Η documenta είναι ένας πολύ σημαντικός θεσμός που φτιάχτηκε στην Ευρώπη μετά τον πόλεμο ακριβώς για να κατοχυρώσει την καλλιτεχνική και πολιτιστική έκφραση σε μια Γερμανία όπου οι κρατικές παρεμβάσεις περιελάμβαναν τη λογοκρισία και την καταστροφή μνημείων και τέχνης. Εγινε με τον όρκο ενός ανθρώπου, του καθηγητή και διευθυντή στη Σχολή Καλών Τεχνών του Κάσε Αρνολντ Μπόντε, ότι όταν πέσει το Γ' Ράιχ θα κάνει στην πόλη τη μεγαλύτερη έκθεση μοντέρνας τέχνης. Ο Μπόντε εμπνεύστηκε από την έκθεση που είχε κάνει ο Πικάσο μαζί με τους ιταλούς αντιστασιακούς μέσα στο βομβαρδισμένο Palazzo Reale στο Μιλάνο το 1947 και αποφάσισε να ξεκινήσει μια έκθεση στο βομβαρδισμένο Κάσελ. Η documenta έγινε για να μπορέσει να ξεκινήσει μια συζήτηση πάνω σε μια κρίση, η οποία ήταν της Ευρώπης στην ουσία. Βασικό είναι ότι από τότε ήταν όλοι σύμφωνοι ότι δεν μπορεί να εκφράζει μια μόνιμη άποψη και από τους ίδιους ανθρώπους πάντα για το τι είναι και τι δεν είναι σωστό. Η documenta έγινε ακριβώς για να μην μπορεί να επέμβει κανείς στην προσωρινή γνώμη ενός ανθρώπου ο οποίος με τους καλλιτέχνες και ένα μέρος των πνευματικών ανθρώπων της εποχής του παρουσιάζει μια άποψη που δεν είναι δόκιμη. Γι' αυτό λέγεται «Μουσείο των εκατό ημερών». Δεν έχει επέμβει σε αυτή ποτέ καμία κυβέρνηση, κανένας δήμαρχος σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της....