Το λεοντόψαρο (Pterois miles) είναι πανέμορφο με τα μεγάλα εντυπωσιακά αγκάθια του που το κάνουν περιζήτητο έκθεμα για τα ενυδρεία. Τα αγκάθια αυτά όμως εκκρίνουν ένα δραστικό δηλητήριο που περνάει ακαριαία σε όποιον οργανισμό τύχει να τρυπήσουν και ο άνθρωπος φυσικά δεν εξαιρείται. Για τον λόγο αυτόν όσοι κολυμπούν ή ψαρεύουν στις ανατολικές ακτές της Ρόδου αλλά και γενικότερα στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί. Αν και επικίνδυνες, οι σκορπίνες και οι δράκαινες κατέχουν εξέχουσα θέση στην ελληνική κουζίνα γιατί η σάρκα τους είναι πολύ νόστιμη. Το ίδιο ισχύει για το λεοντόψαρο, το οποίο θεωρείται εκλεκτός μεζές σε άλλα μέρη του πλανήτη. Στην Καραϊβική και στη Φλόριδα μάλιστα, όπου αποτελεί επίσης ξενικό είδος αλλά έχει εγκατασταθεί για τα καλά, σερβίρεται στα καλύτερα εστιατόρια. Κάτι ανάλογο, όπως μας λένε οι ειδικοί, θα πρέπει να γίνει στο μέλλον και εδώ, στις περιοχές όπου εγκαθίσταται. Ενας βασικός λόγος είναι ο έλεγχος των πληθυσμών του, αφού το νεοφερμένο τροπικό είδος δεν έχει εδώ άλλον θηρευτή από τον άνθρωπο (εκτός ίσως από την επίσης ξενική αλλά εγκατεστημένη στη Μεσόγειο φιστουλάρια η οποία τρώει τα μικρά του). Ο άλλος είναι ότι μπορεί να μας προσφέρει οικονομικά οφέλη. «Στην Κύπρο ακολουθούν σαν μέτρο αντιμετώπισης το να το ψαρεύουν, να το βγάζουν έξω και να το πετάνε. Αυτή όμως δεν είναι η καλύτερη λύση» μας λέει η κυρία Ζενέτου. «Προτιμότερο θα ήταν να μπορούσε να αποτελέσει και αυτό οικονομική πηγή. Θα μπορούσαν να το διοχετεύουν στην αγορά, να το πουλάνε στα ενυδρεία, όπου έχει ζήτηση γιατί είναι πολύ όμορφο, ή, αν μάθουν να το καθαρίζουν σωστά, να το τρώνε». Ηδη στη Ρόδο, αν κάνετε μια βόλτα ...