Το Μπολσόι είναι ο πιο ισχυρός ρώσικος πολιτιστικός θεσμός του έθνους. Και το μπαλέτο η πιο ρώσικη των τεχνών». Είναι ειρωνικό, λοιπόν, ότι ο ιδρυτής του ήταν ένας Άγγλος τυχοδιώκτης που ονομάζονταν Michael Maddox, ο οποίος το 1780 έχτισε ένα θέατρο στην ίδια θέση με το σύγχρονο Μπολσόι.Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία του βιβλίου του κ Morrison είναι ότι δείχνει πόσο σημαντικό ρόλο είχαν ως ερμηνευτές, εκπαιδευτές και αρχιτέκτονες οι Ευρωπαίοι, κυρίως Ιταλοί και Γάλλοι.Ο Maddox, αντιμέτωπος με τον ανταγωνισμό από τα ρώσικα θέατρα της αριστοκρατίας, απέτυχε οικονομικά και στράφηκε σε αίτημα για κρατική στήριξη. Από εκείνη τη στιγμή, οι πολιτικά κυρίαρχοι της Ρωσίας έγιναν οι απόλυτοι άρχοντες του Μπολσόι, διηγείται ο συγγραφέας καθώς περιγράφει την πάλη ανάμεσα στην τέχνη και την πολιτική, με όλες τις παράπλευρες απώλειες.Έτσι το κράτος είχε τον οικονομικό έλεγχο αλλά όριζε και το τι θα ανέβει στη σκηνή του θεάτρου ενώ οι ίδιοι οι ηγέτες επιβάλλονταν στις μπαλαρίνες. Η εικόνα του μεθυσμένου Λεονίντ Μπρέζνιεφ να πέφτει πάνω στην μεγάλη Μάγια Πλισέτσκαγια στη λιμουζίνα του είναι ιδιαίτερα ανησυχητική, γράφει ο Morrison.Το θέατρο, μετά την μπολσεβίκικη επανάσταση, έπρεπε να επανεφεύρει τον εαυτό του για να επιβιώσει. Το εργατικό κράτος δεν είχε λόγο να χρηματοδοτεί ένα ίδρυμα αφιερωμένο στην «αστική» τέχνη μιας ηττημένης τάξης. Ευτυχώς, υπήρχαν άντρες και γυναίκες που είδαν την αξία του θεάτρου και ήταν πρόθυμοι να πολεμήσουν για να το κρατήσουν ζωντανό.Αξίζει να σημειώσουμε ότι μερικές από τις ιστορίες στο βιβλίο μοιάζουν απίστευτες. Το 1928, δύο 20xρονες χορεύτριες αυτοκτόνησαν με δραματικό τρόπο, απογοητευμένες από τον ανεκπλήρωτο αμοιβαίο τους έρωτα για τον σχεδιαστή του θεάτρου Mikhail Kurilko. Κατά τη διάρκεια μιας παράστασης του «The Red Poppy,» ανέβηκαν απαρατήρητες πάνω από τη σκηνή, δέθηκαν με ένα μεταξωτό μαντήλι και στη συνέχεια, πήδηξαν στο κενό. Το κοινό παρακολουθούσε σε σύγχυση ενώ το μπαλέτο συνέχιζε κανονικά να εκτελεί το πρόγραμμά του.Το Μπολσόι είναι τώρα έτοιμο για τον επόμενο αιώνα, αλλά το καλλιτεχνικό status στη Ρωσία μοιάζει μάλλον αβέβαιο. «Μόνο ο Θεός ξέρει τι θα μας συμβεί » λέει η πρίμα μπαλαρίνα Σβετλάνα Ζαχάροβα, σχολιάζοντας το μέλλον του θρυλικού μπαλέτου.Μερικοί λόγοι για την απαισιοδοξία είναι η διαφθορά, η κακοδιαχείριση και η έλλειψη χρηματοδότησης, αλλά η ιστορία του Μπολσόι, είναι πάντα μεταξύ θριάμβου και τραγωδίας και η Ρωσία χωρίς το μεγαλύτερο θέατρο, και τους αξιόλογους χορευτές του είναι κάτι μάλλον αδιανόητο, καταλήγει η παρουσίαση στην Wall Street ...