Η οριοθέτηση της συμπεριφοράς είναι αυτό που βοηθά το παιδί να κατανοήσει τους κανόνες και τις προσδοκίες μας. Δεν είναι δυνατό να περιμένουμε από ένα παιδί να ξέρει ή να καταλάβει από μόνο του τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται σε κάθε περίσταση. Πληθώρα μελετών έχει δείξει ότι όταν οι γονείς θέτουν σταθερά όρια, τα παιδιά μεγαλώνουν έχοντας μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, σε αντίθεση με τα παιδιά στα οποία επιτρέπεται να συμπεριφέρονται όπως τους αρέσει. Τα όρια είναι αυτά που δείχνουν σε ένα παιδί τι μπορεί να κάνει και οτιδήποτε πέρα από αυτά τι δεν επιτρέπεται ακόμη να κάνει. Το βοηθούν να βάζει νέους στόχους ώστε να βελτιώνεται και να στηρίζεται στις δυνάμεις του. Διδάσκουν την σταθερή πειθαρχία που είναι από τα σημαντικότερα στοιχεία στην προσωπικότητα των παιδιών και των εφήβων. Αντιθέτως, η έλλειψη ορίων ακόμη και αν γίνεται από την θέληση του γονιού να μην στερήσει τίποτα από το παιδί του, έχει πάντα αρνητικά αποτελέσματα. Η απεριόριστη ελευθερία που μπορεί να έχει ένα παιδί, ή ένας έφηβος προκαλεί άγχος και ανασφάλεια που τα παιδιά δεν ξέρουν πώς να χειριστούν. Συνήθως αυτά τα παιδιά έχουν άσχημη κοινωνική συμπεριφορά δυσκολεύονται να ακολουθήσουν τους κοινωνικούς κανόνες και να ενταχθούν σε μία ομάδα με αποτέλεσμα να επιχειρούν να επιβληθούν υιοθετώντας μια άσχημη και προκλητική συμπεριφορά. Η θέσπιση, όμως, των ορίων όσο σημαντική και αν είναι δεν είναι εύκολη και αυτό γιατί πολλοί γονείς μπερδεύουμε τα όρια με την απειλή, την αυταρχικότητα, την τιμωρία. Η θέσπιση των ορίων για είναι αποτελεσματική απαιτεί σταθερότητα όχι όμως αυταρχισμό, συνέπεια και όχι απειλή, ειλικρίνια και αμοιβαίο σεβασμό. Χρειάζεται να ...