Το πιο δυναμικό “περιουσιακό” στοιχείο της χώρας είναι οι νέοι της και σ’ αυτούς πρέπει να ενθαρρύνουμε το ένστικτο της δημιουργίας, της καινοτομίας, της έξυπνης εργασίας, του επιχειρείν, του αγώνα της ζωής. Σταδιακός αναπροσανατολισμός 300.000 τουλάχιστον σημερινών επαγγελματιών, μισθωτών και επιστημόνων από τομείς φθίνοντες αντιπαραγωγικούς, μη βιώσιμους, σε δυναμικούς τομείς προϊόντων και νέων υπηρεσιών υψηλότερης προστιθέμενης αξίας. Πρόκειται για μια μαζική ανακατάταξη και μετατόπιση πόρων και ανθρώπων προς τους παραγωγικούς διεθνώς εμπορεύσιμους τομείς της οικονομίας. Είναι απαράδεκτη και μη βιώσιμη η κατάσταση όπου ένας σχετικά μικρός αριθμός παραγωγικών εργαζομένων, σε τομείς προϊόντων και υπηρεσιών, σηκώνει πάνω του μια αντεστραμμένη πυραμίδα μη παραγωγικών και μη κοινωνικά αναγκαίων υπερδομών. Νέα επιχειρηματική τάξη, εξωστρεφής, μη κρατικοδίαιτη. Νέα μισθωτή εργασία. Η φούσκα που έσκασε ισοδυναμεί με μια “Χαμένη Δεκαετία”. Μαζί με τον αέρα κοπανιστό μιας “ανάπτυξης” βασισμένης στον υπερδανεισμό και τις εισαγωγές χάθηκαν εισοδήματα και θέσεις εργασίας και απομειώθηκε πλούτος σε ακίνητα, μετοχές, ομόλογα και ασφαλιστικό “κεφάλαιο”. Ο χαμένος χρόνος και πλούτος μπορεί να ξανακερδηθεί! Φτάνει να το πάρουμε απόφαση. Το κατακτημένο επίπεδο της ζωής μας στην πρώτη δεκαετία του αιώνα, η συνολική δημόσια και ιδιωτική κατανάλωση, οι συσσωρευμένες υποχρεώσεις της κοινωνίας προς τους νέους και τους απόμαχους της εργασίας δεν μπορούν να υποστηριχτούν μέσο- και μακροπρόθεσμα από το υπάρχον αναπτυξιακό πρότυπο και το δημογραφικό προφίλ της χώρας. Είτε μας χαρίσουν το 100% των χρεών είτε με ευρώ είτε πολύ χειρότερα με τη δραχμή. Ή θα φτωχύνουμε ακόμα 30-40% για να μην αγοράζουμε ξένα προϊόντα και να ισοσκελίσουμε το ισοζύγιο πληρωμών μας, κάτι αδιανόητο και καταστροφικό ή με μεθόδους “πολεμικής οικονομίας”, με πολεμικού τύπου task force θα διευρύνουμε την παραγωγική και εξαγωγική βάση της χώρας. Τρίτη λύση δεν υπάρχει. “Δωρεάν γεύμα” είναι ανέφικτο. Αυτός είναι ο νέος παραγωγικός πατριωτισμός. Δεν μπορεί να συμβιβαστεί, αισθάνεται ταπεινωμένος όταν η Ελλάδα είναι στο “doing business” πίσω από την Υεμένη και την Παπούα-Νέα Γουινέα (World Bank). Είναι ψευτοπατριωτισμός της δεκάρας να αποδέχεσαι η Ελλάδα να είναι στη θέση 90 στον παγκόσμιο Δείκτη Ανταγωνιστικότητας όταν ακόμα και η δική μας Κύπρος είναι πενήντα θέσεις πιο πάνω, όταν οι χώρες του πυρήνα της Ευρωζώνης είναι Φιλανδία (4), Γερμανία (6), Ολλανδία (7) ενώ οι άλλες περιφερειακές χώρες είναι Ιρλανδία (29), Ισπανία (36), Ιταλία (43), Πορτογαλία (45). Ο Νέος Πατριωτισμός απαιτεί η Ελλάδα σε μια δεκαετία να προσεγγίσει τη θέση 30. Είναι ρεαλιστικό υπό προϋποθέσεις. Κι άλλα έθνη γνώρισαν την ταπείνωση της χρεωκοπίας και της ιστορικής οπισθοδρόμησης κι όμως ανασυντάχθηκαν, ...