Τι Είναι Το Velvet : Συλλέξαμε την καλύτερη πηγή για αυτό το θέμα και σας την παραθέτουμε μαζί με άλλες πληροφορίες.
Το velvet είναι hot τάση φέτος και ανά ημέρες, σου προτείνουμε ό,τι πιο stylish κομμάτι υπάρχει, για να υιοθετήσεις το trend σωστά. Τι σου βρήκαμε σήμερα; Σακάκι με βελουτέ υφή σε μαύρη απόχρωση, που κλείνει με ένα κουμπί και διακοσμείται από παγιέτες σε μπλε απόχρωση. Το key-item που θα γίνει η βάση για όλα σου τα holiday σύνολα!...
Πηγή queen.gr >>>
Χρήστες που ενδιαφέρθηκαν για το παραπάνω βρήκαν χρήσιμα και τα:
Τι Είναι Η Αποκάλυψη Παρανομιών Whistleblowing
Η αποκάλυψη παρανομιών (whistleblowing) είναι μια πράξη πολιτικής αντίστασης Ασφάλεια και Ιδιωτικότητα | | | Menu E.Snowden: Η αποκάλυψη παρανομιών (whistleblowing) είναι μια πράξη πολιτικής αντίστασης by «Περίμενα 40 χρόνια για κάποιον σαν εσένα.» Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια που ο Daniel Ellsberg μου είπε όταν συναντηθήκαμε πέρυσι. O Dan κι εγώ νοιώσαμε μια άμεση οικειότητα, και οι δυο μας γνωρίζαμε τι σήμαινε να ρισκάρεις τόσα πολλά – και να αλλάζεις αμετάκλητα – γνωστοποιώντας κρυφές αλήθειες. Μία από τις προκλήσεις του να είσαι πληροφοριοδότης είναι ότι ζεις με τη γνώση ότι άνθρωποι συνεχίζουν να ...
Πηγή https: >>>
Το Μπολσόι είναι ο πιο ισχυρός ρώσικος πολιτιστικός θεσμός του έθνους. Και το μπαλέτο η πιο ρώσικη των τεχνών». Είναι ειρωνικό, λοιπόν, ότι ο ιδρυτής του ήταν ένας Άγγλος τυχοδιώκτης που ονομάζονταν Michael Maddox, ο οποίος το 1780 έχτισε ένα θέατρο στην ίδια θέση με το σύγχρονο Μπολσόι.Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία του βιβλίου του κ Morrison είναι ότι δείχνει πόσο σημαντικό ρόλο είχαν ως ερμηνευτές, εκπαιδευτές και αρχιτέκτονες οι Ευρωπαίοι, κυρίως Ιταλοί και Γάλλοι.Ο Maddox, αντιμέτωπος με τον ανταγωνισμό από τα ρώσικα θέατρα της αριστοκρατίας, απέτυχε οικονομικά και στράφηκε σε αίτημα για κρατική στήριξη. Από εκείνη τη στιγμή, οι πολιτικά κυρίαρχοι της Ρωσίας έγιναν οι απόλυτοι άρχοντες του Μπολσόι, διηγείται ο συγγραφέας καθώς περιγράφει την πάλη ανάμεσα στην τέχνη και την πολιτική, με όλες τις παράπλευρες απώλειες.Έτσι το κράτος είχε τον οικονομικό έλεγχο αλλά όριζε και το τι θα ανέβει στη σκηνή του θεάτρου ενώ οι ίδιοι οι ηγέτες επιβάλλονταν στις μπαλαρίνες. Η εικόνα του μεθυσμένου Λεονίντ Μπρέζνιεφ να πέφτει πάνω στην μεγάλη Μάγια Πλισέτσκαγια στη λιμουζίνα του είναι ιδιαίτερα ανησυχητική, γράφει ο Morrison.Το θέατρο, μετά την μπολσεβίκικη επανάσταση, έπρεπε να επανεφεύρει τον εαυτό του για να επιβιώσει. Το εργατικό κράτος δεν είχε λόγο να χρηματοδοτεί ένα ίδρυμα αφιερωμένο στην «αστική» τέχνη μιας ηττημένης τάξης. Ευτυχώς, υπήρχαν άντρες και γυναίκες που είδαν την αξία του θεάτρου και ήταν πρόθυμοι να πολεμήσουν για να το κρατήσουν ζωντανό.Αξίζει να σημειώσουμε ότι μερικές από τις ιστορίες στο βιβλίο μοιάζουν απίστευτες. Το 1928, δύο 20xρονες χορεύτριες αυτοκτόνησαν με δραματικό τρόπο, απογοητευμένες από τον ανεκπλήρωτο αμοιβαίο τους έρωτα για τον σχεδιαστή του θεάτρου Mikhail Kurilko. Κατά τη διάρκεια μιας παράστασης του «The Red Poppy,» ανέβηκαν απαρατήρητες πάνω από τη σκηνή, δέθηκαν με ένα μεταξωτό μαντήλι και στη συνέχεια, πήδηξαν στο κενό. Το κοινό παρακολουθούσε σε σύγχυση ενώ το μπαλέτο συνέχιζε κανονικά να εκτελεί το πρόγραμμά του.Το Μπολσόι είναι τώρα έτοιμο για τον επόμενο αιώνα, αλλά το καλλιτεχνικό status στη Ρωσία μοιάζει μάλλον αβέβαιο. «Μόνο ο Θεός ξέρει τι θα μας συμβεί » λέει η πρίμα μπαλαρίνα Σβετλάνα Ζαχάροβα, σχολιάζοντας το μέλλον του θρυλικού μπαλέτου.Μερικοί λόγοι για την απαισιοδοξία είναι η διαφθορά, η κακοδιαχείριση και η έλλειψη χρηματοδότησης, αλλά η ιστορία του Μπολσόι, είναι πάντα μεταξύ θριάμβου και τραγωδίας και η Ρωσία χωρίς το μεγαλύτερο θέατρο, και τους αξιόλογους χορευτές του είναι κάτι μάλλον αδιανόητο, καταλήγει η παρουσίαση στην Wall Street ...
Πηγή topnews.gr >>>
Ποιός Είναι Ο Θάνατος Δεν
Ο θάνατος δεν είναι μόνο φυσικός· είναι κάτι που φέρομε επάνω μας ως βίωμα. Ο θάνατος ως βίωμα είναι η αμαρτία. Το τονίζει ο Παύλος εμφατικά και πάλι στους Κορινθίους: «Κέντρον (κεντρί) του θανάτου η αμαρτία» τούς γράφει, η αμαρτία δηλαδή μας θανατώνει καθημερινώς. Εάν προσδοκούμε στο απώτατο μέλλον ανάστασι εκ νεκρών είναι γιατί προσπαθούμε να αναστηθούμε εν ζωή από τον πνευματικό θάνατο. Τον τελευταίο νεκρώνει ο Χριστός «τη αστραπή της θεότητος». H Ανάστασι ως νίκη επί της πυκνότητος του Εγώ συντελείται για τους Ορθοδόξους προς τα κάτω. Γι' αυτό και ψάλλουμε το «Κατήλθε προς τον θάνατον η ζωή η αθάνατος» και «Κατήλθες εν τοις κατωτάτοις της γης και συνέτριψας μοχλούς αιωνίους». Αμαρτάνει όποιος δεν έχει το θάρρος να πραγματοποιήση τον εαυτό του, όποιος δειλιάζει μπροστά στο άγνωστο και στραγγαλίζει τη θέλησι και την επιθυμία του παραδίδοντας σε άλλους το τιμόνι της ζωής, όποιος δέσμιος της εικόνας του παραιτείται από το αίτημα της εσωτερικής του ενότητος. Στη μερικότητα της επιθυμίας αντιστοιχεί ένα απόκομμα εαυτού· στην εκ βαθέων επιθυμία στρατεύεται ολόκληρο το είναι μας. Υπ' αυτή την έννοια αμαρτωλός είναι όποιος δεν σέβεται τον εαυτό του και κάνει συνεχείς εκπτώσεις στην επιθυμία του προκειμένου να μη διακινδυνεύη στη σχέσι του με τους άλλους. Μπορεί να αγαπά μόνο όποιος κατανοεί πως η αμαρτία φωλιάζει στη θνητή αδύναμη φύσι μας. Φυσική αναμαρτησία δεν υφίσταται: εφ' όσον ζω αμαρτάνω, καθώς αγαπώ τις ευχαριστήσεις και υποχρεούμαι σε συμβιβασμούς. Πολεμά την αμαρτία όποιος εν ονόματι της αλήθειας δεν συμβιβάζεται με τον συμβιβασμό, όποιος βιάζει την ψυχή του για να αρπάξη τη Βασιλεία των ουρανών. «Είπεν ο Αββάς Παμβώ· ει έχεις καρδίαν, δύνασαι σωθήναι». H αυθεντική ζωή είναι ζήτημα θάρρους. Θέλει κουράγιο η Ανάστασι, και στο κουράγιο κρύβεται η χάρι του Θεού. Ανάστασι είναι η δική μας μεταμορφωτική αναγέννησι, την οποία βιώνουμε ως αγνότητα και στην οποία «εν χαρά αλλήλους περιπτυσσώμεθα». H αγνότης εδώ δεν έχει να κάνη με τελετουργική κάθαρσι αλλά με τη διαφάνεια και άνοιξι ενός σώματος που έχει σπαρεί εν ασθενεία και φθορά, για να εγερθή πνευματικό εν αφθαρσία. H Ανάστασι δημιουργεί μία νέα οικονομία του εγωισμού: δεν καταργεί το Εγώ αλλά το ανοίγει και το φωτίζει, το κάνει στη λεπτότητά του αγνώριστο σαν τον αναστάντα Χριστό. Ο αναστάς Χριστός, «ο τοις πεσούσι παρέχων ανάστασιν», είναι παρών στον μέγιστο δυνατό εσωτερικό μας πλατυσμό. Το φως το ονομάζουμε Λαμπρή. H πίστι στηρίζει την ψυχική μας άνοιξι, όπου η καθαρότης συναντά την αγάπη. Γι' αυτό και η αγάπη δεν αποκλείει τη μοναξιά. Μοναξιά δε είναι ν' αποτραβιέσαι αλλά να τσιγκουνεύεσαι τον εαυτό σου, να είσαι ψυχικά αδιάθετος. H μοναξιά είναι κίνδυνος τον οποίον αναλαμβάνει όποιος πιστεύει. Δεν μπορεί να πιστεύη όποιος επιβιώνει στη συνήθεια και την επανάληψι, στην ανιαρή κατάφασι των κοινών παραδοχών. H πίστι οδηγεί προς τα μέσα και η προς τα μέσα κίνησι προκαλεί την αναπλαστική μεταβολή. Αγάπη και πίστι αντισταθμίζουν το σκοτάδι των κενών της υπάρξεως.
Πηγή tovima.gr >>>
Δημιουργία Σελίδας: 02/01/2017
