Η μηρυκαστική διαταραχή είναι σπανιότερη, αλλά και πολύ πιο σοβαρή. Τα παιδιά με αυτή την διαταραχή συνηθίζουν να βάζουν το δάχτυλό στο λαιμό τους προκειμένου να επιστρέψει η τροφή στο στόμα και να την αναμασήσουν. Η συμπεριφορά αυτή δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας γαστρεντερικής ή άλλης γενικής σωματικής κατάστασης, αλλά το ίδιο το άτομο την προκαλεί γιατί του δημιουργεί ευχάριστα συναισθήματα. Εμφανίζεται συνήθως σε παιδιά με νοητική υστέρηση, τα οποία εξαιτίας αυτής της διαδικασίας υποσιτίζονται, ενώ τα ποσοστά θνησιμότητας είναι μεγάλα. Τέλος, η διαταραχή της πρόσληψης τροφής της βρεφονηπιακής ηλικίας αναφέρεται στις περιπτώσεις εκείνες όπου το παιδί αποτυγχάνει να λάβει την επαρκή τροφή που χρειάζεται, με αποτέλεσμα να χάνει βάρος. Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, η διαταραχή αυτή μπορεί να προκαλέσει μακροπρόθεσμα σημαντικά προβλήματα στην ανάπτυξη του παιδιού, εξαιτίας του υποσιτισμού που υφίσταται. Τα πιθανά αίτια Σύμφωνα με χρόνιες κλινικές παρατηρήσεις, διαπιστώνεται ότι μια από τις πρώτες συγκρούσεις του βρέφους με το πρόσωπο που το φροντίζει εστιάζεται στη διατροφή του. Από τις πρώτες στιγμές της ζωής, η διατροφή είναι μια διεργασία επικοινωνίας η οποία εξαρτάται από την αλληλεπίδραση μητέρας – παιδιού. Η πρώτη σημαντική σχέση μητέρας – βρέφους περιστρέφεται γύρω από το θηλασμό, ο οποίος έχει ψυχολογικές προεκτάσεις. Η διαδικασία της θρέψης αποτελεί την πιο σημαντική διαδικασία στην ανάπτυξη του αισθήματος ασφάλειας ή ανασφάλειας στο βρέφος. Δηλαδή, όταν το άτομο που φροντίζει το παιδί νιώθει αντιφατικά συναισθήματα για αυτό ή για τον οποιοδήποτε λόγο δεν μπορεί να αντιληφθεί τα μηνύματα που του στέλνει το βρέφος και να αντιδράσει άμεσα σε αυτά, τότε θα υπάρξει διαταραχή στις μεταξύ τους σχέσεις. Αντίθετα, τα βρέφη των οποίων το άτομο που τα φροντίζει αντιδρά άμεσα στις ανάγκες τους (συμπεριλαμβανομένης και της ανάγκης για τροφή) βιώνουν πιο έντονα το αίσθημα της ασφάλειας. Συχνά επίσης, η άρνηση τροφής σε υγιή παιδιά μπορεί να συνδέεται με αντιδραστική συμπεριφορά, ιδιοτροπία στο φαγητό κ.α. Τέτοιες συμπεριφορές μπορεί να οφείλονται σε μια προσπάθεια του παιδιού να τραβήξει το ενδιαφέρον των γονιών του, όταν νιώθει παραμελημένο, Στην αντίθετη περίπτωση του υπερπροστατευμένου παιδιού, το οποίο ξέρει πως οι γονείς του ικανοποιούνται όταν ανταποκρίνεται στην προσδοκία τους να τρώει, μπορεί να αρνείται να φάει προκειμένου να τιμωρήσει τους γονείς του που δεν ικανοποίησαν κάποια επιθυμία του. Επιπλέον αιτιολογικοί παράγοντες θεωρούνται η φτώχεια, η ανεργία των γονέων, η ύπαρξη κάποιας ψυχικής ασθένειας στους γονείς ή η ύπαρξη κάποιας διατροφικής διαταραχής στους γονείς. Κλείνοντας, να αναφέρουμε ότι για την αντιμετώπιση των διαταραχών πρόσληψης τροφής χρειάζεται μια λεπτομερής εκτίμηση των συνηθειών διατροφής της μητέρας αλλά και ολόκληρης της οικογένειας. Θα πρέπει να καταλάβουμε τι κρύβεται πίσω από αυτό που μας περιγράφουν οι γονείς, πίσω από αυτή την πιεστική κατάσταση που εκτυλίσσεται καθημερινά ...