Οι Κρητικές μαντινάδες είναι γάργαρο νερό και λουλούδι της λαϊκής ψυχής, λαϊκό λεκτικό κέντημα μέσα στο οποίο αντικατοπτρίζεται ολοκάθαρα ο πολιτισμός των δημιουργών της. Αποτελεί δε αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτού του λαϊκού πολιτισμού και του στοχασμού που τη δημιούργησε, με δυνατά σημεία της την γνησιότητα της έμπνευσης, την ανεπιτήδευτη έκφραση και την αυθόρμητη διάθεση. Παλαιότερα αναδεικνύονταν οι καλές μαντινάδες κυρίως στα γλέντια και διαδίδονταν με αυτόν τον τρόπο. Σήμερα κυκλοφορούν ακόμα τόσο στα πάσης φύσεως έντυπα, τις ραδιοφωνικές και τις τηλεοπτικές εκπομπές, αλλά και κατά κόρον στο διαδίκτυο. Στη λαϊκή της εκδοχή αποτελεί μέσο αυθόρμητης έκφρασης, υπόδειγμα ευρηματικότητας, δροσιάς, έκφρασης λυρισμού, ψυχικής και εκφραστικής ευγένειας, όπως επίσης και κατάθεση συναισθηματικού πλούτου. Παράλληλα, λειτουργεί και σαν μέσο αισθητικής καλλιέργειας του κρητικού λαού, με δομικά υλικά τον στοχασμό και το όνειρο. Η μαντινάδα η κρητική δε χτίζεται όπως λάχει. Πέτρα και χώμα και νερό τσης Κρήτης πρέπει νάχει. Όπως υποστηρίζει ο Κωστής Φραγκούλης Ειδικότερα, η κρητική μαντινάδα διακρίνεται, ακόμα, για την ιδιάζουσα έκφραση, τη μεστότητα στα εκφραστικά μέσα και αντανακλά τα αισθήματα, τη σκέψη και τη ζωή του κρητικού λαού. Η θεματολογία της αντλεί από όλους σχεδόν τους τομείς των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, όπως προαναφέρθηκε. Μια αδρή ταξινόμηση μπορεί να τις κατατάξει σε σκωπτικές-σατιρικές-δηκτικές, ερωτικές, θυμοσοφικές-φιλοσοφικές, λαογραφικές, επικαιρικές, χρονογραφικά σχόλια, ιστορικές-...