Τι Είναι Το Φιλότιμο : Συλλέξαμε την καλύτερη πηγή για αυτό το θέμα και σας την παραθέτουμε μαζί με άλλες πληροφορίες.
Το φιλότιμο είναι αρχαία ελληνική λέξη. Πρόκειται για ουσιαστικό και μεταφράζεται «αγάπη για την τιμή». Ωστόσο, το φιλότιμο είναι σχεδόν αδύνατο να μεταφραστεί επαρκώς, γιατί περιγράφει ένα σύνθετο πλέγμα αρετών». Δεν έχει πάντως και τόση σημασία τι εννοούσαν όταν ανέφεραν την λέξη οι αρχαίοι Έλληνες ή ο Απόστολος Παύλος (είχε μέχρι και ειρωνική σημασία), αλλά τι πιστεύουμε σήμερα.Είναι έξυπνο να συγκινείς ένα ντόπιο ακροατήριο, όπως έκανε με δεξιότητα ο Ομπάμα, χρησιμοποιώντας εγχωρίως αναγνωρίσιμα στοιχεία. Προφανώς η σημαντική ομιλία του δεν χαρακτηρίζεται από αυτά καθώς είχε στην ουσία της πολλαπλούς αποδέκτες σε όλο τον κόσμο. Επειδή εκφωνήθηκε -προσχεδιασμένα- στην Αθήνα, είχε αναγκαστικά και στοιχεία φολκλόρ (και σπανακόπιτα και ούζο και διάφορα άλλα).Μέχρι και ότι «κάποτε ένας Έλληνας ιερέας ύψωσε το λάβαρο της επανάστασης» ανέφερε, παρότι -όπως γνωρίζει και ο τελευταίος ιστορικός- κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ. Το τελευταίο λάβαρο που υψώθηκε στην Ελλάδα από ιερέα ήταν στην πλατεία Συντάγματος από τον Χριστόδουλο, μπροστά σε χιλιάδες Έλληνες που ήθελαν να αναγράφεται το θρήσκευμά τους στις αστυνομικές ταυτότητες για να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους, κάτι που μόνο φιλότιμο με την έννοια της αγάπης και του ...
Πηγή euro2day.gr >>>
Χρήστες που ενδιαφέρθηκαν για το παραπάνω βρήκαν χρήσιμα και τα:
Τι Είναι Τα Καστανά Μαλλιά
Τα καστανά μαλλιά είναι από τα συνηθέστερα χρώματα για τις Ελληνίδες. Παρόλα αυτά η μανία μας να τα βάφουμε τα έχουν κάνει να εκλείψουν. Ένα περιποιημένο καρέ σε καστανές αποχρώσεις πηγαίνουν σε όλες τις αποχρώσεις της επιδερμίδας και σε όλα τα μήκη των μαλλιών. Όποτε αν δεν είσαι σίγουρη για το χρώμα που θέλεις να κάνεις προτίμησε κάποια καστανή... · πριν από 15 ώρες 51 λεπτά ·...
Πηγή palo.gr >>>
Τι Είναι Οι Κινηματογραφικοί Υπερήρωες
Οι κινηματογραφικοί υπερήρωες είναι διογκωμένοι τύποι ανθρώπων και οι ικανότητές τους διογκωμένες εκδοχές των ελαττωμάτων και των προτερημάτων μας. Οι ιστορίες τους, άλλοτε προϊόντα καλπάζουσας φαντασίας και άλλοτε συρραφή παραδοσιακών αφηγηματικών κλισέ, είναι πιο συχνά διδακτικοί μύθοι και σπανιότερα αφηγήσεις με επιπλέον ενδιαφέρον, πέρα απ' το απαραίτητο ηδονοβλεπτικό. Ο μικτός σκοπός τους είναι να μας διασκεδάσουν για 2-3 ώρες, όσο και να φέρουν πίσω τα λεφτά τους και πολλά περισσότερα.Μ' αυτό υπ' όψιν, το “Doctor Strange” είναι, σίγουρα, μία από τις πιο τίμιες μεταφορές κόμικς που έχουμε δει μέχρι σήμερα και μία από εκείνες που κερδίζει εύκολα (από τον θεατή) το άτυπο δικαίωμα να δοκιμαστεί ως τριλογία.Πρώτα απ' όλα, επειδή εισάγει στην φιλμογραφία του είδους έναν άλλο είδος υπερδύναμης, εκείνο που πηγάζει απ' τον άνθρωπο, την πίστη στον εαυτό του και την προθυμία του να θυσιαστεί για την ανθρωπότητα. Με λίγα λόγια, παντρεύει τις παραδοχές της ανατολίτικης φιλοσοφίας με τις βεβαιότητες της δυτικής επιστήμης σε έναν χαρακτήρα που, κατ' εξοχήν, βρίσκεται στο μέσο αυτής της αέναης μάχης, έναν γιατρό δηλαδή.Ο Στίβεν Στρέιντζ είναι ένας νευροχειρουργός-σταρ, ένας άνθρωπος που πιστεύει πάρα πολύ στις ικανότητές του και στη δυνατότητα που του δίνουν να σώζει, κυριολεκτικά, ανθρώπινες ζωές. Βεβαίως, ως γνήσιος δυτικός άνθρωπος, μόνιμα απασχολημένος με την εικόνα του και χωρίς ουσιαστική επαφή με τον εσωτερικό του κόσμο, ψάχνει να βρει αντιστάθμισμα στην πίεση της δουλειάς του στις υλικές και ηθικές απολαβές της επιτυχίας του. Μαθαίνει έτσι, με τον δύσκολο τρόπο, πως όλα αυτά που θεωρεί δεδομένα είναι στην πραγματικότητα ρευστά και μπορούν να χαθούν στο χρόνο που χρειάζεται για ν' ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου. Μια απροσεξία (που μπορεί να πηγάζει από μια αλαζονική αίσθηση ελέγχου) του στερεί το μεγαλύτερο “άσετ” του, τα σταθερά του χέρια....
Πηγή in2life.gr >>>
Ο πλησίον είναι ανύπαρκτος για την σκέψη και τη ζωή του πλουσίου. Θεωρεί ότι η υλική ευδαιμονία του είναι ατέρμονη και ότι δεν πρόκειται να του την αφαιρέσει κανείς. Έτσι καταστρώνει μακρόπνοα σχέδια λέγοντας στον εαυτό του: «ψυχή, έχεις, πολλά αγαθά που αρκούν για χρόνια πολλά· αναπαύου, φάγε, πιέ, ευφραίνου» και καταπίεσε τελείως μέσα στα βάθη του υποσυνειδήτου του τον Θεό, νομίζοντας ότι τον αφάνισε και γλύτωσε από τον έλεγχό του. Ηθικά αδιάφορος, ο πλούτος, όμως αποκτά ηθική ποιότητα στα χέρια του ανθρώπου. Αρμόζει, εάν δεν έχεις πλούτο να μην τον ποθείς, έχοντας μέσα σου συνεχώς την επιθυμία να τον αποκτήσεις, ενώ αντίθετα όταν υπάρχει (ο πλούτος), να μην σου είναι μόνιμη επιδίωξη το πώς θα τον κρατήσεις κτήμα σου, αλλά να σκέφτεσαι και να αναζητάς τρόπους πως θα τον διαθέσεις, συμβουλεύει και πάλι ο Μέγας Βασίλειος στους Λόγους του προς τους νέους. Ενώ και πάλι «εις το Καθελώ μου τας αποθήκας», μας δίνει το παράδειγμα του ανθρώπου που μπαίνει πρώτος στο θέατρο και πιάνει τα διπλανά άδεια καθίσματα και εμποδίζει να καθίσουν αυτοί που μπαίνουν μετά. «Τέτοιοι είναι οι πλούσιοι, αφού προκαταλάβουν τα κοινά, τα ιδιοποιούνται επειδή πρόλαβαν». Τίποτα λοιπόν απ’ όλα τα υλικά αγαθά εδώ στη γη, δεν μας ανήκει, δεν ήμαστε ιδιοκτήτες των υλικών αγαθών. Ο Θεός μας παραχωρεί όλα αυτά τα αγαθά πλουσιοπάροχα, μας εμπιστεύτηκε τη δική του περιουσία, καθιστώντας μας οικονόμους της και διαχειριστές, καλώντας μας να τη χρησιμοποιήσουμε για το καλό των άλλων ανθρώπων. Εκείνος είναι πάντοτε «ο διδούς υιετούς και καιρούς καρποφόρους» (Πρ. ιδ΄ 17) Κάποτε ο γεωργός πριν βάλει το χέρι στο αλέτρι για να οργώσει, σήκωνε τα μάτια του στον ουρανό. Έκαμνε τον σταυρό του και κατόπιν άρχιζε την εργασία του. Τώρα ξεχάσαμε τον Θεό. Εργαζόμαστε μόνοι μας, με τα προηγμένης τεχνολογίας εργαλεία, χωρίς την βοήθειά του. Νομίζουμε πως είμαστε αυτάρκεις και δεν έχουμε ανάγκη τον Θεό. Αφού δεν θέλουμε, δεν δεχόμαστε την ευλογία του Θεού, ο Θεός μας την στερεί. Δεν είμαστε άξιοι των δωρεών του και παίρνει την χάρη του από πάνω μας. Συμβαίνει πολλές φορές αυτό που ψάλλουμε στην Αρτοκλασία: «Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν…». Οι άνθρωποι διακατεχόμαστε από μια σπουδή να αποκτήσουμε όσο περισσότερα μπορούμε, προκειμένου να κάνουμε τη ζωή μας πιο άνετη και τελικά εγκλωβιζόμαστε στην αναζήτηση της ευτυχίας, στη δυστυχία της πλεονεξίας μας. Αδιαφορούμε για τον πλησίον μας, για τα προβλήματά του, για τις ανάγκες του. Και τελικά, σαν τον άφρονα της παραβολής, παγιδευόμαστε στον εγωισμό μας και ολιγοπιστούμε απέναντι στο Θεό. Δεν μας λέει ο Χριστός να μη φροντίζουμε για την οικογένειά μας, για το μέλλον των παιδιών μας, για την εξασφάλιση των αναγκαίων. Αλλά μας τονίζει ότι δεν είναι αυτά όλα τόσο σημαντικά, ώστε να ξεχνούμε την επιμέλεια της ψυχής μας. Μας παροτρύνει λοιπόν να προσδιορίσουμε εκ νέου τις προτεραιότητές μας, να στρέψουμε και πάλι στο βλέμμα στον ουρανό: «να επιζητείτε πρώτα την βασιλεία του Θεού και την δικαιοσύνη Του, και όλα τα άλλα θα σας δοθούν» (Μτθ στ’, 33) Ο μακαριστός π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος μιλώντας για το οικονομικό πρόβλημα στην εποχή του έλεγε: «Έχουμε οικονομικό πρόβλημα γιατί είμαστε άπληστοι. Αν ήμασταν ολιγαρκείς, δεν θα υπήρχε τέτοιο πρόβλημα. Η πλεονεξία δημιουργεί το οικονομικό αδιέξοδο. Δεν μας αρκούν αυτά που έχουμε. Θέλουμε όλο και περισσότερα. Ποιά άλλη καλύτερη λύσις του οικονομικού προβλήματος υπάρχει, από την ολιγάρκεια; Κυνηγάμε το περισσότερο. Να μάθουμε λοιπόν να είμαστε ολιγαρκείς. Αν όλοι οι άνθρωποι υπάκουαν σε αυτό που λέγει ο Απ. Παύλος και αρκόντουσαν στα απολύτως απαραίτητα και δεν ήθελαν ένα σωρό περιττά, δεν θα υπήρχε οικονομικό πρόβλημα». (Αρχ. Επιφανίου, «Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα»)....
Πηγή imconstantias.org.cy >>>
Δημιουργία Σελίδας: 05/01/2017