Η φλουροαγγειογραφία είναι μια διαγνωστική εξέταση με την οποία μπορεί να διαπστωθεί το αν υπάρχει ή όχι αμφιβληστροειδική νεοαγγείωση, να εκτιμηθεί ο βαθμός της ισχαιμίας του αμφιβληστροειδούς και να ανιχνευθεί η διαρροή υγρού από μικροανευρύσματα στην περιοχή της ωχράς κηλιδας. Κατά την φλουροαγγειογραφία χορηγείται ενδοφλεβίως μια ειδική χρωστική ουσία που ονομάζεται φλουροσεΐνη. Η χρωστική αυτή φτάνει στα αγγεία του οφθαλμού μέσω της κυκλοφορίας του αίματος. Έπειτα γίνεται φωτογράφιση του βυθού με φως που έχει καθορισμένο μήκος κύματος το οποίο ενεργοποιεί την χρωστική και αρχίζει και φθορίζει. Υπό φυσιολογικές συνθήκες η χρωστική κυκλοφορεί μέσα στα αγγεία του αμφιβληστροειδούς. «Γενικά, εκτός από την φλουροαγγειογραφία, είναι σκόπιμο να γίνεται τακτική παρακολούθηση του ασθενούς με οπτική τομογραφία συνοχής OCT με στόχο την έγκαιρη διάγνωση, αλλά και την παρακολούθηση της πορείας της πάθησης» όπως μας τονίζει ο κ. Μάλλιας. Θεραπεια «Παλαιότερα στην μη παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια το οίδημα του αμφιβληστροειδούς που προσβάλει την ωχρά κηλίδα ή την γύρω περιοχή, αντιμετωπίζονταν με φωτοπηξία με ακτίνες Argon laser, που σκοπό είχαν την ελάττωση του οιδήματος και την διατήρηση της κεντρικής όρασης. Με τη φωτοπηξία καταστρέφονταν τα διαρρέοντα μικροανευρίσματα που δημιουργούσαν το οιδημα στην ωχρά. Σήμερα η θεραπεία του διαβητικού οιδήματος της ωχράς γίνεται με ενδοϋαλοειδικές ενέσεις με παράγοντες anti-VEGF. Διαβητικό οίδημα ωχράς Διαβητικό οίδημα της ωχράς κηλίδας μετά απο θεραπεία με ενέσεις Στους ασθενείς με παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια εφαρμόζεται επίσης φωτοπηξία με Argon laser όπου γίνονται περίπου 1600 βολές. Η φωτοπηξία με Argon laser πραγματοποιείται σε τρεις συνεδρίες σε διάστημα μεταξύ τους μερικών εβδομάδων. Σκοπός μας σ΄αυτές τις περιπτώσεις είναι η καταστροφή των ισχαιμικών περιοχών του αμφιβληστροειδούς με αποτέλεσμα την ελάττωση του VEGF η οποία επιφέρει υποστροφή των νεοαγγείων. Σε ορισμένες περιπτώσεις ασθενών με αιμορραγία υαλώδους ή ελκτική αποκόλληση αμφιβληστροειδούς έχει ένδειξη τη χειρουργική αντιμετώπιση με τη μέθοδο της υαλοειδεκτομής» όπως αναφέρει ο κ. Μάλλιας. Συμπέρασμα «Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι μία από τις συχνότερες και σοβαρότερες οφθαλμικές παθήσεις που οδηγεί το διαβητικό ασθενή στην τύφλωση αν μείνει χωρίς παρακολούθηση και θεραπεία. Η έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση είναι καθοριστικής σημασίας για τον ασθενή. Η καλή ρύθμιση του σακχάρου αλλά και άλλων παραμέτρων όπως η αρτηριακή πίεση και η νεφρική λειτουργία καθυστερούν την εξέλιξη της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας. Είναι σημαντικό οι ασθενείς να παρακολουθούν τη ρύθμιση του διαβήτη κάνοντας μέτρηση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης. Γι αυτό η καλή συνεργασία του οφθαλμίατρου με τον διαβητολόγο είναι επιβεβλημένη» όπως τόνισε ο κ. Μαλλιας. Ιωάννης Α. Μάλλιας, Χειρουργός Οφθαλμίατρος Κράτα ...