Ο γενικευμένος «προθαλαμισμός» είναι λοιπόν κατά τούτο πρόσφορος για την αναπαραγωγή ενός συστήματος που εξωθείται να κρύβει την αδιαφάνεια πίσω από τον πέπλο της διαφάνειας: υψώνει αδιαπέραστα προπετάσματα καπνού πίσω από τα οποία συγχέονται οι διαπεπλεγμένες σκιές του κατά κυριολεξίαν κόσμου, του αδίστακτου υποκόσμου και του αμφίθυμου, αλλά ευεπηρέαστου ημικόσμου. Ετσι ακριβώς δημιουργούνται οι οργανωτικές και επικοινωνιακές προϋποθέσεις για να μετουσιώνεται, όταν έλθει η ώρα, η «διαπλοκή» σε «διαφθορά». Η μετάβαση από την ανώδυνη ­ και νόμιμη ­ κυκλοφορία συμβολικών αγαθών, δώρων και φιλοφρονήσεων σε συστηματική κυκλοφορία πραγματικού «πολιτικού χρήματος» συνοψίζει το σημείο καμπής πέρα από το οποίο υπονομεύεται το πολίτευμα και η δημοκρατία. Και εδώ ακριβώς εμφανίζεται το πολιτικό αδιέξοδο. Υπό τις σημερινές συνθήκες, η «μετάβαση» είναι πάντα αδιόρατη και ανεξέλεγκτη. Είναι ύψιστη αφέλεια να νομίζει κανείς ότι είναι δυνατόν να αποκαλυφθούν ποτέ με βεβαιότητα οι έντεχνες υπόγειες συναλλαγές ανάμεσα στους ενεχομένους. Σπανιότατα οι καθ' ύλην αρμόδιοι εισαγγελείς έχουν στα χέρια τους τα αδιάσειστα εκείνα στοιχεία που θα τους επέτρεπαν να κινήσουν τις έννομες διαδικασίες. Αν δεν υπάρξουν καρφωτές από μέσα, οι διεφθαρμένοι διαπλεκόμενοι θα αποκαλυφθούν μόνο από ανοησία ή από ατυχία. Το «κλεμμένο γράμμα» Καμία δημοκρατία δεν μπορεί ποτέ λοιπόν να θωρακισθεί θεσμικά ενάντια στη διαβλητή εύνοια, στην υπόγεια αντιπαροχή ή στην κρυφή συμφωνία. Η περίφημη θεσμική «διαφάνεια», για την οποία μιλούν οι κήνσορες της πολιτικής ηθικής, δεν είναι παρά μια αφηρημένη φόρμουλα που συνοψίζει ευσεβείς και φρούδες ελπίδες. Οπως και οι χρηματιστηριακές κινήσεις, έτσι και οι κινήσεις του πολιτικού χρήματος διεξάγονται πάντοτε στην αχλύ του off shore. Στις ηλιόλουστες ακτές οργανώνονται απλώς τα προεόρτια. Η αναπόφευκτη και φυσιολογική κοσμική «διαπλοκή» είναι λοιπόν απλώς το αποτελεσματικότερο μέσο για να αποκρύπτεται ο εκφυλισμός της σε «διαφθορά». Οπως συμβαίνει και στο διήγημα του Εντγκαρ Πόε, το «κλεμμένο γράμμα» βρίσκεται τόσο κοντά στα μάτια μας ώστε να το βλέπουμε όλοι δίχως να αναγνωρίζουμε τη συγκεκριμένη σημασία του. Αλλά και αν ακόμη ο επινοητικός ντετέκτιβ βρει τον φάκελο ή το φακελάκι, δεν θα περιέχει τίποτε άλλο από μια κόλλα λευκό χαρτί. Και αυτό ακριβώς είναι και το δράμα των σύγχρονων μιμητών του επιθεωρητή Dupin. Από τότε που ο πρωτοπόρος, αλλά και αφελής βασιλικός σύζυγος της Ολλανδίας συνελήφθη επ' αυτοφώρω κλέπτων οπώρας μέσω της Lockheed, η διεθνής αμφικτυονία του «αμφι-κόσμου» έχει μάθει να συγκαλύπτει αποτελεσματικά τα ίχνη της. Ο κ. Κωνσταντίνος Τσουκαλάς είναι καθηγητής της Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών....