Η Εσθήτα, λέει, είναι Θαυματουργή και Σεβάσμια αλλά και τίμια. Την Εσθήτα είχε κληροδοτήσει η Παναγία τη στιγμή της κοιμήσεώς της σε μια από τις δυο Εβραίες θεραπαινίδες της και περνούσε από γενιά σε γενιά στη φύλαξη μιας παρθένου, μέχρι που τη βρήκαν στο σπίτι της Αννας στη Γαλιλαία δυο αδελφοί της ανώτερης αριστοκρατίας, ανάμεσα στο 457 και το 474, στα χρόνια του αυτοκράτορα του Λέοντα του Α’. Οι δυο πονηροί αριστοκράτες, λέει, ο Γάλβιος και ο Κάνδιδος, ζήτησαν να κοιμηθούν εκεί που φυλαγόταν η Θαυματουργή, Σεβάσμια αλλά και τίμια Εσθήτα, υποτίθεται για να προσευχηθούν, αλλά στην πραγματικότητα ήθελαν να μετρήσουν τις διαστάσεις της. Ετσι, σε επόμενη επίσκεψή τους στης Αννας αντικατέστησαν κρυφά το κιβώτιο με την Εσθήτα με το δικό τους, που περιείχε δεν ξέρω τι γιατί δεν το γράφει το φυλλάδιο του Ιερού Ναού. Στη συνέχεια, το πήγαν στην Κωνσταντινούπολη όπου ο αυτοκράτορας ανήγειρε παρεκκλήσι για να το στεγάσει κι αργότερα το αρχικό κιβώτιο αντικαταστάθηκε, λέει, από την αγία Σορό, ενώ η Εσθήτα δεν εφθάρη. Και κάπως έτσι, έφθασε η χάρη της Εσθήτας στη γειτονιά μου. Από τη στιγμή που διάβασα την ιστορία, πάντως, σκέφτομαι εκείνη την καημένη την Αννα στη Γαλιλαία. Έως τη στιγμή που πήγαν οι πονηροί αριστοκράτες και της αντικατέστησαν την Εσθήτα, στο σπίτι της Αννας κατέφευγαν ασθενείς και ταλαιπωρημένοι, οι οποίοι έβρισκαν γιατρειά χάρη στις ιδιότητες της Θαυματουργής, Σεβάσμιας αλλά και τίμιας Εσθήτας. Τι απέγιναν αυτοί και τι απέγινε η Αννα; Πότε πληροφορήθηκε άραγε ότι την πονηριά των αριστοκρατών εις βάρος της; Πήγα το πρωί της Δευτέρας να δω την Εσθήτα στην εκκλησία που τη θυμάμαι για πάρα πολλά χρόνια γιαπί, με τα πανό «Ενισχύσατε την αποπεράτωσιν του Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος». Οταν κάποτε την είδα τελειωμένη, μου φάνηκε απίστευτο, είναι κάποιες εκκλησίες που λες «αυτή είναι προορισμένη να μείνει μια ζωή γιαπί». Η διάψευση ήταν πολύ ευχάριστο γεγονός. Εφτασα στην εκκλησία, οι πιστοί κάθε ηλικίας προσέρχονταν και προσκυνούσαν, ευτυχώς δεν είχε ουρά, περίμενα κι εγώ τη σειρά μου, είχα δει στο φυλλάδιο ένα κομμάτι ύφασμα, φτάνει η σειρά μου, και τι βλέπω; Κάτι απροσδιόριστο άσπρο μέσα σε ένα κουτί! «Τι είναι αυτό;» ρώτησα τον ευγενέστατο άνθρωπο του Ιερού Ναού ο οποίος παρακολουθούσε την ομαλή ροή. «Είναι η Εσθήτα, το φόρεμα της Παναγίας», μου απάντησε ήρεμα. «Γιατί εγώ δεν τη βλέπω;», είπα. Πλησιάσαμε το κουτί μαζί. «Μάλλον είναι αυτό το κομματάκι και γύρω γύρω κι από πάνω έχει κερί, προκειμένου να διατηρηθεί». Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι ο άνθρωπος σχεδόν φοβόταν να αντικρύσει το κουτί και το περιεχόμενό του, το αντιμετώπιζε με αληθινό δέος. Ζήτησα περισσότερες πληροφορίες. Η Εσθήτα, λέει, φυλάσσεται στη Γεωργία, αλλά υπάρχουν και διάφορα κομματάκια της, ένα από τα ...