Η ψηλόλιγνη κορμοστασιά είναι σύμφωνα με μια ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου του Γουλβερχάμπτον το μυστικό της επιτυχίας στο σπριντ. Μελετώντας τη σωματική «κατασκευή» των κορυφαίων ανδρών και γυναικών σπρίντερ των τελευταίων 100 χρόνων οι επιστήμονες κατέληξαν στη «χρυσή αναλογία» που χαρίζει την ταχύτητα. Σε γενικές γραμμές, φαίνεται ότι όσο ψηλότερος και πιο αδύνατος είναι ενας δρομέας τόσο καλύτερες μπορούν να είναι οι επιδόσεις του. Ο Καρλ Λιούις, ο χρυσός Ολυμπιονίκης και ρέκορντμαν στο σπριντ της δεκαετίας του 1990, έχει ύψος 1,88 ενώ στο απόγειο της σταδιοδρομίας του ζύγιζε περίπου 82,5 κιλά. Ο Γιουσέιν Μπολτ έχει ύψος λίγο περισσότερο από 1,95 εκατοστά και βάρος 94 κιλά. Αυτή η διαφορά, σε συνδυασμό με την καλύτερα προσαρμοσμένη στο σπριντ σωματική διάπλαση του τζαμαϊκανού αθλητή, ίσως αποτελεί σύμφωνα με τους ειδικούς την αιτία για την οποία ο Μπολτ κατόρθωσε να ξεπεράσει το ρεκόρ του Λιούις κατά 0,30 δευτερόλεπτα. Η χρυσή αναλογία κρύβεται στον δείκτη Ponderal (Ponderal Index - PI), τον λεγόμενο και «δείκτη λιποσαρκίας», ο οποίος υπολογίζει την αναλογία της μάζας του σώματος και του ύψους με έναν τύπο διαφορετικό από αυτόν του Δείκτη Μάζας Σώματος (BMI). Σύμφωνα με τους ερευνητές οι δρομείς με PI μεγαλύτερο του 44 είναι πιο γρήγοροι. Το βιολογικό πλεονέκτημα των ψηλών και αδύνατων δρομέων ενδέχεται, όπως αναφέρουν οι ειδικοί, να οφείλεται στο ότι επειδή έχουν μεγαλύτερη επιφάνεια δέρματος αποβάλλουν ευκολότερα τη θερμότητα από το σώμα τους επιτρέποντας στους μυς να λειτουργούν καλύτερα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Επίσης, έχουν μεγαλύτερο διασκελισμό. «Υπάρχουν πολύ ισχυρές ενδείξεις ότι τα ψηλότερα, πιο “γραμμικά” άτομα είναι πιο επιτυχημένα στο σπριντ» ανέφερε ο Αλαν Νέβιλ, καθηγητής Βιοστατιστικής και επικεφαλής της μελέτης η οποια δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Journal of Sport Sciences». «Μέχρι πρόσφατα οι σπρίντερ ήταν πολύ ογκώδεις και μυώδεις , ακόμη και στο επάνω μέρος του σώματός τους. Τα τελευταία δέκα χρόνια όμως αυτό φαίνεται να έχει αλλάξει, οι πιο αδύνατοι και γωνιώδεις είναι πιο επιτυχημένοι». Ο Μπολτ νικά και τις… σφαίρες! Η πιο κοινότυπη έκφραση για κάποιον που τρέχει πολύ γρήγορα είναι ότι «τρέχει σαν σφαίρα» έκφραση που έχει ακουστεί κατά κόρον για τον ταχύτερο άνθρωπο στον πλανήτη, τον Γιουσέιν Μπολτ. Μια μελέτη έδειξε ότι ο τζαμαϊκανός σπρίντερ έχει κάνει ένα βήμα περισσότερο και όχι μόνο τρέχει σαν σφαίρα αλλά στην πραγματικότητα παράγει περισσότερη ενέργεια από μια σφαίρα! Ομάδα ειδικών μελέτησε την κούρσα των 100 μέτρων στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Βερολίνου το 2009 στην οποία ο Μπολτ διέλυσε τα χρονόμετρα κάνοντας το εξωπραγματικό παγκόσμιο ρεκόρ των 9,58 δευτερολέπτων. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο Μπολτ παρήγαγε κατά τη διάρκεια της κούρσας 50 φορές μεγαλύτερη ενέργεια από εκείνη που παράγει μια σφαίρα που βγαίνει από την κάνη ενός Μάγκνουμ. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, σε αντίθεση με ό,τι θα πίστευε κάποιος, το μεγαλύτερο μέρος της μηχανικής ενέργειας που παρήγαγε το μυϊκό σύστημα του Μπολτ δεν χρησιμοποιήθηκε για την κίνησή του. Μόλις το 8% της ενέργειάς του χρησιμοποιήθηκε για την κίνησή του και όλο το υπόλοιπο ποσοστό χρησιμοποιήθηκε για να αντιμετωπιστεί η αντίσταση του αέρα. Ο Μπολτ παρήγαγε 81,58 kilojoules κινητικής ενέργειας κατά τη διάρκεια της κούρσας στην οποία έκανε το παγκόσμιο ρεκόρ. «Είναι εξαιρετικά δύσκολο να καταρριφθεί ένα ρεκόρ ταχύτητας σήμερα, ακόμη και κατά λίγα εκατοστά του δευτερολέπτου, καθώς οι σπρίντερ έχουν να αντιμετωπίσουν ολοένα και πιο ισχυρές δυνάμεις όσο αυξάνουν την ταχύτητά τους. Υπεύθυνα είναι τα ‘φυσικά εμπόδια’ που επιβάλλουν οι γήινες συνθήκες. Φυσικά αν ο Μπόλτ έτρεχε σε έναν πλανήτη με λιγότερο πυκνή ατμόσφαιρα θα μπορούσε να κάνει τρομερά ρεκόρ» αναφέρει ο Χόρχε Ερνάντεζ Γκόμεζ, του Εθνικού Αυτόνομου Πανεπιστημίου του Μεξικού που ήταν ο επικεφαλής της μελέτης η οποία δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «European Journal of Physics»....