Τι Είναι Η Πράξη Της Δημιουργίας Στην Ορθόδοξη Θεολογία: Συλλέξαμε την καλύτερη πηγή για αυτό το θέμα και σας την παραθέτουμε μαζί με άλλες πληροφορίες.
Τι Είναι Η Πράξη Της Δημιουργίας Στην Ορθόδοξη Θεολογία
Η ίδια η πράξη της δημιουργίας είναι η διαφοροποίηση των λόγων που γίνονται για τη δημιουργία πολλαπλών ενώ παραμένουν και ξεχωριστά στον θείο Λόγο (Χριστός). Έτσι ο ισχυρισμός του Staniloaoe ότι τα έθνη γίνονται μέσω του Λόγου του Θεού, δηλ. ως μέρος του προκαθορισμένου θελήματος του Παντοδύναμου Θεού, έρχεται σε συμφωνία με τις απόψεις του μακαριστού Μητροπολίτη Vitaly της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς, που είχε δηλώσει, «Δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς έθνος ή φυλή, ούτε υπάρχει θρησκεία χωρίς έθνος, όπως ακριβώς δεν υπάρχει έθνος χωρίς θρησκεία. Αυτά τα δύο φαινόμενα είναι αλληλεξαρτώμενα και δεν μπορούν να διαχωριστούν είτε με το χρόνο, είτε με σύνθεση». Απηχώντας τη σκέψη του πατέρα Staniloae, ο Ρουμάνος θεολόγος πατήρ Ντουμίτρου Ποπέσκου λέει σε μια συνέντευξη, «ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο ως μια ενότητα μέσα στην πολυμορφία. Ως εκ τούτου, από ορθόδοξη άποψη, το καθολικό δεν δόθηκε ως πέρα και πάνω από το συγκεκριμένο, αλλά είναι δίπλα-δίπλα με αυτό, επειδή σε αυτό το σύμπαν έχει δοθεί η δύναμη του Αγίου Πνεύματος, και έχει σχεδιαστεί για τον Χριστό και την Εκκλησία να μεταμορφώσει όλους τους λαούς και όλους τους τόπους. Η πατερική θεολογία λέει ότι το Άγιο Πνεύμα είναι πανταχού παρών και ολόκληρο σε κάθε μέρος, έτσι ώστε να ενσωματώνει το καθολικό και το συγκεκριμένο. Ως εκ τούτου, από ορθόδοξη σκοπιά, η παγκόσμια ενότητα, όπως η ενότητα της Εκκλησίας, μπορεί να είναι μόνο μια καθολική κοινότητα που επιβεβαιώνει την ταυτότητα του κάθε λαού και του κάθε πολιτισμού. Δεν είναι μια κλειστή ταυτότητα, αλλά ανοικτή σε όλους για αμοιβαίο εμπλουτισμό. Κάθε λαός μπορεί να συμβάλει με συγκεκριμένο τρόπο, που θα είναι για το καλό των άλλων. Και πιστεύουμε ότι αυτή είναι η ιδέα μιας κοινότητας που μπορεί να αποδείξει την ιδιαίτερη αξία της κάθε χώρας, και την επωφελή συνεργασία μεταξύ των χωρών». Στο έργο του «Εκκλησία και κράτος» , ο πατέρας Ποπέσκου υποθέτει ότι η ορθόδοξη κοινωνική σκέψη θα μπορούσε να σχεδιαστεί από το μοντέλο που προσφέρει η Τριαδική θεολογία. Το δυναμικό όραμα της ενότητας και της υπέρβασής της Αγίας Τριάδας θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει το μέσο για τη διεξαγωγή του διαλόγου μεταξύ της Ορθοδοξίας και της σύγχρονης κοινωνίας. Αντικατοπτρίζοντας την σκέψη του Ποπέσκου, ο Ρουμάνος θεολόγος μαθητής Α. Ιονέσκου λέει: «Στην πατερική θεολογία το συγκεκριμένο είναι μέρος του καθολικού χωρίς να χάνει την ταυτότητά του. Η πτυχή αυτή τονίζεται στην κοσμολογική θεολογία του Αγίου Αθανασίου και του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού. Ο κόσμος διατηρεί το χαρακτήρα μιας εικόνας κατ’ εικόνα της Αγίας Τριάδας. Η Τριάδα είναι μία στην ύπαρξη, αλλά ταυτόχρονα τρία θεία πρόσωπα. Μετά από αυτό το μοντέλο, η Εκκλησία διαθέτει καθολικότητα και ταυτόχρονα ιδιαίτερες λεπτομέρειες. Έτσι, υπάρχει μια καθολική Ορθόδοξη Εκκλησία που αποτελείται από διάφορες εθνικές Ορθόδοξες Εκκλησίες. Οι εθνικές εκκλησίες δεν είναι κάποιες διαφορετικές οντότητες στο πεδίο της καθολικής, αλλά είναι ακριβώς οι πολλές εκδηλώσεις του καθολικού. Πρέπει να αναφέρω ότι η ίδια η Ρουμανική Πατριαρχική Ιερά Σύνοδος καταδίκασε τον αντι-εθνικισμό , όπως αυτός εκφράζεται από τον Τεκτονισμό , όταν δήλωσε, « ο Ελευθεροτεκτονισμός παλεύει ενάντια στο φυσικό νόμο, που ο Θεός θέλησε, ότι η ανθρωπότητα αποτελείται από έθνη» – Έβδομο σημείο του αναθέματος κατά του Τεκτονισμού της Εκκλησίας της Ρουμανίας (1937)» Εν κατακλείδι, πρέπει να σεβόμαστε τα βιολογικά έθνη γι’ αυτό που είναι: μέρος της αποκάλυψης της θεϊκής δημιουργίας που δεν θα τερματιστούν στα έσχατα, αλλά μάλλον θα συνεχιστούν εις τους αιώνας των αιώνων, καθώς όλα τα έθνη θα σταθούν μπροστά στο θρόνο του Θεού, επαινώντας Τον για πάντα. Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος προφήτεψε στο βιβλίο της Αποκάλυψης (22: 1-5), «Και μου έδειξε έναν καθαρό ποταμό με νερό τής ζωής, λαμπερόν σαν κρύσταλλο, που έβγαινε από τον θρόνο τού Θεού και του Αρνίου. Στο μέσον τής πλατείας της, και του ποταμού, από εδώ και από εκεί, ήταν το δέντρο τής ζωής, που φέρνει δώδεκα καρπούς, κάνοντας κάθε έναν μήνα τον καρπό του· και τα φύλλα τού δέντρου είναι για θεραπεία των εθνών . Και δεν θα υπάρχει κανένα ανάθεμα πλέον· και ο θρόνος τού Θεού και του Αρνίου θα είναι μέσα σ” αυτή· και οι δούλοι του θα τον λατρεύσουν. Και θα δουν το πρόσωπό του, και το όνομά του θα είναι επάνω στα μέτωπά τους. Και νύχτα δεν θα υπάρχει εκεί· και δεν έχουν ανάγκη από λύχνο και φως τού ήλιου, επειδή ο Κύριος ο Θεός τούς φωτίζει· και θα βασιλεύσουν στους αιώνες των αιώνων»....