Η αιτιολογία της σαρκοπενίας δεν είναι απολύτως κατανοητή, αλλά διάφοροι μηχανισμοί έχουν προταθεί, όπως βλάβες στα νεύρα, μεταλλάξεις του DNA μετά από οξειδωτική βλάβη, αλλαγές στην ενδοκρινική λειτουργία και αλλαγές στην ανταπόκριση των ιστών σε θρεπτικά συστατικά ή / και στον υποσιτισμό. Η σαρκοπενία αυξάνει τον κίνδυνο των πτώσεων και την ευπάθεια σε τραυματισμούς και κατά συνέπεια μπορεί να οδηγήσει σε λειτουργική εξάρτηση και αναπηρία. Μία μείωση της μυϊκής μάζας και της λειτουργικότητας μπορεί κατά συνέπεια να οδηγήσει σε μείωση της φυσικής δραστηριότητας, η οποία έχει πιθανές μεταβολικές επιδράσεις συμπεριλαμβανομένων της μειωμένης οστικής πυκνότητας, της παχυσαρκίας και της διαταραχής της ανοχής στη γλυκόζη. Έχει αποδειχτεί ότι μετά την ηλικία των 30 παρατηρείται απώλεια περίπου 3-5% της μυϊκής μάζας ανά δεκαετία, αν και η μείωση αυτή είναι μεγαλύτερη μετά την ηλικία των 60 ετών. Ως εκ τούτου, η κατανόηση των παραγόντων που μπορεί να καθυστερήσουν ή ενδεχομένως να αναστρέψουν την σαρκοπενία είναι κρίσιμης σημασίας για τη βελτίωση της ποιότητα ζωής στους ηλικιωμένους. Ο υποσιτισμός και οι μεταβολές της αναβολικής απόκρισης των μυών σε ερεθίσματα από τη διατροφή συμπεριλαμβανομένης της υιοθέτησης του καθιστικού τρόπου ζωής έχουν αναγνωριστεί ως σημαντικοί παράγοντες πρόκλησης της σαρκοπενίας. Έχει αποδειχθεί ότι η γήρανση συνδέεται με μια προοδευτική μείωση στην πρόσληψη τροφής, η οποία προδιαθέτει σε πρωτεϊνικό – ενεργειακό υποσιτισμό (χαμηλή πρόσληψη ενέργειας και πρωτεΐνης μέσω της ...