Το σύνδρομο της οικονομικής θέσης είναι μύθος – πρόσφατη μελέτη λέει ότι οι πολύωρες πτήσεις στην οικονομική θέση δεν συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο DVT, σε σύγκριση με πτήση στην πρώτη θέση. Πώς διαγιγνώσκεται η εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση; Ο ιατρός θα κάνει ερωτήσεις στον ασθενή για τα συμπτώματά του, το ιατρικό ιστορικό του και θα τον εξετάσει. Για τη διάγνωση της DVT συνήθως δεν αρκούν μόνο σημεία και συμπτώματα, και ο ιατρός μπορεί να προτείνει κάποιες εξετάσεις. Η εξέταση D–dimer – τα D-dimer είναι μέρη μιας πρωτεΐνης που βρίσκεται στο αίμα όταν διασπάται ένας θρόμβος με ινωδόλυση, εάν βρεθεί η συγκέντρωσή της αυξημένη πάνω από ένα όριο σε αιματολογική εξέταση, είναι πιθανό ο ασθενής να έχει θρόμβο σε κάποια φλέβα. Υπέρηχος – αυτός ο τύπος εξέτασης μπορεί να ανιχνεύσει θρόμβους στις φλέβες, και επίσης να καθορίσει την ταχύτητα της κυκλοφορίας σε μία φλέβα. Εάν ο ιατρός γνωρίζει ότι η ροή έχει επιβραδυνθεί, μπορεί να εντοπίσει τον θρόμβο εάν αυτός υπάρχει. Μια υπερηχογραφική εξέταση Doppler μπορεί να μας πει ποια είναι η ταχύτητα ροής του αίματος. Φλεβογραφία –αυτή η διαγνωστική εξέταση μπορεί να χρησιμοποιηθεί εάν το υπερηχογράφημα και η εξέταση D-dimer δεν είναι διαγνωστικές. Ο ιατρός εγχέει σκιαστικό σε μια φλέβα στο πόδι του ασθενούς. Ακτινοσκοπικά μπορούμε να παρακολουθήσουμε το σκιαστικό καθώς μετακινείται και αποκαλύπτει την θέση του θρόμβου, επειδή το σκιαστικό δεν θα μπορεί να το παρακάμψει –απεικονίζεται σαν κενό στο αιμοφόρο αγγείο. Άλλες απεικονιστικές εξετάσεις – μαγνητική τομογραφία (MRI) ή αξονική τομογραφία (CT) μπορεί να αποκαλύψουν θρόμβους. Συχνά τέτοιοι θρόμβοι αποκαλύπτονται τυχαία όταν παραγγέλλονται αυτές οι εξετάσεις για άλλο λόγο. Ποιες είναι οι θεραπευτικές επιλογές για εν τω βάθει φλεβοθρόμβωση? Ο στόχος των ιατρών όταν αντιμετωπίζουν ασθενή με εν τω βάθει φλεβοθρόμβωση είναι να εμποδίσουν την αύξηση του θρόμβου, εμποδίζοντάς τον να αποκολληθεί και να φτάσει στους πνεύμονες και να προκαλέσει πνευμονική εμβολή, να προλάβουν την υποτροπή εν τω βάθει φλεβοθρόμβωσης και να ελαχιστοποιήσουν τον κίνδυνο άλλων επιπλοκών. Αντιπηκτικά – τα φάρμακα αυτά προλαμβάνουν την διόγκωση του θρόμβου, καθώς και εμποδίζουν την αποκόλληση των θρόμβων και την πρόκληση πνευμονικής εμβολής. Υπάρχουν δύο τύποι αντιπηκτικών που χρησιμοποιούνται στην θεραπεία της DVT –ηπαρίνη και βαρφαρίνη. Λόγω του άμεσου αποτελέσματος της ηπαρίνης, αυτή χορηγείται πρώτη, συχνά μια σύντομη θεραπεία με ενέσεις που διαρκεί λιγότερο από μια εβδομάδα. Μια 3-μηνη ή 6-μηνη θεραπεία με δισκία βαρφαρίνης χορηγείται για αποφυγή υποτροπής DVT. Για αυτούς που εμφανίζουν επανειλημμένες DVTs η αντιπηκτική αγωγή χορηγείται στον ασθενή εφ’ όρου ζωής. Το Eliquis (apixaban) έχει αποδειχθεί ασφαλέστερο από άλλα αντιπηκτικά σε πρόσφατη τυχαιοποιημένη διπλά- τυφλή, πολυκεντρική μελέτη (AMPLIFY) που περιέλαβε 5.395 ασθενείς με οξεία φλεβική θρομβοεμβολική νόσο. Θρομβόλυση –ονομάζεται η διάσπαση των θρόμβων. Φάρμακα που διασπούν θρόμβους λέγονται θρομβολυτικά. Οι ασθενείς με πιο σοβαρή DVT ή πνευμονική εμβολή μπορεί να χρειαστούν αγωγή με αυτά. Το TPA (ή ενεργοποιητής ιστικού πλασμινογόνου) είναι ένα παράδειγμα. Επειδή υπάρχει κίνδυνος παρενεργειών –κυρίως αιμορραγιών- χρησιμοποιείται μόνο όταν κινδυνεύει η ζωή του ασθενούς. Φίλτρο κάτω κοίλης φλέβας -είναι μια συσκευή σαν μικροσκοπική ομπρέλα που τοποθετείται στην φλέβα για να περισυλλέξει θρόμβους και να τους εμποδίσει να φτάσουν στους πνεύμονες, ενώ επιτρέπουν την συνέχιση της κυκλοφορίας. Τοποθετείται στην κάτω κοίλη, μια μεγάλη φλέβα. Αντιθρομβωτικές κάλτσες συμπίεσης –φοριούνται για να περιορίσουν τον πόνο στις γάμπες, το οίδημα και να προλάβουν την εμφάνιση ελκών. Οι κάλτσες μπορούν να προστατέψουν τον ασθενή από μεταθρομβωτικό σύνδρομο. Αυτό είναι μια μακροχρόνια επιπλοκή της DVT που επηρεάζει το 20 με 50% των ασθενών με DVT –οι ιστοί στην γάμπα καταστρέφονται και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πόνο, κνησμό, τον σχηματισμό ελκών αποχρωματισμό του δέρματος και οίδημα. Ένας ασθενής με DVT πρέπει να φορά κάλτσες για τουλάχιστον 24 μήνες. Πρέπει να φοριούνται συνεχώς. Ποιες είναι οι επιπλοκές της εν τω βάθει φλεβοθρόμβωσης; Υπάρχουν δύο πιθανές επιπλοκές: · Πνευμονική εμβολή (ΠΕ)- η συχνότερη επιπλοκή ,και επίσης συχνά απειλητική για την ζωή. Ένα κομμάτι θρόμβου αποσπάται και φτάνει μέσω της κυκλοφορίας στους πνεύμονες όπου σφηνώνεται. Ο θρόμβος επηρεάζει την κυκλοφορία του αίματος σε αιμοφόρο αγγείο του πνεύμονος. Σε ήπιες περιπτώσεις ο ασθενείς μπορεί και να μην το παρατηρήσει. Ένας μετρίου μεγέθους θρόμβος μπορεί να προκαλέσει αναπνευστικά προβλήματα και πόνο στο στήθος. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, οι πνεύμονες μπορεί να καταρρεύσουν, να εμφανιστεί καρδιακή ανεπάρκεια ακόμα και θάνατος. · Μεταθρομβωτικό σύνδρομο– είναι συχνότερο σε ασθενείς με υποτροπιάζουσες DVTs. Ο ασθενής μπορεί να εμφανίζει επίμονο οίδημα στην περιοχή της γάμπας, πόνο, αιμορραγία στο δέρμα (πορφύρα), έλκη, φαγούρα, εκζεματοειδής δερματίτιδα και κυτταρίτιδα....