Η κλινική εμφάνιση της οστεομυελίτιδας μπορεί να είναι κατάφωρη ή ιδιαιτέρως δυσδιάκριτη. Το ισχυρό σφύζων άλγος επί του επηρεασμένου τμήματος, ο πυρετός και η κακουχία παρατηρούνται συχνά στην αιματογενή λοίμωξη. Ωστόσο, στην περισσότερο εντοπισμένη λοίμωξη παρατηρείται μόνο ήπιο άλγος, οίδημα και ερυθρότητα, με ή χωρίς πυρετό. Μπορεί να υπάρχει πυώδες έκκριμα. ΔΙΑΓΝΩΣΗ: Οι εργαστηριακές εξετάσεις μπορεί να αποκαλύψουν αυξημένο αριθμό λευκοκυττάρων ή ταχύτητα καθίζησης ερυθρών αιμοσφαιρίων· ο ακτινολογικός έλεγχος ή το σπινθηρογράφημα μπορεί να αποκαλύψουν καταστροφή του οστού. Για τον προσδιορισμό του αιτιολογικού οργανισμού είναι απαραίτητες οι βιοψίες και οι καλλιέργειες οστού. ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ: Όλες οι μορφές οστεομυελίτιδας απαιτούν μακρές συνεδρίες θεραπείας με υψηλή δόση αντιβιοτικών, ωστόσο, αρκετές από αυτές, περιλαμβανομένου των περισσότερων περιστατικών οστεομυελίτιδας που εντοπίζεται στα άκρα διαβητικών και πολλών λοιμώξεων που σχετίζονται με προσθετικό εξοπλισμό, δεν θα θεραπευτούν χωρίς χειρουργείο. ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΑΣΘΕΝΟΥΣ: O ασθενής μπορεί να νοσηλευτεί αρχικά για ενδοφλέβια χορήγηση αντιβιοτικών και χειρουργικό καθαρισμό, ή να αντιμετωπιστεί στο σπίτι. Η δραστηριότητα και η μεταφορά βάρους μπορεί να περιοριστεί ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος παθολογικών καταγμάτων. Το επηρεασμένο τμήμα ακινητοποιείται και ανυψώνεται, και χορηγείται επαρκής αναλγησία για την ανακούφιση του ισχυρού άλγους και των μυϊκών σπασμών. Εκτελείται παθητικό εύρος κίνησης στις αρθρώσεις πάνω και κάτω από το σημείο της λοίμωξης. Μπορούν να εφαρμοστούν ζεστές κάλτσες για την ενίσχυση της ροής του αίματος, ενισχύοντας με τον τρόπο αυτό την απόδοση των αντιβιοτικών στην περιοχή. Εάν έχει εκτελεστεί χειρουργείο και/ή ...