Η δύσπνοια γενικά είναι μέτρια και εμφανίζεται σχετικά αργά κατά την πορεία της νόσου. Με το χρόνο αναπτύσσεται δεξιά καρδιακή ανεπάρκεια (πνευμονική καρδιά), η οποία χαρακτηρίζεται από οίδημα, διάταση των τραχηλικών φλεβών, πνευμονική υπέρταση και υπερτροφία της δεξιάς κοιλίας. ΘΕΡΑΠΕΙΑ: Για την αποτροπή του βρογχόσπασμου, τη βελτίωση της ροής του αέρα και την απομάκρυνση των εκκρίσεων, χορηγούνται βρογχοδιασταλτικά, εισπνεόμενα στεροειδή και άλλα φάρμακα. Για την αποβολή των εκκρίσεων μπορεί να χρειαστεί αυξημένη λήψη υγρών (περίπου 3 λίτρα την μέρα). Οι οξείες αναπνευστικές λοιμώξεις θεραπεύονται με αντιβιοτικά, όπως μεταξύ άλλων με αμοξικιλλίνη/κλαβουλανικό οξύ ή τριμεθοπρίμη/σουλφαμεθοξαζόλη. Οι ασθενείς με υποκείμενη χρόνια βρογχίτιδα θα πρέπει να εμβολιάζονται ενάντια στον πνευμονιόκοκκο και στον ιό της γρίπης. Οποιαδήποτε άλλη θεραπεία είναι συμπτωματική. Η διακοπή του καπνίσματος αποτελεί σημαντικό τμήμα της συνολικής θεραπείας. Συχνά χρειάζεται οξυγονοθεραπεία. ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΑΣΘΕΝΟΥΣ: Λαμβάνεται ιστορικό σχετικά με το κάπνισμα, την ύπαρξη άλλων γνωστών αναπνευστικών ερεθιστικών ουσιών και αλλεργιογόνων, τον βαθμό της δύσπνοιας, τη χρήση βοηθητικών μυών για την αναπνοή, την ύπαρξη συριγμού ή ρόγχων, το χρώμα και τα χαρακτηριστικά των πτυέλων, τη διατροφική κατάσταση και την επίδραση της νόσου στην επιθυμητή δραστηριότητα του ασθενούς. Οι ασθενείς που καπνίζουν παραπέμπονται σε ένα πρόγραμμα διακοπής του καπνίσματος. Η ακρόαση των πνευμόνων του ασθενούς γίνεται πριν και μετά την εισπνοή των εκνεφωμάτων, ώστε να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα των βρογχοδιασταλτικών. Ο ασθενής/ η οικογένειά του χρειάζονται συνεχή εκπαίδευση και ψυχολογική υποστήριξη, ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει αυτή την χρόνια νόσο. Διδάσκεται η απλή παθοφυσιολογία της νόσου και χρησιμοποιείται ως βάση για την παροχή επεξηγήσεων σχετικά με τις διαγνωστικές δοκιμασίες (π.χ. πνευμονικές λειτουργικές δοκιμασίες) και με όλες τις παρεμβάσεις, ώστε να ...