Ποιά Είναι Τα Πιο Κοινά Συμπτώματα Στο Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών : Συλλέξαμε την καλύτερη πηγή για αυτό το θέμα και σας την παραθέτουμε μαζί με άλλες πληροφορίες.
Ποιά Είναι Τα Πιο Κοινά Συμπτώματα Στο Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών
Τα πιο κοινά συμπτώματα είναι ακμή και υπερτρίχωση αλλά μπορεί να προκληθεί και συχνομηνόρροια (πολύ συχνή έμμηνος ρύσις) ή άλλα συμπτώματα. Περίπου τα τρία τέταρτα των ασθενών με PCOS έχουν ενδείξεις υπερανδρογοναιμίας. Μεταβολικό σύνδρομο: Αυτό φαίνεται σαν μια τάση προς την κεντρική παχυσαρκία και άλλα συμπτώματα που σχετίζονται με την αντίσταση στην ινσουλίνη. Η αντίσταση στην ινσουλίνη και τα επίπεδα ομοκυστεΐνης είναι υψηλότερα σε γυναίκες με PCOS. πολυκυστικής μορφολογίας ωοθήκη Αίτια του Συνδρόμου Πολυκυστικών ωοθηκών Το Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών είναι μια πολύπλοκη, ετερογενής διαταραχή αβέβαιης αιτιολογίας. Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι πρόκειται για μια γενετική ασθένεια. Τέτοια στοιχεία περιλαμβάνουν την οικογενειακή ομαδοποίηση των περιπτώσεων, με μεγαλύτερη επίπτωση σε μονοζυγωτικά δίδυμα εν συγκρίσει με διζυγωτικά δίδυμα. Η γενετική συνιστώσα φαίνεται να κληρονομείται με τον αυτοσωματικό κυρίαρχο τρόπο με υψηλή γενετική διεισδυτικότητα, αλλά και με μεταβλητή έκφραση στις γυναίκες. Αυτό σημαίνει ότι κάθε παιδί έχει περίπου 50% πιθανότητες να κληρονομήσει την προδιάθεση από έναν γονέα. Η κλινική σοβαρότητα των συμπτωμάτων PCOS φαίνεται να καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως η παχυσαρκία. Διάγνωση του Συνδρόμου Πολυκυστικών Ωοθηκών Δεν έχουν όλες οι γυναίκες με PCOS πολυκυστικές ωοθήκες (PCO), αλλά ούτε και όλες οι γυναίκες με κύστεις των ωοθηκών έχουν σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών!!! Αν και το υπερηχογράφημα μήτρας- ωοθηκών είναι ένα σημαντικό διαγνωστικό εργαλείο, δεν είναι και το μοναδικό! Η διάγνωση είναι απλή χρησιμοποιώντας τα κριτήρια Ρότερνταμ , ακόμη και όταν το σύνδρομο σχετίζεται με ένα ευρύ φάσμα συμπτωμάτων. Η επιστημονική κοινότητα, σήμερα, έχει συμφωνήσει πως όταν μια γυναίκα παρουσιάζει δύο από τα παρακάτω τρία συμπτώματα να τίθεται η διάγνωση του Συνδρόμου των Πολυκυστικών Ωοθηκών: Αραιομηνόρροια ή / και ανωοθυλακιορρηξία Αυξημένη δραστηριότητα των ανδρογόνων (ακμή, υπερτρίχωση προσώπου ή/και υπολοίπου σώματος- είτε κλινική είτε βιοχημικά τεκμηριωμένη) Πολυκυστική μορφολογία των ωοθηκών ( τεκμηριωμένη με γυναικολογικό υπερηχογράφημα) Η θεραπεία του συνδρόμου πολυκυστικών ωοθηκών είναι προσαρμοσμένη στους στόχους της ασθενούς. Σε γενικές γραμμές, αυτές μπορούν να διαιρεθούν σε τέσσερις ...
Πηγή iator.gr >>>
Χρήστες που ενδιαφέρθηκαν για το παραπάνω βρήκαν χρήσιμα και τα:
Ποιά Είναι Ο Απώτατος Στόχος Μας
Ο απώτατος στόχος μας είναι να κατασκευάσουμε ένα νέο θεωρητικό μοντέλο που θα προβλέπει και θα συνδέει τις ανωμαλίες. Όμως είναι ακόμα νωρίς. Μέχρι στιγμής, δεν ξέρουμε αν αυτό είναι δυνατό και τι είδους νέα Φυσική θα χρειαστεί. Και αυτό είναι συναρπαστικό», διευκρίνισε ο κ. Ευσταθίου....
Πηγή elzoni.gr >>>
Τα βακτήρια είναι μακράν ο πιο συνήθης ένοχος για σήψη, αλλά είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι και οι ιογενείς λοιμώξεις με ιούς της εποχικής γρίπης , ο ιός του δαγκείου πυρετού και ο ιός Εμπόλα μπορούν, επίσης, να οδηγήσουν σε οξεία δυσλειτουργία οργάνων και να στον θάνατο από πολλαπλή ανεπάρκεια οργάνων και σηπτικό σοκ. Η σήψη είναι η πιο κοινή οδός στη συντριπτική πλειονότητα των θανάτων από μόλυνση σε όλο τον κόσμο! Πώς μπορεί να αποτραπεί η σήψη Αφού η σήψη προκαλείται πάντα από κάποια μόλυνση, η πρόληψη αυτής της μόλυνσης είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους για την πρόληψη της σήψης. Δυστυχώς, αν και η σύγχρονη ιατρική σώζει ζωές, αυξάνει τον κίνδυνο της σήψης. Πολλές από τις προόδους της σύγχρονης ιατρικής αποδυναμώνουν ουσιαστικά το ανοσοποιητικό μας σύστημα, ανοίγοντας το δρόμο για σοβαρές ασθένειες, όπως η σηψαιμία. Αυτές περιλαμβάνουν την καταπολέμηση του καρκίνου (χημειοθεραπείες), ορισμένα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία των σοβαρών ρευματισμών, ή για γαστρο-εντερικές ασθένειες, ή για να καταστείλουν την απόρριψη ενός νέου οργάνου από τον οργανισμό μετά από μεταμόσχευση, καθώς και η μακροχρόνια χρήση φαρμάκων που αποδυναμώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα, όπως η κορτιζόνη. Τα άτομα με διαβήτη , ή χρόνια ηπατική, ή νεφρική ανεπάρκεια διατρέχουν επίσης μεγαλύτερο κίνδυνο. Ο εμβολιασμός των παιδιών προστατεύει τους... παππούδες τους Τα μικρά παιδιά και οι ηλικιωμένοι είναι πιο επιρρεπή σε μόλυνση από βακτήρια του πνευμονιόκοκκου . Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πνευμονία , μέση ωτίτιδα , ιγμορίτιδα , μηνιγγίτιδα και σήψη. Σήμερα υπάρχουν αποτελεσματικά εμβόλια για τα μικρά παιδιά που οδηγούν σε ανοσία σε όλα τα παθογόνα του πνευμονιόκοκκου. Ο εμβολιασμός των μικρών παιδιών οδηγεί σε καλύτερη προστασία του συνόλου (μηχανισμός γνωστός ως “ανοσία της αγέλης”), διαταράσσοντας την “αλυσίδα” της μόλυνσης και ως έτσι έχουμε λιγότερες λοιμώξεις πνευμονιόκοκκου, ακόμη και μεταξύ εκείνων που δεν έχουν εμβολιαστεί, όπως οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι. Η αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών πρέπει να σταματήσει Ένα ακόμα βήμα στην μείωση του αριθμού των θανάτων από σήψη είναι να περιορίσουμε την βακτηριακή αντίσταση στα αντιβιοτικά. Η υπερβολική χρήση αντιβιοτικών στην εξωνοσοκομειακή περίθαλψη κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών έχει οδηγήσει σε δραστική αύξηση σε ανθεκτικά στα αντιβιοτικά βακτήρια . Ο κίνδυνος που προέρχεται από τα βακτήρια στο δέρμα (πχ βακτήριο του σταφυλόκοκκου - MRSA) συνήθως υπερεκτιμάται από φόβο και άγνοια, δεδομένου ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί αρκετά εύκολα στις περισσότερες περιπτώσεις χωρίς αντιβιοτικά. Τα κατάλληλα μέτρα για την μείωση της ανθεκτικότητας των βακτηρίων στα αντιβιοτικά περιλαμβάνουν τη στοχευμένη και συνετή χρήση των αντιβιοτικών, τα οποία σήμερα λανθασμένα χρησιμοποιούνται για ιογενείς λοιμώξεις. Ο κύκλος αντιβίωσης στην εξωνοσοκομειακή περίθαλψη είναι διαρκεί συχνά πάρα πολλές μέρες, κάτι που επίσης συμβάλλει στην ενίσχυση της αντίστασης των βακτηρίων. Η εξαιρετικά αμφίβολη χρήση αντιβιοτικών στην γεωργία ενθαρρύνει την ανάπτυξη πολυανθεκτικών μικροβίων, για τα οποία υπάρχουν δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου αποτελεσματικά αντιβιοτικά. Η προσωπική υγιεινή και καθαριότητα (πρέπει να) είναι πανανθρώπινο δικαίωμα Οι ανεπαρκείς συνθήκες υγιεινής σε περιοχές με περιορισμένους πόρους για τον τοκετό, τη θεραπεία πληγών και σε εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης, είναι σε γενικές γραμμές ένα τεράστιο πρόβλημα. Σε ορισμένα μέρη του κόσμου, οι ανθυγιεινές εγκαταστάσεις, ή το μολυσμένο νερό μπορεί να προκαλέσει σοβαρές λοιμώξεις στο πεπτικό σύστημα, κάτι που συχνά καταλήγει σε μια θανάσιμη εκδοχή σήψης. Γι' αυτό είναι σημαντική η προώθηση της υγιεινής των χεριών, οι σωστές πρακτικές υγιεινής και καθαριότητας, οι βελτιώσεις στην υγιεινή και τη διατροφή , η παροχή καθαρού νερού, καθώς και τα προγράμματα εμβολιασμού για τους πληθυσμούς ασθενών που διατρέχουν κίνδυνο σε περιοχές με περιορισμένους πόρους....
Πηγή ourlife.gr >>>
Τα αντισώματα είναι πρωτεΐνες οι οποίες καταστρέφουν μικρόβια και ιούς, ενώ τα αυτοαντισώματα είναι πρωτεΐνες οι οποίες για άγνωστο λόγο στρέφονται εναντίον των υγιών κυττάρων του ίδιου του οργανισμού και τα καταστρέφουν. Η μέτρηση των αυτοαντισωμάτων θα μπορούσε να αποτελέσει ένα προγνωστικό παράγοντα για εκείνους που κάποια στιγμή στη ζωή τους θα εμφανίσουν διαβήτη τύπου 1 αλλά αυτό δεν έχει πρακτική σημασία διότι: 1) η συχνότητα που βρίσκονται αυξημένα είναι μικρή, και 2) ακόμα και αν μπορούσε να προβλεφθεί ο διαβήτης τύπου 1 δεν θα ήταν δυνατόν να αποτραπεί η εμφάνιση του (όπως συμβαίνει στον διαβήτη τύπου 2) διότι είναι άγνωστος ο μηχανισμός ο οποίος τον προκαλεί. Σε γενικές γραμμές, αν ο άνδρας έχει διαβήτη τύπου 1 οι πιθανότητες να αναπτύξει το παιδί του διαβήτη είναι 1 στις 17. Αν η γυναίκα έχει διαβήτη τύπου 1 και γεννήσει πριν την ηλικία των 25 χρόνων οι πιθανότητες να αναπτύξει το παιδί της διαβήτη είναι 1 στις 25, ενώ αν γεννήσει μετά τα 25 της χρόνια οι πιθανότητες είναι 1 στις 100. Ο διαβήτης τύπου 2 έχει ισχυρότερη σύνδεση με το θετικό οικογενειακό ιστορικό από ότι ο διαβήτης τύπου 1, αν και η εμφάνιση του επίσης εξαρτάται από παράγοντες του περιβάλλοντος. Η παγκόσμια έκρηξη σήμερα του διαβήτη τύπου 2 οφείλεται στην αύξηση της παχυσαρκίας και στην καθιστική ζωή. Η παχυσαρκία συνήθως εμφανίζεται ομαδικά σε οικογένειες, και οι οικογένειες έχουν παρόμοιες συνήθειες φαγητού και άσκησης. Είναι επομένως δύσκολο να πει κανείς για τον διαβήτη τύπου 2 αν ευθύνεται η γενετική προδιάθεση ή το περιβάλλον, το πιθανότερο είναι ότι ευθύνονται και τα δύο. Γενικά, αν κάποιος έχει διαβήτη τύπου 2 ο οποίος είχε διαγνωσθεί πριν την ηλικία των 50 χρόνων, η πιθανότητα να εμφανίσει το παιδί του διαβήτη είναι 1 στις 7 ενώ αν είχε διαγνωσθεί μετά τα 50 η πιθανότητα είναι 1 στις 13. Επίσης, η πιθανότητα να εμφανίσει το παιδί διαβήτη τύπου 2 είναι μεγαλύτερη αν ο γονέας με διαβήτη είναι η μητέρα παρά ο πατέρας. Επηρεάζει η οικονομική κρίση την εξέλιξη της νόσου ή ακόμη, μήπως έχει παρατηρηθεί αύξηση των περιστατικών; Η οικονομική κρίση σαφέστατα οδηγεί στην αύξηση των καινούργιων περιστατικών διαβήτη τύπου 2 αλλά συγχρόνως δημιουργεί συνθήκες κάκιστης ρύθμισης του προϋπάρχοντος διαβήτη και επομένως αύξησης της συχνότητας και βαρύτητας των χρόνιων επιπλοκών. Δεν είναι περίεργο ότι μια πρόσφατη δημοσίευση (Απρίλιος 2016) σε ένα μεγάλο ιατρικό περιοδικό έδειξε ότι διεθνώς η αύξηση του διαβήτη τύπου 2 από το 1980 μέχρι σήμερα τετραπλασιάσθηκε, αλλά η αύξηση αυτή ήταν μεγαλύτερη και ταχύτερη σε χώρες χαμηλού εισοδήματος από ότι σε πλούσιες χώρες. Τα οικονομικά προβλήματα: (1) Δημιουργούν συνθήκες για διατροφή κακής ποιότητας και επομένως αύξησης του βάρους ενώ συγχρόνως μειώνουν τις δυνατότητες άσκησης σε καλά οργανωμένα γυμναστήρια. Σε άτομα με διαβήτη, η φυσική κατάσταση μπορεί να βελτιωθεί μέχρι και 40% μετά από 20 εβδομάδες συστηματικής αερόβιας άσκησης με αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση του κινδύνου εμφάνισης επιπλοκών από την καρδιά και τα αγγεία. (2) Αυξάνουν κατακόρυφα το άγχος και το stress και οδηγούν σε κατάθλιψη η οποία είναι καταστροφική για την πορεία του διαβήτη. Οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, η δυσαναλογία μεταξύ αυξημένων απαιτήσεων στην εργασία και μείωση της υλικής και ηθικής ανταπόδοσης, αλλά και η ανεργία, οι κακές εργασιακές συνθήκες (κάκιστες υποδομές, ελλείψεις υλικών, κακές συμπεριφορές από προϊστάμενους και συναδέλφους) και οι απολύσεις ατόμων οι οποίοι είναι σε παραγωγική ηλικία με δεδομένη οικογενειακή κατάσταση και υποχρεώσεις, δημιουργούν προσωπικά αδιέξοδα τα οποία είναι δύσκολο να ξεπερασθούν. Το πρόβλημα είναι τεράστιο σε χώρες οι οποίες δε φρόντισαν ποτέ, με σωστούς και καλά σχεδιασμένους πολιτικούς χειρισμούς, να δημιουργήσουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις ώστε να δοθούν εναλλακτικές λύσεις σε ανθρώπους που αναγκάζονται να βιώσουν τέτοιες καταστάσεις στη ζωή τους. (3) Λόγω υψηλότερου κόστους των νέων φαρμάκων, μειώνεται η οικονομική δυνατότητα των ασθενών να ρυθμίσουν ικανοποιητικά τον διαβήτη τους με σωστούς και στοχευμένους συνδυασμούς. Αποτέλεσμα θα είναι η κατακόρυφη αύξηση των χρόνιων επιπλοκών του διαβήτη και επομένως του κόστους για την υγεία στα χρόνια που έρχονται. Εκτός όμως από αυτό, η ανεπαρκής ρύθμιση του διαβήτη και η δημιουργία σοβαρών επιπλοκών βλάπτουν γενικότερα τη λειτουργία των υπηρεσιών της χώρας άρα και την οικονομία της. Για παράδειγμα, διαβητικοί ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια, καρδιοπάθεια ή συνεχείς υπογλυκαιμίες είναι λιγότερο παραγωγικοί στη δουλειά τους και αναγκάζονται να λείπουν συχνότερα με αναρρωτικές άδειες ή για νοσηλείες. (4) Ένας παράγων που φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση του διαβήτη τύπου 2 είναι η μόλυνση της ατμόσφαιρας. Πρόσφατη μελέτη (27 Οκτωβρίου 2016) έδειξε ότι η μείωση των ρύπων στην ατμόσφαιρα μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο της εμφάνισης διαβήτη κατά 13%, γεγονός το οποίο μεταφράζεται σε μείωση του κόστους για την υγεία κατά 4.51 δισεκατομμύρια Ευρώ ανά έτος. Όμως, οι προσπάθειες που γίνονται για βελτίωση αυτής της κατάστασης, είναι πρακτικά ανύπαρκτες. Στις μεγαλουπόλεις, η τσιμεντοποίηση κάθε τετραγωνικού του εδάφους και η έλλειψη πρασίνου στερεί από τους πολίτες όχι μόνο το οξυγόνο αλλά και την ευκαιρία να βρουν διεξόδους για τη μείωση του stress το οποίο βρίσκεται πίσω από κάθε είδους νόσημα, από τις κοινές λοιμώξεις και το διαβήτη μέχρι τις καρδιοπάθειες, τα εγκεφαλικά επεισόδια και τους καρκίνους. (5) Η χρόνια αύξηση του stress μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της διάρκειας (λιγότερο από 6 ώρες την ημέρα) ή στον κατακερματισμό του ύπνου. Σε αυτό το πλαίσιο ανήκει και η “υπνική άπνοια” (επαναλαμβανόμενα αιφνίδια επεισόδια ασφυξίας κατά τη διάρκεια του ύπνου και αφύπνιση) χαρακτηριστικό της παχυσαρκίας. Οι καταστάσεις αυτές, αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης, θεωρούνται ότι συμβάλλουν σημαντικά στην εμφάνιση του διαβήτη τύπου 2 Γιατί είναι από τις πιο συνδεδεμένες ασθένειες με αυτό που συνηθίζουμε να λέμε“life style”; Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 αποτελεί μια παγκόσμια «επιδημία» με τον αριθμό των κρουσμάτων να υπολογίζεται σήμερα στα 387 εκατομμύρια και με προοπτική να αυξηθεί πάνω από 592 εκατομμύρια μέχρι το 2035.Το τραγικό όμως είναι ότι 40% από αυτά βρίσκονται στο στάδιο του προ-διαβήτη (όταν η γλυκόζη αυξάνει σημαντικά μόνο μετά το φαγητό) και είναι αδιάγνωστα με αποτέλεσμα να δημιουργούνται επιπλοκές από την καρδιά και τα αγγεία. Έχει υπολογισθεί ότι το 1/3 των αμερικανών έχει μεταβολικό σύνδρομο το οποίο είναι συνδυασμός παχυσαρκίας, υπέρτασης, αύξησης των λιπιδίων και διαβήτη τύπου 2 (στο στάδιο του προ-διαβήτη ή του κλινικά έκδηλου διαβήτη). Με βάση πρόσφατα στοιχεία της Διεθνούς Ομοσπονδίας Διαβήτη (IDF) υπολογίζεται ότι στην Ευρώπη ο αριθμός των ασθενών με διαβήτη είναι 52 εκατομμύρια (1 στους 13 ενήλικες) και η επίπτωση του διαβήτη 7.9%. Στην Ελλάδα, η μελέτη “ATTIKA” έδειξε ότι η επίπτωση του διαβήτη είναι στο 12.9% (13.4% στους άνδρες και 12.4% στις γυναίκες). Η ραγδαία αύξηση του διαβήτη οφείλεται στην αλλαγή του τρόπου ζωής, με αποτέλεσμα την αύξηση της παχυσαρκίας και την έλλειψη άσκησης. Ο διαβήτης τύπου 2, ανήκει στα νοσήματα “διαταραχής συμπεριφοράς” κατά τα οποία ο ασθενής να χαράζει την πορεία του στη ζωή με βάση ανορθόδοξες πρακτικές. Το stress και το άγχος έχουν εγκατασταθεί πλέον μόνιμα στη ζωή μας. Εάν η ψυχοσύνθεση παρουσιάζει ...
Πηγή news247.gr >>>
Δημιουργία Σελίδας: 23/01/2017