Ο Έλλην στρατιώτης είναι και στρατηγός, είναι και αρχηγός του κράτους, είναι ολόκληρη η Ελλάς. Όχι διότι παρακούει ή ορίζει, αλλά διότι έχει αδιάκοπα την εποπτείαν του όλου. Διότι εις πάσαν στιγμήν τοποθετεί συνειδητά τον εαυτόν του εκεί που πρέπει μέσα εις το όλον και τον συσχετίζει με αυτό. Βαδίζει διότι γνωρίζει, και μόνον διότι γνωρίζει, πού πηγαίνει. Έχει ιστορικήν και πολιτικήν συνείδησιν. Δεν είναι «στέλεχος άβουλον αγέλης». Τι να αντιτάξη απέναντι αυτού του πολεμιστού και εκείνος ακόμη ο στρατιώτης ο οποίος έχει καλάς διαθέσεις ως άτομον, αλλά ο οποίος εγαλουχήθη επί έτη τώρα με ένα πνεύμα αγελαίον και υπό τον διαρκή θόρυβον κυμβάλων αλαλαζόντων3 και καταπνιγόντων εν τω αλαλαγμώ των πάσαν ατομικήν πρωτοβουλίαν και αν ακόμη υπήρχε δυνατότης τοιαύτης. Είναι λοιπόν εντελώς περιττόν, έστω και παίζοντες, να υποτιμώμεν τους εχθρούς μας, αφού μένοντες πιστοί εις την αλήθειαν, δυνάμεθα να υψώσωμεν κάθε Έλληνα πολεμιστήν υπεράνω και του γενναιοτέρου αντιπάλου. Όσοι επεκοινώνησαν με τραυματίας γνωρίζουν ήδη αυτόν τον λόγον. Αλλά όταν θα γραφή η ιστορία αυτού του πολέμου, θα κατανοήσουν τότε όλοι πλέον ότι το συντελούμενον υπό του Ελληνικού ηρωισμού άθλον4 είναι μεγαλύτερον από εκείνο το οποίον αντιλαμβάνεται και η πλέον φιλόπατρις φαντασία. 1. παροράται: αγνοείται, παραγνωρίζεται 2. παρείδον: παρέβλεψαν, άφησαν απαρατήρητο 3. κύμβαλα αλαλάζοντα: άνθρωποι κούφιοι, κενοί περιεχομένου 4. άθλον: αγώνας, κοπιώδης προσπάθεια Το ανωτέρω άρθρο του Κωνσταντίνου Τσάτσου δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ασύρματος» την Πρωτοχρονιά του 1941. Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος γεννήθηκε το 1899 στην Αθήνα, όπου και έζησε μέχρι το θάνατό του, το 1987. Ήταν παντρεμένος με την Ιωάννα Σεφεριάδου και είχε δυο κόρες. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παράλληλα με τις σπουδές του ασχολήθηκε με τα έργα των κλασσικών ελλήνων και λατίνων συγγραφέων, καθώς και με την νεοελληνική λογοτεχνία και την ποίηση. Δημοσίευσε δύο τόμους ποιημάτων και θεατρικών έργων με το ψευδώνυμο Ύβος Δελφός. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μέχρι το 1920 τοποθετήθηκε στην ελληνική διπλωματική αντιπροσωπεία στο Παρίσι. Με την ιδιότητά του αυτή συμμετέσχε στις διαπραγματεύσεις για την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών. Μετά τις μεταπτυχιακές σπουδές του στη φιλοσοφία και φιλοσοφία του δικαίου στη Χαϊδελβέργη επέστρεψε στην Αθήνα. Ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ Νομικής το 1929, υφηγητής το 1930 και έκτακτος καθηγητής στη Νομική Αθηνών το 1932 στην έδρα της Εισαγωγής στην Επιστήμη του Δικαίου και της Φιλοσοφίας του Δικαίου. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας Μεταξά, συνελήφθη και εκτοπίσθηκε στη Σκύρο, το 1941 απολύθηκε από το Πανεπιστήμιο και το 1944 διέφυγε στη Μέση Ανατολή. Eπανήλθε στα πανεπιστημιακά του καθήκοντα μετά την απελευθέρωση και το 1945 ανέλαβε το Υπουργείο Εσωτερικών στη Κυβέρνηση Βούλγαρη, καθώς και το Υπουργείο Τύπου και Πληροφοριών στην Κυβέρνηση Κανελλόπουλου. Το 1946 παραιτήθηκε από το Πανεπιστήμιο και πολιτεύθηκε με το κόμμα των Φιλελευθέρων. Χρημάτισε Υπουργός Εθνικής Παιδείας στην Κυβέρνηση Σοφούλη (1949), καθώς και Υφυπουργός Συντονισμού στη Κυβέρνηση Σ. Βενιζέλου (1951). Το 1956 προσχώρησε στο νεοϊδρυθέν κόμμα της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ένωσης (ΕΡΕ), με το οποίο και εξελέγη βουλευτής σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Υπηρέτησε ως Υπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως και Υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας στην Κυβέρνηση Καραμανλή (1961, 1963), καθώς και Υπουργός Δικαιοσύνης στην Κυβέρνηση Κανελλόπουλου (1967). Μετά τη μεταπολίτευση, το 1974, ανέλαβε το Υπουργείο Πολιτισμού στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Στις βουλευτικές εκλογές του 1974 εξελέγη Βουλευτής Επικρατείας με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Στις 20 Ιουνίου 1975 ο Κωνσταντίνος Τσάτσος εξελέγη από τη Βουλή Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με 210 ψήφους επί 295 παρόντων βουλευτών. Διετέλεσε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας μέχρι το Μάιο του 1980. Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος δημοσίευσε πλήθος επιστημονικών μελετών, νομικών και φιλοσοφικών συγγραμμάτων, καθώς και λογοτεχνικών έργων. Το 1961 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της οποίας διετέλεσε Αντιπρόεδρος και Πρόεδρος. Το 1979 εξελέγη ξένος εταίρος της Ακαδημίας Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών της Γαλλίας και επίτιμος διδάκτωρ της Σορβόννης. Εξελέγη επίσης ξένος εταίρος των Ακαδημιών της Ρουμανίας και του Μαρόκου το 1980, καθώς και ...