Οι παρενέργειες της χημειοθεραπείας είναι πολλές. Αυτό που δεν μπορούσα καθόλου να αντέξω εγώ ήταν η μόνιμη πικρίλα στο στόμα μου. Δεν είχα καμία άλλη γεύση, μόνο την πικρή αίσθηση του φαρμάκου, ό,τι κι αν έτρωγα, ό,τι κι αν έπινα. Τη ζωή μου δυσκόλευαν και οι δυνατοί πόνοι στα κόκαλα, που με εγκατέλειπαν μόνο μετά το τέλος κάθε θεραπείας μία δύο μέρες πριν την επόμενη, με απόσταση μεταξύ τους τις δύο εβδομάδες. Για τις περισσότερες παρενέργειες έπαιρνα αντίδοτα, συμβουλευόμενη ένα χάρτη από φάρμακα που δεν έπρεπε να ξεχάσω. Τα μαλλιά μου άρχισαν να πέφτουν μετά την τρίτη θεραπεία. Μην αντέχοντας να αφήνω τούφες ολόκληρες όπου καθόμουν, τρεις μέρες μετά μπήκα στο μπάνιο και τα ξύρισα μόνη μου. Το βράδυ ο άντρας μου και ο μεγάλος μου γιος έκαναν το ίδιο. Τα φάρμακα εν τω μεταξύ με έκαναν να νιώθω σε καταστολή, όμως εγώ δεν ήθελα να σταματήσει να δουλεύει το μυαλό μου. Έλυνα sudoku, σταυρόλεξα, έπαιζα παιχνίδια στο pc και έπαιρνα τα μέιλ της δουλειάς στο σπίτι. Στο γραφείο δεν με αντικατέστησαν όσο έλειψα, καθώς ούτε χρειαζόταν ούτε μου το ζήτησε ποτέ κανείς. Μάλιστα πήγαινα λίγες ώρες κάθε εβδομάδα από εκεί, αφού δεν ήθελα να χάσω επαφή. Το έκανα με χαρά, με βοηθούσε πολύ το να νιώθω ότι μπορώ να προσφέρω. Στις χημειοθεραπείες πήγαινα μόνη μου, με παρέα τη μουσική μου, τα βιβλία και τα σταυρόλεξα. Δεν ήθελα από τους δικούς μου να με συνοδεύουν κάθε τόσο στις θεραπείες, στη μιζέρια του νοσοκομείου. Η μητέρα μου με βοηθούσε στο σπίτι, αλλά εγώ η ίδια δεν ήθελα βοήθεια. Τις οικογενειακές υποχρεώσεις και τους φίλους μας τους στρίμωχνα τα διήμερα που ήξερα ότι θα ήμουν καλά, κι έτσι κύλησαν τρεις μήνες. Πήγαμε μάλιστα και διακοπές, όχι πολλές μέρες, αλλά έτσι, για να θυμούνται τα παιδιά κάτι ωραίο απ’ αυτό το καλοκαίρι, αν και τις περισσότερες μέρες τις πέρασα στο δωμάτιο, όπου ερχόταν μια νοσοκόμα και μου έκανε τις ενέσεις. Back to life Ακολούθησαν οι ακτινοθεραπείες, που έφερναν λιγότερα προβλήματα. Πίεζα συνέχεια τους γιατρούς να κάνουμε γρήγορα, πιο γρήγορα, ώστε να τελειώσω πριν τα Χριστούγεννα. Τελικά τελείωσα μία εβδομάδα νωρίτερα, κι έτσι ο καινούριος χρόνος μπήκε χωρίς θεραπείες. Την Πρωτοχρονιά έκανα ένα μεγάλο πάρτι στο σπίτι. Έτσι γιόρτασα το τέλος της περιπέτειας κι ένωσα την αγάπη των δικών μου ανθρώπων σε όλη της την ένταση. Αυτό κρατάω απ’ όλη αυτή την ιστορία, την αγάπη. Δεν φοβήθηκα ποτέ, ούτε είπα: «Γιατί σ’ εμένα;». Οι γιατροί στην αρχή μού πρότειναν να δω ψυχολόγο, αλλά δεν ένιωσα να το χρειάζομαι. Θυμάμαι ότι για δύο χρόνια αφότου χάσαμε τον πατέρα μου, είχαμε χάσει συναισθηματικά και τη μητέρα μου, κι έτσι ήθελα αυτή τη φορά να τα κάνω όλα ψύχραιμα. Κι επίσης δεν ένιωθα ότι έφταιγα γι’ αυτό που μου συνέβη, ώστε να προσπαθώ να το κρύψω. Φορούσα το μαντίλι στο κεφάλι μου και συνέχισα να ζω. Τουλάχιστον εγώ είχα την ευκαιρία που δεν δόθηκε στον πατέρα μου, δεν είχα δικαίωμα να παραιτηθώ. Το θετικό που αποκόμισα από αυτή την εμπειρία είναι ότι κι εγώ και τα παιδιά, από πλευράς ωριμότητας, μέσα σε τρεις μήνες κερδίσαμε τρία χρόνια. Ειδικά όσον αφορά το μεγαλύτερο γιο μου, τον είδα να ενηλικιώνεται συναισθηματικά, ευτυχώς χωρίς να χάνει την τρέλα της ηλικίας του. Στην καθημερινότητά μου το μόνο που άλλαξε είναι ότι προσπαθώ να μην κάνω μακρινά πλάνα. Έλεγα, π.χ., ότι όταν φτάσω σε μια συγκεκριμένη ηλικία, πρέπει να φτιάξουμε ένα εξοχικό. Τώρα λέω: «ας είμαστε καλά και θα δούμε». Και συνεχίζω! Human after all Συνήθως ασχολούμαστε με το στήθος τους μάλλον για κουτσομπολίστικους, αισθητικούς λόγους. Όμως, αρκετές είναι οι γυναίκες των εξωφύλλων που πάλεψαν και νίκησαν τον καρκίνο του μαστού, αποδεικνύοντας ότι η αστερόσκονη δεν αποτελεί μαγική ασπίδα για τις καθημερινές αγωνίες. Η Κάιλι Μινόγκ, η Σίνθια Νίξον, η Σέριλ Κρόου, η Κριστίνα Άπλγκεϊτ, η Μελίσα Έθεριτζ είναι μόνο κάποιες από τις διάσημες γυναίκες που, όποτε τους δίνεται η ευκαιρία, επαναλαμβάνουν ότι η έγκαιρη διάγνωση σώζει. cosmopolitan.gr 1.2kSHARES ⇧⇧ Εάν σας άρεσε μην ξεχνάτε να κάνετε μια κοινοποίηση! :) 2014-10-03 Εδώ σχολιάζεις ...