-
-
-
-
-
-
Home - Επικοινωνία - Προσωπικά Δεδομένα
Το παστούρωμα είναι μια πρακτική που συνηθίζεται εδώ και δεκάδες χρόνια στα νησιά κυρίως στις Κυκλάδες (Πάρο, Νάξο, Φολέγανδρο, Ανάφη, Σέριφο, Κίμωλο κ.α.) αλλά και σε Ρόδο, Κρήτη, Κέρκυρα και αλλού. Σε μικρότερη έκταση το συναντάμε και στην ηπειρωτική Ελλάδα (π.χ. Λακωνία). Το φαινόμενο αυτό αν και φαίνεται παράλογο και «απάνθρωπο» στον κάθε νοήμονα άνθρωπο, θεωρείται μια συνηθισμένη πρακτική για να μην φύγουν τα ζώα από τις ατελείς ή ανύπαρκτες περιφράξεις, να μην απομακρυνθούν από το σημείο βοσκής ή να παχύνουν λόγω του περιορισμού των κινήσεων. Ουσιαστικά τα ζώα υπόκεινται σ” όλη την ζωή τους σ” ένα αδιάκοπο μαρτύριο στο βωμό του εύκολου κέρδους αλλά και της ευκολίας των ιδιοκτητών που δεν θέλουν να κάνουν σωστές περιφράξεις ή να επιτηρούν τα ζώα τους ως οφείλουν. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, τα ζώα δεν έχουν καν σωστό κατάλυμα που να τα προφυλάσσει από τις ακραίες καιρικές συνθήκες, ούτε καθαρό και δροσερό νερό στην διάθεση τους ακόμα και τους θερμούς μήνες του καλοκαιριού. Η Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία με την επιστολή αυτή και τις φωτογραφίες που απέστειλε κοινοποιεί το θέμα στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Νάξου, στην Εισαγγελέα Αρείου Πάγου κ. Ε. Κουτζαμάνη στο, Υ.Π.Α.Π.ΕΝ στις Κτηνιατρικές και Αστυνομικές Διευθύνσεις και στηνKεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος και σημειώνει: «Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε για την βαριά κακοποίηση χιλιάδων ζώων σ” όλη την Ελληνική επικράτεια, τόσο ιπποειδών, όσο και παραγωγικών ζώων λόγω της επαίσχυντης πρακτικής του «παστουρώματος» και να ζητήσουμε τις ενέργειες σας για την εξάλειψη του φαινομένου. Το έγκλημα αυτό γίνεται με την σιωπή και συνενοχή των τοπικών κοινωνιών αλλά και την αδιαφορία και αδράνεια κτηνιατρικών υπηρεσιών, αστυνομικών αρχών και δημοτικών λειτουργών. Αυτή η βάρβαρη πρακτική δεν έχει μόνο αντίκτυπο στην ευζωία των βιολογικών μας εταίρων αλλά έχει και οικονομικές επεκτάσεις με μεγάλο ποσοστό τουριστών να φεύγουν με τις χειρότερες εντυπώσεις για την κουλτούρα των Ελλήνων της υπαίθρου. Κυρίως η κατάσταση αυτή δεν συνάδει με τον Ελληνικό Πολιτισμό ούτε με την πραγματικότητα μιας υποτιθέμενης Ευρωπαικής χώρας και αποτελεί μελανό σημείο της συμπεριφοράς των Ελλήνων απέναντι στα ζώα. Συχνότατα ...
Πηγή econews.gr >>>
Χρήστες που ενδιαφέρθηκαν για το παραπάνω βρήκαν χρήσιμα και τα:
Η αλαζονεία είναι ανωριμότητα, και είναι γεγονός πως ο μέσος άνθρωπος δεν μπορεί να δεχτεί ότι είναι ατελής. Έχετε διαβάσει καθόλου Σκοτ Πεκ; (Γνέφω καταφατικά). Αυτός έχει γράψει ότι η επίτευξη της κοινωνίας προυποθέτει κατάθεση της κατάντιας.Μιλήσατε για κατάντια, και μου ήρθαν στο νου τα ναρκωτικά. Τι έχετε να πείτε γι αυτά;Ο άνθρωπος που ζει μόνος-που η ανάγκη του ν’ αγαπήσει και ν’ αγαπηθεί δεν καλύπτεται-βιώνει μια ανυπόφορη οδύνη από την οποία αναπόφευκτα θα ζητήσει μια απόδραση. Ναρκωτικά, πολιτική, θρησκεία, ταχύτητα, επιστήμη, δεν έχει σημασία το μέσο αποδράσεως. Ο νέος άνθρωπος μεγαλώνει ευνουχισμένος σπίτι του, με την ψευδαίσθηση ότι είναι το κέντρο του κόσμου, κι έτσι όταν κάποια στιγμή στην εφηβεία βγαίνει στον κόσμο, τα χάνει. Πως μπορεί αυτός ο άνθρωπος να μη ζητήσει απόδραση από την ανυπόφορη οδύνη του, όταν διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να ζήσει με τον τρόπο που του έχουν μάθει; Θα πρέπει να τον αλλάξει, αλλά δεν ξέρει πως. Τι να κάνει; Υποφέρει. Αν δεν αλλάξει ο πολιτισμός μας, καήκαμε.Και ο πολιτισμός περιμένουμε ν’ αλλάξει απ’ τους πολιτικούς;Η λύση βρίσκεται μέσα στον καθένα μας. Έλαβα ένα πρωτοχρονιάτικο μήνυμα που έλεγε «Αν ο καθένας μας κάνει κάτι με τον εαυτό του, αν ο καθένας μας ανάψει ένα κερί και είναι νύκτα, δεν θ’ αργήσει πολύ ν’ αρχίσει να φαίνεται φως». Η λύση είναι εκεί. Βρίσκεται μέσα στον καθέναν μας.Τι γίνεται με τους ανθρώπους που αυτοκτονούν; Γιατί δεν δέχεται ούτε να τους θάψει η Εκκλησία; Δεν είναι ανθρώπινο κάποιος να μην μπορεί να τα βγάλει πέρα;Είναι καταδικασμένοί από ένα θρησκευτικό κατεστημένο, το οποίο ψάχνει να βρει κάποια πράγματα που να τα ορίζει ως αμαρτία, ώστε να φαίνεται αυτό σαν ανώτερο. Βασίζει, δηλαδή, την εξουσία του στην εντύπωση μιας τελειότητας. Ο παπάς πρέπει να εμφανίζεται ως αναμάρτητος, για να εξασφαλίσει την εξουσία και να ανέβει ιεραρχικά. Για να είναι αναμάρτητος, λοιπόν, βρίσκει μια αμαρτία που να φαίνεται πως δεν τον αφορά. Αν αμαρτία είναι η ματαιοδοξία, η αρχομανία, η απληστία, πως μπορούμε όταν είμαστε στολισμένοί με χρυσάφια και πολύτιμους λίθους να φαινόμαστε αναμάρτητοι;Η θρησκεία δεν είναι και ένα άλλοθι πίσω από το οποίο μπορείς να κρυφτείς, για να μην αντιμετωπίσεις τη ζωή και τα προβλήματα της;Μπορεί να είναι, όπως λέτε, κάλυψη, μπορεί και αυτοδικαίωση, μπορεί να είναι του κόσμου η παθολογία. Αλλά να το θυμάστε: το μέτρο της αληθινής πίστης είναι η αγάπη. Ο άνθρωπος που είναι κοντά στον Θεό έχει απέραντη αποδοχή για το συνάνθρωπο και καημό για τον άλλον. Μπορεί να τον δέχεται χωρίς όρους και προυποθέσεις, και να μεταδίδει μια γλυκύτητα που συνήθως τη μεταδίδουν οί «αμαρτωλοί» και όχι οι ευσεβείς. Οι ευσεβείς είναι απορριπτικοί, κι αυτό δεν μπορεί να αποτελεί έκφραση πίστεως. Τώρα θυμήθηκα τον Γιάννη Τσαρούχη, έναν άνθρωπο που είχε μια αρκετά περιπετειώδη ζωή, αλλά που μετέδιδε αυτήν τη γκυκύτητα της αποδοχής του άλλου. Αν κάποιος είναι πραγματικά πιστός, δεν θα χρησιμοποιήσει την πίστη ως άλλοθι. Ένας μεγάλος άγιος λέει: «Αυτός που έχει φτάσει σε υψηλό επίπεδο πνευματικής ανάπτυξης, βλέπει όλους τους ανθρώπους σαν αγίους». Επειδή δεν έχει την ανάγκη της αυτοδικαιώσεως, όταν βλέπει τον άλλον να κάνει κακό, αναρωτιέται γιατί το κάνει, και τελικά φτάνει στο σημείο να τον συμπονά για το κακό που έκανε. Το άλλοθι το ζητάει ο άνθρωπος όταν θέλει να εμφανίζεται τέλειος.Κι αν θέλει να κρυφτεί; Δεν είναι βασικό κίνητρο αυτό;Είναι. Άλλωστε, σας είπα και για μένα πως ξεκίνησε. Αλλά το φως θα το βρει όταν παραδεχτεί την αμαρτωλότητα του αρχικού του κινήτρου. Όσο το αρνείται, αποκλείεται να κάνει κάτι καλό.Πάτερ, είστε ευτυχισμένος;Δεν μου αρέσει η λέξη ευτυχία, προτιμώ τη λέξη πληρότητα. Έχω πολλές στιγμές πληρότητας. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχω και στιγμές δυσφορίας, απογοητεύσεις, στιγμές πικρίας… (Με κοιτάζει στα μάτια και χαμογελά). Αλλά το κυρίαρχο συναίσθημα μου είναι εσωτερική γαλήνη.Όταν έφυγα από το σπίτι του είχε βραδιάσει. Πηγαίνοντας προς το αυτοκίνητο μου, σκεφτόμουν πως αν και μιλούσαμε τρεις ώρες, δεν κάπνισα, δεν σταύρωσα τα πόδια μου και δεν κουράστηκα. Αντίθετα, ένιωθα ελαφριά, και την ψυχή μου μαλακωμένη. «Απόψε δεν θα έχω αυπνίες», σκέφτηκα και χαμογέλασα.Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό (symbol) στις 23/03/2002. Αναδημοσίευση από ...
Πηγή mylady.gr >>>
Το Mea Culpa είναι σαφώς καλύτερο από την εσχάτη… πλάνη και θα πρέπει, έστω και την υστάτη, να το πείτε ευθαρσώς και με παρρησία. Θα μπορούσε κάποιος να αντιπαραθέσει το ερώτημα, και τι θα έκανε η Προεδρία και ο Πρόεδρος αν όχι να ασχολείται με το Κυπριακό; Αν η Προεδρία Αναστασιάδη και η Κυβέρνησή σας είχατε τη βούληση να υπηρετήσετε σωστά τον λαό και τον τόπο, θα μπορούσατε να αναλάβετε πρωτοβουλίες για ανάσχεση του «Τρίτου Αττίλα», που δεν είναι άλλος από ένα μακρύ κατάλογο ζητημάτων που ταλανίζουν τον τόπο και τον λαό και υπονομεύουν την επιβίωσή του. Τέτοια ζητήματα είναι: Η λειτουργία των θεσμών, τα λογής-λογής σκάνδαλα, οι ατασθαλίες, η διαφθορά που διατρέχει το σύνολο των θεσμών και της κοινωνίας, η οικονομική ανάπτυξη, η ανεργία, η αξιοκρατία, η αμυντική θωράκιση, όχι μόνο στο στρατιωτικό πεδίο αλλά και σ' άλλα επίπεδα. Η λειτουργία της δικαιοσύνης, η ασφάλεια, το Γενικό Σύστημα Υγείας, η θωράκιση και ανασυγκρότηση της κοινωνίας που κλονίζεται σε επίπεδο αρχών και αξιών, το περιβάλλον, η παιδεία, η πολιτιστική ανάπτυξη και άλλα πολλά. Κύριε Πρόεδρε, Δεν έχω ψευδαισθήσεις για το πώς τόσο εσείς όσο και άλλες δυνάμεις πέριξ σας θα συνεχίσετε να διαχειρίζεστε το εθνικό μας θέμα (αφού η μοναδική δέσμευση που τηρείτε είναι αυτή που αναλάβατε έναντι παραγόντων εκτός Κύπρου), αν σας απευθύνω την παρούσα είναι για να διαμηνύσω τόσο σε σας όσο και προς άλλες κατευθύνσεις ότι ένα πλειοψηφικό ρεύμα σ' αυτόν τον τόπο, και όχι μόνο η υπογράφουσα, έχουμε εμπιστοσύνη στα εθνικά αντανακλαστικά αυτού του λαού, που μέσα από συνθήκες αντίξοες, αλλεπάλληλες πικρίες και απογοητεύσεις από τις κατώτερες των περιστάσεων πολιτικές δυνάμεις που τον «εκπροσωπούν» θα βρει ακόμη μία φορά το σθένος να πει «ΟΧΙ», όταν ξαναβρεθεί ενώπιον εκβιαστικών διλημμάτων. Μην γελιέστε από την εκκωφαντική σιωπή, γιατί ο λαός κάνει αυτό που έκανε πάντα στην εννιαχιλιετή ιστορία του. «…επά στην πέτρα της σιωπής, τα νύχια του ακονίζει…». Και αυτήν τη φορά, δικιά του θα 'ναι, η τελευταία λέξη… Ερμίνα ...
Πηγή sigmalive.com >>>
Τι Είναι Το Αγιον Ορος Κατά Τη Συνταγματική Διατύπωση
Το Αγιον Ορος, κατά τη συνταγματική διατύπωση, είναι «κατά το αρχαίον τούτου προνομιακόν καθεστώς αυτοδιοίκητον τμήμα του ελληνικού κράτους» (άρθρο 105 παρ. 1 Σ.), η ακριβής δε τήρηση των αγιορειτικών καθεστώτων τελεί ως προς το πνευματικό μέρος υπό την ανώτατη εποπτεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ως προς το διοικητικό υπό την εποπτεία του Κράτους που ασκεί τις εξουσίες του διά του διοικητού του Αγίου Ορους, τα δικαιώματα και καθήκοντα του οποίου καθορίζονται με νόμο (άρθρο 106, παρ. 4 και 5 Σ.). Τις τελευταίες δεκαετίες χαιρετίστηκε ζωηρά απ' όλες τις πλευρές η άνθηση του Αγίου Ορους τόσο σε επίπεδο ανανεώσεως των μοναχικών αδελφοτήτων όσο και σε επίπεδο αναπαλαιώσεως και εκσυγχρονισμού των εγκαταστάσεών του, μέρους και αυτών της μακραίωνης πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Στην άνθηση αυτή συνέβαλαν ασφαλώς πρωτίστως οι ίδιοι οι μοναχοί, δευτερευόντως όμως και η ελληνική πολιτεία με τη δημιουργία κατάλληλου νομικού πλαισίου για την καλύτερη υποστήριξη και εξυπηρέτηση των αναγκών του Αγίου Ορους. Για να εδραιωθεί και να συνεχιστεί όμως αυτή η άνθηση του Αγιωνύμου Ορους χρειάζεται η διαρκής και σύντομη μέριμνα της ελληνικής πολιτείας, ιδίως μάλιστα εν όψει προβλημάτων τα οποία εν τω μεταξύ ανέκυψαν ή κατέστησαν φανερά. Το Αγιον Ορος πρέπει να προστατευθεί από τον λαβύρινθο της νομοθεσίας και της γραφειοκρατίας που χαρακτηρίζει την ελληνική Πολιτεία. Δεν είναι άμοιρο σημασίας ότι ζητήματα του Αγίου Ορους υπάγονται στην αρμοδιότητα πλείστων όσων υπουργείων και υπηρεσιών, πλην του υπουργείου Εξωτερικών που έχει παραδοσιακώς, αν και αναιτιολογήτως κατά την άποψή μου, την ευθύνη από πλευράς Πολιτείας για το Αγιον Ορος. Πρέπει, συνεπώς, να δημιουργηθεί ένα νομικό πλέγμα που δεν θα θίγει το ειδικό καθεστώς του Αγίου Ορους, αλλά θα προσθέτει τις δυνατότητες εκείνες που θα επιτρέπουν την απρόσκοπτη και ομαλή λειτουργία της αυτοδιοικούμενης Αθωνικής Πολιτείας. Στην κατεύθυνση αυτή ασφαλώς σημαντικό ρόλο διαδραματίζει ο διοικητής του Αγίου Ορους που θα πρέπει να ασχολείται συστηματικά και με γνώση για τα θέματα του Ορους και να αποτελεί όχι απλώς τον εκπρόσωπο της Πολιτείας, αλλά τον σύνδεσμο, τον μεσίτη και αρωγό. Θα ήταν λοιπόν προς όφελος του Αγίου Ορους και της αυτοδιοικήσεώς του αν η Πολιτεία προχωρούσε στην καθιέρωση διατάξεως με την οποία θα απαιτείται πλέον η (σύμφωνη) γνώμη των αγιορειτικών οργάνων (της Ι. Κοινότητας ή της Δισενιαύσιας Συνάξεως των Ηγουμένων) για την επιλογή του εκπροσώπου της ελληνικής Πολιτείας στο «Περιβόλι της Παναγίας». Ο κ. Ι. Μ. Κονιδάρης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών....
Πηγή tovima.gr >>>