Τι Είναι Τα Αναψυκτικά Στις Τροφές

Τι Είναι Τα Αναψυκτικά Στις Τροφές

Τα αναψυκτικά είναι ο κυριότερος πάροχος πρόσληψης ελεύθερων σακχάρων σε παιδιά και εφήβους, και ο δεύτερο κύριος φορέας σε ενήλικες. Τα «ελεύθερα σάκχαρα» περιλαμβάνουν μονοσακχαρίτες (κυρίως γλυκόζη και φρουκτόζη) και δισακχαρίτες (κυρίως ζάχαρη και μαλτόζη) που προστίθενται στις τροφές καθώς και τα σάκχαρα που περιέχονται φυσικά σε κάποια τρόφιμα. Επί του παρόντος, στο Ηνωμένο Βασίλειο προτείνεται μια κλιμακωτή επιβάρυνση για τα αναψυκτικά (υψηλή, χαμηλή και καμία για τα αναψυκτικά που περιέχουν περισσότερο από 8 g, 5g έως 8g, και λιγότερο από 5g ζάχαρης ανά 100 ml, αντίστοιχα), το οποίο ενθαρρύνει τις εταιρείες να μειώσουν το ποσό της ζάχαρης στα προϊόντα τους, αν θέλουν να αποφύγουν την εισφορά. Οι συγγραφείς της μελέτης ζητούν τώρα για όλα τα αναψυκτικά που περιέχουν ζάχαρη αυτή να μειωθεί κάτω από 5g ανά 100ml, καθώς και άλλα μέτρα όπως η υποχρεωτική επισήμανση στη συσκευασία των ελεύθερων σακχάρων. Κοινοποίηση: on Twitter on Facebook on Google+...

Πηγή life2day.gr >>>

Χρήστες που ενδιαφέρθηκαν για το παραπάνω βρήκαν χρήσιμα και τα:

Τι Είναι Τα Νεογέννητα Μωρά

Τα νεογέννητα είναι σε θέση να αντιλαμβάνονται κάποιες γλυκές αισθήσεις, όπως για παράδειγμα ένα απαλό μασαζάκι στην πλατούλα τους ή ένα γλυκό φιλάκι της μαμάς. Η αντίδρασή τους εκείνη τη χρονική στιγμή μπορεί να είναι ένα στιγμιαίο χαμογελάκι, από εκείνα που περιμένουμε πως και πώς να απαθανατίσουμε με τη φωτογραφική μηχανή ανά χείρας. Όμως, μην μπερδεύεσαι, το μωρό δεν χαμογελάει πραγματικά σαν να χαίρεται. Το μόνο που κάνει είναι ουσιαστικά ένα μειδίαμα, σαν αντανακλαστική αντίδραση.Το μωρό είναι σε θέση να χαμογελάσει πραγματικά, με την έννοια της κοινωνικότητας, μετά την ολοκλήρωση των 6 εβδομάδων. Τότε ναι, θα σου χαμογελάσει και θα σκεφτείς «Το μωρό μου με αγαπάει!» 2 μηνών και κλαίει χωρίς σταματημό… Τι κακό του συμβαίνει; Είναι καθαρό, ταϊσμένο και με αλλαγμένη την πάνα του και όμως κλαίει ασταμάτητα. Αμέσως σκέφτεσαι ότι κάτι κακό του συμβαίνει! Μην αγχώνεσαι υπερβολικά και μην θεωρείς ότι η τόσο έντονη αντίδραση του μωρού είναι απόρροια ...

Πηγή entertv.gr >>>

Τι Είναι Τα Εμφυτεύματα Κολλαγόνου

Τα εμφυτεύματα κολλαγόνου είναι φυσικές ουσίες που αντικαθιστούν το φυσικό κολλαγόνο του δέρματος. Αποτελούνται από υψηλής καθαρότητας κολλαγόνο, που προέρχεται από το δέρμα νέων μοσχαριών. Τοποθετούνται ακριβώς κάτω από την επιδερμίδα που τα δέχεται σαν να είναι δικό του κολλαγόνο. Το κολλαγόνο εμφυτεύεται μόνο από εκπαιδευμένους πλαστικούς χειρουργούς και δερματολόγους και απαλύνει τις περισσότερες ουλές τις γραμμές και τις ρυτίδες του προσώπου. Τι μπορεί να περιμένει κάποιος από αυτήν τη θεραπεία; Αμεσα αποτελέσματα. Η θεραπεία αντικατάστασης γίνεται μέσα σε μισή ώρα και είναι πολύ εύκολη. Είναι σημαντικό να συζητήσετε με το γιατρό σας τι ακριβώς μπορείτε να περιμένετε από κάθε εμφύτευση. Μαζί μπορείτε να καθορίσετε ποιες περιοχές του προσώπου είναι πιο σημαντικές για εσάς, πόσες εμφυτεύσεις θα χρειαστείτε και ποιο θα είναι το κόστος της θεραπείας. Είναι σημαντικό επίσης να ξέρετε ότι με μία μόνο εμφύτευση ίσως να μη διορθωθεί πλήρως κάθε ρυτίδα στο πρόσωπό σας. Μια πλήρης διόρθωση μπορεί να απαιτήσει επιπρόσθετες μικροεμφυτεύσεις. Πόσες εμφυτεύσεις θα χρειαστώ; Όπως το φυσικό κολλαγόνο του σώματός σας έτσι και το ενέσιμο φθείρεται με την πάροδο του χρόνου. Πλήρης διόρθωση και διατήρηση επιτυγχάνονται μόνο με μια σειρά εμφυτεύσεων. Ίσως χρειαστεί θεραπεία αντικατάστασης κολλαγόνου δύο περίπου φορές το χρόνο για πλήρη διατήρηση των αποτελεσμάτων. Ανάλογα με την ηλικία, τη γενική κατάσταση του δέρματος και το μέγεθος της φθοράς από τον ήλιο, το πρόγραμμα της θεραπείας θα καθοριστεί από το γιατρό σας, για να συμπεριλάβει τις προσωπικές σας ανάγκες. Πώς θα διαπιστώσω αν η θεραπεία αντικατάστασης κολλαγόνου είναι κατάλληλη για μένα; Κατ' αρχάς, ο γιατρός κάνει ένα δοκιμαστικό τεστ στο χέρι, για να διαπιστώσει αν έχετε ευαισθησία στα εμφυτεύματα κολλαγόνου. Πρέπει να παρατηρήσετε προσεκτικά, με τις οδηγίες του γιατρού σας, το σημείο που έγινε το τεστ για τέσσερις εβδομάδες. Ένα 97% των ανδρών και των γυναικών δεν παρουσιάζει υπερευαισθησία και μπορεί να κάνει τη θεραπεία. Πριν κάνετε το τεστ, θα συζητήσετε με το γιατρό το ιατρικό σας ιστορικό, τους πιθανούς κινδύνους, τα πλεονεκτήματα της θεραπείας και τις περιοχές που θέλετε να διορθώσετε. Η θεραπεία δεν ενδείκνυται για ορισμένες ουλές και ρυτίδες, όπως και αν συνυπάρχουν ορισμένες ιατρικές παθήσεις. Πρόσθετες πληροφορίες για συζήτηση με τον ασθενή (παρενέργειες κ.λπ. Εάν αντιδράσετε θετικά στο τεστ ή αν είχατε στο παρελθόν αλλεργική αντίδραση σε ενέσιμα προϊόντα κολλαγόνου ή στη λιδοκαΐνη (τοπικό αναισθητικό) ή αν έχετε ιστορικό σοβαρών αλλεργικών (αναφυλακτικών) αντιδράσεων, τότε δεν μπορείτε να κάνετε τη θεραπεία. Αν κάνετε ενέσεις απευαισθητοποίησης για προϊόντα κρέατος, πάλι δεν μπορείτε να κάνετε τη θεραπεία. Έχει αναφερθεί και η εμφάνιση νόσων του συνδετικού ιστού (πολυμυοσίτις/δερματομυοσίτις) σε ασθενείς χωρίς προηγούμενο ιστορικό. Ασθενείς επίσης που ήδη έχουν μια τέτοια νόσο, μπορεί να δείξουν αυξημένη ευπάθεια σε αντιδράσεις υπερευαισθησίας ή/και επιταχυνόμενη κάθαρση των εμφυτευμάτων. Συνεπώς, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στη θεραπεία αυτών των ατόμων και μάλιστα καλό θα ήταν να γίνουν πολλαπλά τεστ. Επειδή ιατρικές κλινικές μελέτες έχουν δείξει ότι το ενέσιμο κολλαγόνο μπορεί να διεγείρει την εναπόθεση του δικού σας κολλαγόνου στα σημεία εμφύτευσης, υπάρχει η πιθανότητα ένα μέρος ή όλη η διόρθωση να διαρκέσει και πάνω από δύο χρόνια. Ο κίνδυνος μόλυνσης υπάρχει πάντα και, όπως με κάθε ένεση, έτσι και εδώ είναι πιθανόν να παρατηρηθεί ήπιος μωλωπισμός ή ελαφρύ κοκκίνισμα στο σημείο της ένεσης. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να διακοπεί η θεραπεία. Αν και πολύ σπάνιο, είναι δυνατόν η βελόνα να περάσει τυχαία κατά τη διάρκεια της εμφύτευσης μέσα από ένα αιμοφόρο αγγείο, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε προσωρινό αποχρωματισμό της περιοχής ή σε σχηματισμό εφελκίδος ή/και ουλής. Σποραδικά αναφέρθηκε ότι το ενέσιμο κολλαγόνο ήταν ορατό κάτω από το δέρμα με τη μορφή μιας υψωμένης ή λευκής περιοχής για μερικές εβδομάδες ή και μήνες. Ένα έως δύο τοις εκατό των ασθενών παρουσιάζει αλλεργική αντίδραση έπειτα από μία ή περισσότερες ενέσεις, με παρατεταμένη ερυθρότητα, διόγκωση, κνησμό, σκλήρυνση σε μερικά ή όλα τα σημεία των ενέσεων. health.in....

Πηγή health.in.gr >>>

Τι Είναι Τα Περισσότερα Φάρμακα

Τα περισσότερα φάρμακα είναι λιποδιαλυτά και ο ηπατικός μεταβολισμός τους τα καθιστά υδροδιαλυτά. Kάθε φάρμακο μπορεί να παρουσιάσει δυνητικά ηπατοτοξικότητα, που κλινικώς συχνά δε μπορεί να διαφοροδιαγνωσθεί εύκολα από ηπατοπάθειες άλλης αιτιολογίας. H συχνότερη μορφή φαρμακευτικής ηπατοτοξικότητας οφείλεται σε ιδιοσυγκρασιακή αντίδραση. Eκδηλώνεται σε λίγα σχετικώς άτομα που παρουσιάζουν γενετικώς καθορισμένη, ευαισθησία σε κάποιον από τους μεταβολίτες του φαρμάκου. H ηπατοτοξικότητα αυτή είναι απρόβλεπτη, δεν εξαρτάται από τη δόση του φαρμάκου, ενώ είναι αδύνατος ο έλεγχος ή η αναπαραγωγή της σε ζώα- μοντέλα. H συνέχιση της χορήγησης του φαρμάκου σε περιπτώσεις οξείας ηπατοκυτταρικής βλάβης εκθέτει τον ασθενή στον κίνδυνο ανάπτυξης κεραυνοβόλου ηπατίτιδας ή χρονίας ηπατίτιδας. Οι ηπατικές παθήσεις (κλινικο-παθολογοανατομική έκφραση) είναι: •Oξεία και χρονία ηπατίτιδα •Oξεία και χρονία χολόσταση •Λίπωση (μικρο- και μεγαλο-φυσαλιδώδης) •Ίνωση-κίρρωση •Aπόφραξη ηπατικών φλεβών ή πυλαίας •Καλοήθη και κακοήθη νεοπλάσματα Ο συνήθης εργαστηριακός έλεγχος του ήπατος και των χοληφόρων περιλαμβάνει τον προσδιορισμό της χολερυθρίνης, των αμινοτρανσφερασών, της αλκαλικής φωσφατάσης και της γ-γλουταμινικής τρανσπεπτιδάσης (γ-GT). Ο έλεγχος αυτός δεν εκφράζει την ηπατοκυτταρική λειτουργία αλλά την βλάβη των ηπατοκυττάρων ή/και του επιθηλίου των χοληφόρων. O εκτενέστερος εργαστηριακός έλεγχος του ήπατος περιλαμβάνει την εξέταση της συνθετικής ικανότητας (μέτρηση της λευκωματίνης του ορού και του χρόνου προθρομβίνης) και την αναζήτηση αντιγόνων ή/και αντισωμάτων των ιογενών ηπατιτίδων, αυτοαντισωμάτων, διαταραχών των ανοσοσφαιρινών κλπ. Kάθε διαταραχή των εξετάσεων του ήπατος πρέπει να διερευνάται, γιατί μπορεί να υποδηλώνει σοβαρή ηπατική νόσο. Tο σύνδρομο Gilbert (οικογενής έμμεση υπερχολερυθριναιμία) αποτελεί τη συχνότερη αιτία έμμεσης υπερχολερυθριναιμίας (περίπου 6% του γενικού πληθυσμού). Οι αμινοτρανσφεράσες του ορού αποτελούν δείκτες ηπατοκυτταρικής νέκρωσης (κυτταρόλυσης). H συχνότερη αιτία αύξησης των αμινοτρανσφερασών είναι η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος. Η κατ΄εξοχήν κλινική αξία της γ-GT συνίσταται στον καθορισμό της ηπατικής προέλευσης της αυξημένης αλκαλικής φωσφατάσης (Χολοστατικά σύνδρομα). Ηπατίτιδα λέγεται η νέκρωση και φλεγμονή του ηπατικού παρεγχύματος. Διακρίνεται σε οξεία (διάρκεια < 6 μήνες) και χρονία (> 6 μήνες). Τα αίτια της οξείας ηπατίτιδας είναι : •Oξεία ιογενής ηπατίτιδα (HAV, HBV, HCV, HDV, HEV) •Hπατίτιδα από ηπατιτιδομιμητικούς ιούς (CMV, ιός Epstein-Barr, ιός της ιλαράς και ερυθράς, parvo, herpes 6 κλπ) •Φάρμακα, τοξικές ουσίες, βότανα •Iσχαιμική ηπατίτιδα •Αυτοάνοσες •Παροξύνσεις χρονίων ηπατίτιδων (HBV, αυτοάνοσες) Οι ιοί της ηπατίτιδας Β, C και D μεταδίδονται παρεντερικά και προκαλούν οξεία και χρόνια λοίμωξη, ενώ οι ιοί Α και Ε μεταδίδονται με την κοπροανοστοματική οδό και δεν προκαλούν χρονιότητα. Η διάγνωση της οξείας ή χρόνιας ιογενούς ηπατίτιδας στηρίζεται στην ανεύρεση των κατάλληλων ορολογικών δεικτών σε συνδυασμό με την αναζήτηση ορισμένες φορές των πυρηνικών οξέων του ιού με ευαίσθητες τεχνικές μοριακής βιολογίας. Η αντιμετώπιση της οξείας ηπατίτιδας είναι συμπτωματική. Στη θεραπευτική προσέγγιση της χρόνιας ηπατίτιδας Β, βασικός στόχος είναι η επίτευξη μακροχρόνιας ιολογικής ύφεσης, ενώ στη χρόνια ηπατίτιδα C στόχος της θεραπείας είναι η εκκρίζωση του ιού. H πρόληψη της λοίμωξης από τους ηπατοτρόπους ιούς στηρίζεται στην ενημέρωση των ομάδων αυξημένου κινδύνου σχετικά με τους τρόπους μετάδοσης και κυρίως στην εφαρμογή προγραμμάτων εμβολιασμού έναντι των ιών ηπατίτιδας Α και Β. Τα αίτια ...

Πηγή iator.gr >>>