοριθμική μουσική μετατροπή της φράσης της Βίβλου: «Ας έχει ο άνθρωπος κυριαρχία πάνω στα ψάρια της θάλασσας και στα πετεινά του ουρανού και πάνω σε κάθε ζωντανό πλάσμα που κινείται πάνω στη Γη». Κριτής ο εγκέφαλος Απόλυτος κριτής τέτοιων προσπαθειών είναι ο ακουστικός φλοιός που βρίσκεται κοντά στην επιφάνεια του εγκεφάλου, δίπλα στα αφτιά· με τον όγκο του να είναι κατά 25% μεγαλύτερος στους προικισμένους μουσικούς, επειδή τον έχουν καλλιεργήσει, με αποτέλεσμα να επεξεργάζονται καλύτερα τη μουσική πληροφορία που δέχεται· όπως σε πολύ μικρότερο βαθμό βέβαια οι απαίδευτοι ακροατές. Οι μουσικές πληροφορίες πρέπει να είναι σε αρμονία με την εγκεφαλική λειτουργία, για να αναγνωρίζονται ως ευχαρίστηση και όχι ως θόρυβος, όπως ίσως μπορεί να είναι τελικά η DΝΑ μουσική. Αλλωστε ο εγκέφαλός μας έχει εξελιχθεί και προσαρμοσθεί στην ολιστική επεξεργασία ευχαρίστησης ορισμένου φάσματος ήχων· γι΄ αυτό λ.χ. και η μάθηση συσχέτισης ορισμένων ήχων με οπτικά σύμβολα έχει ως αποτέλεσμα στο άκουσμα ενός χαρακτηριστικού ήχου να ενεργοποιούνται τόσο οι ακουστικές όσο και οι οπτικές περιοχές του εγκεφάλου. Μπορεί λοιπόν η αναφερόμενη προσπάθεια μουσικής σύνθεσης του DΝΑ να είναι αξιόλογη, ακόμα και πέραν των περιορισμών που θέσαμε· μπορεί να υπηρετεί την τέχνη και ταυτόχρονα τη ζωή μας, αφού η ζωή είναι τέχνη. Δεν παύει όμως να είναι μια απλή τεχνοκρατική προσέγγιση που αφορά μια σημαντική αισθητηριακή μας παράμετρο, την εξελιχθείσα μουσικότητα του εγκεφάλου μας. Γι΄ αυτό η μουσική σύνθεση του DΝΑ δεν μπορεί να υποκαταστήσει το έμφυτο ταλέντο, την έμπνευση, την ποιότητα της τέχνης εν τέλει· και δεν πρέπει η κάθε νεοτεχνολογική δυνατότητα να φαντάζει υποκατάστατο της φύσης μας, πάνω στην οποία βασίζεται ο πολιτισμός μας· για να μην πιστέψουμε ότι οι μηχανές μπορούν να κάνουν ό,τι και ο άνθρωπος· διότι τότε θα έχουμε προσχωρήσει στην αποποίηση της ταυτότητάς μας. Ο κ. Σ. Ν. Αλαχιώτης είναι καθηγητής Γενετικής....