Τι Είναι Η Στένωση Της Αορτικής Βαλβίδας : Συλλέξαμε την καλύτερη πηγή για αυτό το θέμα και σας την παραθέτουμε μαζί με άλλες πληροφορίες.
Τι Είναι Η Στένωση Της Αορτικής Βαλβίδας
Η στένωση της αορτικής βαλβίδας είναι η πιο συχνή βαλβιδική νόσος των ενηλίκων. Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα με προσφάτως δημοσιευμένα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας, περίπου το 33% των ασθενών ηλικίας μεγαλύτερης των 75 ετών με σοβαρή συμπτωματική στένωση δεν υποβάλλονται σε χειρουργική αντικατάσταση της βαλβίδας, παρά το ότι αυτό αποτελεί την μόνη σωστή θεραπεία....
Πηγή iator.gr >>>
Χρήστες που ενδιαφέρθηκαν για το παραπάνω βρήκαν χρήσιμα και τα:
Ποιός Είναι Ο Πιο Συχνός Παιδικός Καρκίνος
Ο πιο συχνός παιδικός καρκίνος είναι η οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία ενώ δεύτερος πιο συχνός είναι οι όγκοι στον εγκέφαλο και τρίτος πιο συχνός συμπαγής όγκος στα παιδιά είναι το σάρκωμα”, ανέφερε ο κ. Ζαχαρούλης μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Το καλό νέο: Ο παιδικός καρκίνος είναι σε υψηλά ποσοστά ιάσιμος Ο παιδικός καρκίνος τόσο παγκοσμίως όσο και στην Ελλάδα είναι σε υψηλά ποσοστά ιάσιμος, ανάλογα βέβαια με το είδος του. “Αν ένα παιδί έχει διαγνωστεί με καρκίνο το 2014, υπάρχει 80% πιθανότητα ίασης. Αυτό σημαίνει ότι θα είναι ένας υγιής ενήλικας. Υπάρχει περίπτωση να υποτροπιάσει ο όγκος αλλά και πάλι αντιμετωπίζεται ώστε να επιβιώσει τελικά το 80%. Αυτό είναι ένας μέσος όρος, και μιλάμε για το σύνολο, δηλαδή αν ένα παιδί έχει έναν καρκίνο, ανεξάρτητα από το αν είναι λευχαιμία ή όγκος στον εγκέφαλο, θα θεωρηθεί ότι το ποσοστό ίασης είναι 80%. Ωστόσο υπάρχουν πχ κάποιοι όγκοι στον εγκέφαλο όπου η πιθανότητα επιβίωσης είναι από 0-30%, αλλά υπάρχουν και όγκοι όπως το λέμφωμα Hodgkin’s όπου η πιθανότητα επιβίωσης είναι 95%. Γι αυτό καταλήγουμε στο 80%. Υπάρχει δηλαδή τεράστιο φάσμα. Στις οξείες λεμφοβλαστικές λευχαιμίες κατά κύριο λόγο το μικρότερο ποσοστό επιβίωσης είναι γύρω στο 70% και το ανώτερο όριο επιβίωσης είναι γύρω στο 95-98%”, επισημαίνει ο κ. Ζαχαρούλης. Νέες εξατομικευμένες λιγότερο τοξικές θεραπείες Οι νέες θεραπείες για τον παιδικό καρκίνο, σύμφωνα με τον κ. Ζαχαρούλη, είναι στοχευμένες και οι περισσότερες χορηγούνται από το στόμα. Πρόκειται για θεραπείες με βιολογικούς τροποποιητές που έχουν διαφορετικό τρόπο δράσης είναι πιο εξειδικευμένες και στοχεύουν στις μεταλλάξεις. “Για παράδειγμα για συγκεκριμένες μεταλλάξεις έχουμε κάποιο φάρμακο του οποίου γνωρίζουμε τη σωστή δόση γνωρίζουμε έναν αριθμό παρενεργειών και γνωρίζουμε την αποτελεσματικότητά του στη συγκεκριμένη πάθηση ή το συγκεκριμένο θεραπευτικό μονοπάτι. Γενικά αυτές οι θεραπείες είναι πολύ λιγότερο τοξικές από τη χημειοθεραπεία, αλλά δεν παύουν να είναι τοξικές. Απλώς έχουν διαφορετικό προφίλ, ο ασθενής έχει καλύτερη ποιότητα ζωής, δεν χρειάζεται να νοσηλεύεται στο νοσοκομείο για μέρες , δεν θα του πέσουν τα μαλλιά , δεν θα έχουμε σημαντική συχνότητα λοιμώξεων και δεν θα καταβάλουν το ανοσοποιητικό σύστημα. Υπάρχουν βέβαια παρενέργειες όπως εξανθήματα, διάρροιες, κόπωση, μερικές φορές και πόνος. Αυτές είναι γενικά ο παρενέργειες που υπάρχουν ανάλογα με τα φάρμακα” εξηγεί ο κ Ζαχαρούλης. Παράλληλα όμως επισημαίνει ότι όσο υψηλό είναι το ποσοστό επιβίωσης τόσο υψηλό είναι και το ρίσκο δημιουργίας παθολογίας σε κάποια βασικά συστήματα του οργανισμού ακόμη και 40-50 χρόνια μετά την ίαση από τον καρκίνο. Αυτό ωστόσο αφορά ασθενείς που αντιμετωπίστηκαν με παλαιότερα θεραπευτικά σχήματα όπως πχ χημειοθεραπείες ή ακτινοθεραπείες. Για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των νεότερων θεραπειών θα πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια για να υπάρχουν ...
Πηγή iator.gr >>>
Η σήψη είναι περισσότερο κοινή από ό,τι νομίζουν οι περισσότεροι και, δυστυχώς, αποδεικνύεται πολύ συχνά και θανατηφόρα. Παραμένει η κύρια αιτία θανάτου από λοίμωξη, παρά τις προόδους της σύγχρονης ιατρικής, όπως εμβόλια, αντιβιοτικά και εντατική φροντίδα. Η σήψη είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα υγείας . Είναι πιο συχνή από καρδιακή προσβολή και κοστίζει περισσότερες ανθρώπινες ζωές από κάθε καρκίνο . Παρόλα αυτά, ακόμη και στις πιο αναπτυγμένες χώρες, λιγότερο από το ήμισυ του ενήλικου πληθυσμού γνωρίζουν τα απαραίτητα για την σήψη. Στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες, η σήψη παραμένει η κύρια αιτία θανάτου! Περισσότερο γνωστή ως “δηλητηρίαση αίματος”, η σήψη είναι μια απειλητική για τη ζωή ιατρική κατάσταση που προκύπτει όταν η προσπάθεια του σώματος να καταπολεμήσει μια λοίμωξη κάνει το ανοσοποιητικό σύστημα να βλάπτει τους ιστούς και τα όργανα. Αυτή η χαοτική αντίδραση του σώματος σκοπό έχει να μας προστατεύσει, αλλά προκαλεί εκτεταμένη φλεγμονή, διαρροή στα αιμοφόρα αγγεία και μη φυσιολογική πήξη του αίματος με αποτέλεσμα την βλάβη των οργάνων. Σε σοβαρές περιπτώσεις η αρτηριακή πίεση πέφτει, προκύπτουν πολλαπλές βλάβες οργάνων και ο ασθενής μπορεί να πεθάνει γρήγορα από σηπτικό σοκ. Οι ασθενείς διαφέρουν ως προς την αντίδραση του οργανισμού τους, τη σοβαρότητα της σήψης τους, την ταχύτητα με την οποία αυτή προχωρεί επηρεάζεται, το αν επηρεάζεται από γενετικά χαρακτηριστικά και ως προς το αν συνυπάρχουν άλλες ασθένειες. Μερικοί ασθενείς δεν φαίνεται να έχουν σοβαρό πρόβλημα, μέχρι να είναι αργά, ενώ σε άλλους η σήψη εξελίσσεται γρήγορα και μπορεί να αποβεί μοιραία μέσα σε λίγες ώρες. Τι είναι αυτό που προκαλεί την σήψη Η σήψη προκαλείται πάντα από κάποια μόλυνση. Η πλειοψηφία των περιπτώσεων σήψης προκαλείται από λοιμώξεις που όλοι γνωρίζουμε: πνευμονία , λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος , λοιμώξεις του δέρματος (όπως η κυτταρίτιδα ) και λοιμώξεις στην κοιλιακή χώρα (όπως η σκωληκοειδίτιδα ). Επεμβατικές ιατρικές διαδικασίες, όπως η εισαγωγή ενός καθετήρα μέσα σε ένα αιμοφόρο αγγείο μπορεί επίσης να εισαγάγουν βακτήρια στο αίμα και να προκαλέσουν σηψαιμία. Κανονικά, όταν παθαίνουμε ένα κόψιμο στο δέρμα, η περιοχή γύρω από το τραύμα πρήζεται και γίνεται ζεστή και κόκκινη. Αυτό είναι το ανοσοποιητικό σύστημα που μπαίνει σε δράση. Για την καταπολέμηση κάθε μόλυνσης και για να σχηματιστεί θρόμβος αίματος που θα σταματήσει την αιμορραγία, το σώμα πρέπει συσσωρεύει λευκά αιμοσφαίρια και αιμοπετάλια στους ιστούς γύρω από το κόψιμο. Το σώμα το πετυχαίνει αυτό μέσω φλεγμονής, η οποία ελέγχεται από το ανοσοποιητικό σύστημα. Τα αιμοφόρα αγγεία διογκώνονται για να επιτρέψουν σε περισσότερο αίμα να μεταφερθεί στο σημείο και να γίνει διαρροή, έτσι ώστε τα κύτταρα που καταπολεμούν τις λοιμώξεις και οι πηκτικοί παράγοντες να βγουν από τα αιμοφόρα αγγεία και να πάνε στους ιστούς, ή όπου αλλού χρειάζεται. Όλη αυτή η διαδικασία φαίνεται σε εμάς σαν τυπικό, ζεστό, κόκκινο πρήξιμο. Σήψη είναι επί της ουσίας η ίδια διαδικασία, αλλά σε υπερβολικό βαθμό. Δηλαδή η φλεγμονή δεν είναι πλέον εντοπισμένη σε ένα σημείο, αλλά είναι ευρέως διαδεδομένη και επηρεάζει όλα τα όργανα και τους ιστούς του σώματος. Το ανοσοποιητικό σύστημα αντιδράει εξίσου υπερβολικά, προκαλώντας κακή αιμάτωση, οργανική ανεπάρκεια και σηπτικό σοκ. Οι περισσότεροι τύποι μικροβίων μπορεί να προκαλέσουν σήψη, όπως τα βακτηρίδια, οι μύκητες, οι ιοί και τα παράσιτα, όπως εκείνα που προκαλούν ελονοσία . Τα βακτήρια είναι μακράν ο πιο συνήθης ένοχος για σήψη, αλλά είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι και οι ιογενείς λοιμώξεις με ιούς της εποχικής γρίπης , ο ιός του δαγκείου πυρετού και ο ιός Εμπόλα μπορούν, επίσης, να οδηγήσουν σε οξεία δυσλειτουργία οργάνων και να στον θάνατο από πολλαπλή ανεπάρκεια οργάνων και σηπτικό σοκ. Η σήψη είναι η πιο κοινή οδός στη συντριπτική πλειονότητα των θανάτων από μόλυνση σε όλο τον κόσμο! Πώς μπορεί να αποτραπεί η σήψη Αφού η σήψη προκαλείται πάντα από κάποια μόλυνση, η πρόληψη αυτής της μόλυνσης είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους για την πρόληψη της σήψης. Δυστυχώς, αν και η σύγχρονη ιατρική σώζει ζωές, αυξάνει τον κίνδυνο της σήψης. Πολλές από τις ...
Πηγή ourlife.gr >>>
Η ομφαλοκήλη είναι συχνή στα νεογέννητα. Φαίνεται σαν μια μαλακή, στρογγυλή διόγκωση στη θέση του ομφαλού η οποία μπορεί εύκολα να σπρωχθεί πίσω στην κοιλιά. Οφείλεται σε ένα άνοιγμα ή αδυναμία του κοιλιακού τοιχώματος στην περιοχή του ομφαλού, με αποτέλεσμα μέρος του εντέρου να προβάλλει στην περιοχή του ομφαλού . Συνήθως δεν προκαλεί καμία δυσφορία στο παιδί . Σπάνια προκαλεί περίσφιξη και τότε το παιδί παρουσιάζει έντονους πόνους ενώ η διόγκωση γίνεται σκληρή και δεν μπορεί να σπρωχθεί προς τα πίσω.Κατά κανόνα πάντως η ομφαλοκήλη – η οποία είναι πιο συχνή στα κορίτσια και στα παιδιά που έχουν γεννηθεί με χαμηλό βάρος- υποχωρεί μέχρι την ηλικία των 3 χρόνων χωρίς να χρειάζεται να κάνετε κάτι. Μόνο σε περίπτωση που η κήλη είναι πολύ μεγάλη, παρουσιάζει σημεία περίσφιξης, μεγαλώνει μετά την ηλικία του ενός έτους ή δεν έχει κλείσει μέχρι την ηλικία των 4-5 θα πρέπει να χειρουργείται. Απαντά η παιδίατρος Άννα Αλημαντήρη. Περί φίμωσης ο λόγος…Έχω ένα αγοράκι ενός έτους. Η πεθερά μου επιμένει ότι όταν το κάνω μπάνιο θα πρέπει να τραβώ το πετσάκι ώστε να αποκαλύπτεται το πουλάκι του για να μην πάθει φίμωση. Αναρωτιέμαι αν αυτό είναι σωστό. Φίμωση είναι μια κατάσταση πολύ συχνή και σπάνια παθολογική στα αγοράκια. Κατά τη γέννηση τα περισσότερα μωρά έχουν φίμωση, όμως στην ηλικία των 3 ετών μόνο 5 στα 100 παιδάκια συνεχίζουν να έχουν το συγκεκριμένο πρόβλημα και τα περισσότερα από αυτά το ξεπερνούν μεγαλώνοντας. Παλιότερα ως μέτρο πρόληψης για μια πιθανή φίμωση υπήρχε η σύσταση οι γονείς να επεμβαίνουν δηλαδή να αποκαλύπτουν τη βάλανο τραβώντας πίσω την ακροπροσθιαία. Σήμερα οι ειδικοί συνιστούν να μην το κάνουν. Να μην επιχειρούν δηλαδή την βίαιη αποκόλληση της ακροπροσθιαίας από τη βάλανο γιατί μπορεί να δημιουργηθούν κακώσεις. Αν ωστόσο οι γονείς παρατηρήσουν ότι υπάρχει φίμωση που επιμένει μετά την ηλικία των 3 ετών ή άλλα συμπτώματα όπως φούσκωμα, σταγονοειδή ροή των ούρων θα πρέπει να συμβουλευτούν το παιδίατρο και εφόσον υπάρχει πρόβλημα να αντιμετωπισθεί χειρουργικά. Απαντά η παιδίατρος Άννα Αλημαντήρη. «Ναι» ή «όχι» στον παιδικό; Έχω ένα κοριτσάκι 1,5 χρόνου και σε δύο μήνες θα φέρω στον κόσμο το δεύτερο παιδί μου. Σκεφτόμουν να ξεκινήσω τη μικρή μου παιδικό σταθμό όμως ο παιδίατρος μου είπε να μην το κάνω γιατί μπορεί να μεταφέρει μικρόβια και ιώσεις από το σταθμό, πράγμα επικίνδυνο για το μωρό. Είναι έτσι; Πράγματι, είναι φυσιολογικό κι αναμενόμενο το μικρό παιδί να αρρωσταίνει συχνά τον πρώτο καιρό που θα ξεκινήσει παιδικό σταθμό. Από την άλλη, οι πρώτοι έξι μήνες του μωρού είναι ένα διάστημα κατά το οποίο καλό είναι να μην αρρωστήσει γιατί το ανοσοποιητικό του σύστημα δεν έχει ακόμα ωριμάσει και οποιαδήποτε ασθένεια, ακόμα και μια ίωση, μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνη για την υγεία του. Γι’ αυτό, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η συμβουλή του παιδιάτρου σας έχει κάποια βάση. Αν φυσικά δεν γίνεται διαφορετικά, θα πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεκτική όταν διαπιστώνετε ότι το μεγάλο σας παιδί έχει συμπτώματα ασθένειας, φροντίζοντας να μην έρχεται σε κοντινή επαφή με το μωρό σας. Απαντά ο παιδίατρος Γιώργος Μουστάκας. Να το αφήσω να παίξει με το χώμα; Η μικρούλα μου είναι 14 μηνών και της αρέσει πολύ όταν πηγαίνουμε στις κούνιες να παίζει με τα χώματα. Το ίδιο κάνει και στο σπίτι της γιαγιάς που έχει κήπο. Εγώ όμως ανησυχώ μήπως κολλήσει κάποιο μικρόβιο… Να την αφήσω να παίξει με το χώμα ή όχι; Τα παιδιά δεν μεγαλώνουν στην γυάλα. Κάθε παιδί από μικρή ηλικία έχει ανάγκη να έρθει σε επαφή με τη φύση, το εξωτερικό περιβάλλον, να το παρατηρήσει, να το εξερευνήσει και να παίξει σε αυτό. Φυσικά, λοιπόν, και το παιδί –ακόμα κι αν είναι μικρό– μπορεί να παίξει με το χώμα και την άμμο, στο γρασίδι, στην αυλή, στον κήπο ή στις κούνιες χωρίς να το αποτρέπουμε. Σημαντική παράμετρος ωστόσο, όταν το παιδί αυτής τη ηλικίας παίζει έξω, είναι να βρίσκεται διαρκώς υπό επίβλεψη ενήλικα. Ιδιαίτερα όταν παίζει με τα χώματα μπορεί να βάλει κάτι στο στόμα του όπως κάποιο χαλίκι ή πετραδάκι κ.λπ. και να το καταπιεί. Γι’ αυτό δεν θα πρέπει να το χάνουμε ποτέ από τα μάτια μας. Επίσης, μετά την επιστροφή στο σπίτι, καλό να κάνουμε μπάνιο το παιδί έτσι ώστε να καθαρίσει καλά απ’ όλες τις σκόνες και τους ρύπους. Απαντά ο παιδίατρος Γιώργος Μουστάκας. Πειράζει που ροχαλίζει; ...
Πηγή paidimag.gr >>>
Δημιουργία Σελίδας: 09/01/2017
