Οι καρδιολιπίνες (CL) είναι μόρια λιπιδίων τα οποία βρίσκονται στις κυτταρικές μεμβράνες και στα αιμοπετάλια παίζοντας σημαντικό ρόλο στη διαδικασία πήξης του αίματος. Όταν δημιουργούνται αντισώματα έναντι των καρδιολιπινών, αυξάνεται ο κίνδυνος να εμφανιστούν κατ’ επανάληψη θρόμβοι αίματος στις αρτηρίες και στις φλέβες. Υπάρχουν τρεις τύποι αντικαρδιολιπινικών αντισωμάτων: IgG, IgM και lgA. Τα αντισώματα καρδιολιπίνης συναντώνται συχνά στα αυτοάνοσα νοσήματα. Επίσης, μπορούν να βρεθούν σε ασθενείς με οξείες λοιμώξεις, HIV/AIDS, ορισμένους καρκίνους ή φάρμακα αλλά και χωρίς συμπτώματα στην τρίτη ηλικία. Επιπλέον καταστάσεις οι οποίες σχετίζονται με το ΑΦΣ είναι η δικτυωτή πελίωση (Livedo reticularis 1), η πνευμονική υπέρταση, η νεφροπάθεια, η απώλεια της ακοής και ποικίλες νευρολογικές εκδηλώσεις όπως χορεία, ημικρανία, σύνδρομο προσομοιάζον με σκλήρυνση κατά πλάκας κ.α. Η καρδιά και οι βαλβίδες της ή τα στεφανιαία αγγεία μπορεί επίσης να προσβληθούν. Όταν επηρεαστούν τα νεφρά μπορεί να εμφανιστεί υπέρταση. Μπορούν ακόμη να εμφανιστούν διάφορες δερματικές βλάβες και βλάβες στα μάτια. Υπάρχει και το λεγόμενο καταστροφικό αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο , μια σπάνια μορφή που συναντάται σε λιγότερο από το 1% των ασθενών με ΑΦΣ, το οποίο χαρακτηρίζεται από δραματική κλινική εικόνα με πολλά και βαριά θρομβωτικά επεισόδια, υψηλό κατά κανόνα τίτλο αντιφωσφολιπιδικών αντισωμάτων και μεγάλη θνητότητα, η οποία υπερβαίνει το 50% παρά την εξειδικευμένη αντιμετώπιση. Διάγνωση Η διάγνωση του αντιφωσφολιπιδικού συνδρόμου τίθεται, όταν υφίσταται τουλάχιστον μια κλινική εκδήλωση, και ένα εργαστηριακό εύρημα που υποδεικνύει την παρουσία αντιφωσφολιπιδικών αντισωμάτων σε μέτριο ή υψηλό τίτλο. Η εξέταση συμπεριλαμβάνει την ανίχνευση: αντισωμάτων IgG και IgM αντικαρδιολιπίνης. αντισωμάτων IgG και IgM για την β2-γλυκοπρωτεΐνη 1 (anti β2-GP1). Η β2-γλυκοπρωτεΐνη 1 είναι μια μία υψηλά γλυκοζυλιωμένη πρωτεΐνη με κανονικά ήπιες αντιπηκτικές ιδιότητες. Oνομάζεται επίσης ...