Η καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων είναι κυρίως αρμοδιότητα των κυβερνήσεων και δευτερεύοντος των οργανώσεων, των κοινωνικών υπηρεσιών, των ΜΚΟ. Η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην καταπολέμηση του φαινομένου είναι πολύ περιορισμένη έως και ανύπαρκτη. Κι όμως ο ιδιωτικός τομέας μπορεί και πρέπει να έχει ενεργό συμμετοχή στην καταπολέμηση της καταναγκαστικής εργασίας, είτε αυτή συναντάται στις εγκαταστάσεις, είτε στην αλυσίδα παραγωγής και τροφοδοσίας. Η καταναγκαστική εργασία σε απομακρυσμένες περιφέρειες ή αναπτυσσόμενες χώρες δεν δίνει κανένα άλλοθι σε επιχειρηματίες να εισάγουν και να εμπορεύονται τμήματα ή ολόκληρα προϊόντα για την παραγωγή των οποίων, εργάστηκαν άνθρωποι σε άθλιες συνθήκες, χωρίς ωράριο, χωρίς συνθήκες εργασιακής ασφάλειας και υγιεινής, απελπισμένοι πρόσφυγες, ή γυναίκες και μικρά παιδιά.Κανένα άλλοθι δεν έχουν όμως και οι καταναλωτές οι οποίοι καταναλώνουν αγαθά τα οποία παράγονται σε αυτές τις συνθήκες. Θα πρέπει να απαρνηθούμε προϊόντα που απαιτούν εργαζόμενους-σκλάβους στην αλυσίδα παραγωγής τους όπως π.χ. πολυτελή χαλιά που υφαίνονται αποκλειστικά από μικρά παιδιά γιατί μόνο με τα μικρά, ευέλικτα δάχτυλά τους μπορούν να φτιάχνουν τους περίτεχνους κάμπους, ή να ράβουν είδη πολυτελείας ή να καθαρίζουν το κακάο.Σε όλο τον κόσμο δημιουργούνται και ενισχύονται κινήματα που απαιτούν προϊόντα «χωρίς καταναγκαστική εργασία» («Slave free») και προδιαγράφονται νέα πρότυπα και προϋποθέσεις στις αγορές.Πως θα μπορούσε να είναι απών ο ιδιωτικός τομέας; Οι επιχειρήσεις δεν μπορεί παρά να λάβουν δράση. Μια πρόταση θα ήταν η ένταξη της προσπάθειας στην εταιρική κοινωνική ευθύνη. Όλο και συχνότερα οι επιχειρήσεις υιοθετούν και εφαρμόζουν αναλυτικό πλαίσιο πολιτικών όπως προγράμματα κοινωνικού, πολιτιστικού και εκπαιδευτικού χαρακτήρα, οι οποίες αφορούν στο ...