Η ιππασία είναι ένα αγώνισμα για πρωταθλητισμό, ακριβό σπορ, μην κοροϊδευόμαστε. Αν δεν ήταν ο Στρατός, εγώ δεν θα ήμουν πουθενά. Μόνο ο Στρατός έπαιρνε άλογα για τη βασιλική φρουρά, παίρναμε άλογα, τα φτιάχναμε και πηγαίναμε σε αγώνες». Υπήρχε, δηλαδή, μεράκι και αγάπη για το άθλημα. Δεν έπαιρναν έτοιμα άλογα των 800.000 δραχμών, αλλά τα εκπαίδευαν από μικρά. Αναφέροντας τους ουκ ολίγους, αλλά όχι σοβαρούς, τραυματισμούς του, και εξηγώντας ότι πολλές φορές είχε φάει τούμπες, αλλά υπήρχε άμμος από κάτω, στο Ιπποδρόμιο όπου προπονείτο, εκφράζει το παράπονό του για το γεγονός ότι το κλειστό Ιπποδρόμιο μετατράπηκε σε γραφεία: «Δεν υπάρχει τα Βαλκάνια τέτοιο Ιπποδρόμιο, κλειστό Ιπποδρόμιο. Δυστυχώς έχει γίνει γραφεία». Πώς εκπαιδεύεται ένα άλογο; «Τα άλογα έχουν τη νοημοσύνη που έχει ένα παιδί τεσσάρων ετών. Εκεί ψάχνουμε με διάφορα τεχνάσματα να δούμε ποιο από τα άλογα αυτά έχει ''περισσότερο μυαλό'', με ορισμένες ασκήσεις. Εκεί το παίρνουμε και αρχίζουμε να το εκπαιδεύουμε». «Ένα πολύ καλό άλογο δυστυχώς μπορεί να χαλάσει πολύ εύκολα από έναν άπειρο ιππέα». Το άλογο είναι ζωντανός οργανισμός, δεν είναι μηχανάκι να πηγαίνει μονίμως μπροστά. Και αν αρχίσει να πηγαίνει πίσω χάθηκε το παιχνίδι. Του λείπουν τα άλογά του; «Σου δίνει χαρές και λύπες το ίδιο άλογο. Το άλογο με το οποίο έσπασα το ρεκόρ είχε λάβει πιο πριν σε μια κατηγορία στο 1,30 μ. και κάποιος ''έξυπνος'' στο προτελευταίο εμπόδιο πάνω από το θεωρείο έβγαλε φωτογραφία με φλας και το άλογο φοβήθηκε. Ξαναγυρίζω να πηδήξει και το άλογο δεν πήγαινε κι έτσι αποκλείστηκα στο αγώνισμα αυτό. Μετά, στο ίδιο αγώνισμα, έσπασα το ρεκόρ, το 2,15 μ.. Καταλαβαίνετε ότι είναι έμψυχο υλικό». Νομίζω ότι το άλογα καταλαβαίνει την επιβράβευση. Του δίνουμε να φάνε κομματάκια ζάχαρη, το χαϊδεύει ο ιππέας, ο άνθρωπος που το βραβεύει. Μόνο που δεν μιλάνε κάποια από αυτά! Μετά την αποστράτευσή του το 1986, ως συνταγματάρχη, ακολούθησε την προπονητική. Στην αρχή πήγε στον Γέρακα, στον Ιππικό Όμιλο Αθηνών, τον οποίον θεωρεί πολύ σκληρό: «Έκατσα τρία χρόνια, έβγαλα πρωταθλητές και Βαλκανιονίκες. Είχαμε πάει και στο Κλάγκενφουν της Γερμανίας σε διεθνείς αγώνες. Όλα τα μετάλλια τα έχω πάρει σε αγώνες. Έχω φτάσει στην Πετρούπολη ως υπίλαρχος τότε, επειδή ήμουν και προπονητής Ελλάδος στην ξιφασκία». Ο Φώτης Μπράβος διέπρεψε, όπως είπαμε, και στην ξιφασκία. Το 1966 βγήκε πρωταθλητής στην ξιφασκία, στην οπλομαχία, στο όπλο σπάθη. Έλαβε μέρος σε Βαλκανικούς Αγώνες και είναι επίτιμο μέλος της Αθηναϊκής Λέσχης. Πότε ένας προπονητής είναι καλός; «Ο προπονητής πρέπει να δίνει την ψυχή του στον μαθητή του και όταν ο μαθητής τον πιστεύει μπορεί να κάνει πολλά πράγματα. Το Α και το Ω είναι η ανάπτυξη, από εκεί βγαίνουν οι ιππείς. Και εδώ είναι πολύ σημαντική η δουλειά του σχεδιαστή διαδρομών, πρέπει οι αποστάσεις να είναι σωστές για να μην έχουμε περιστατικά όπου ένα άλογο μπορεί να πέσει μέσα στο εμπόδιο και να φοβηθεί ή να απογοητευτεί ο ιππέας». Την περίοδο 1986-1989 πήγε ως προπονητής στον Ιππικό Όμιλο Αθηνών στον Γέρακα, όλοι οι παλιοί θα το θυμούνται. Οι αθλητές που συμμετείχαν στους Βαλκανικούς προπονούνταν 6-9 το πρωί. Θυμάται να διακρίνονται στους Βαλκανικούς του 1987 τρεις αμαζόνες του ομίλου, οι Γόντικα, Κατσάμπα και Μαρινοπούλου. Το 1989, στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του ομίλου ανακοίνωσε ότι θα παραιτηθεί μετά τους αγώνες χωρίς να το γνωρίζει κανείς, ούτε καν ο τότε πρόεδρος και φίλος του Νίκυ Σκένδερ. Ο λόγος ήταν ότι είχε έρθει η ώρα να κάνει κάτι δικό του. Ήταν η χρονιά που άνοιξε τον Ιππικό Όμιλο Κίτρινο Ρόδο. Αντικαταστάτης του ήταν ο σημερινός προπονητής του Ιππικού Ομίλου Ελλάδος, Άρης Κυπραίος. Σημαντικό για να αποφύγουμε τους τραυματισμούς, λέει ο ίδιος, είναι η προθέρμανση. «Βλέπω ορισμένους να αρχίζουν καλπασμό αμέσως ή να πηδάνε εμπόδια μετά από 5 λεπτά. Δείτε το από εμάς, μπορούμε αμέσως μόλις σηκωθούμε από το κρεβάτι να αρχίσουμε να τρέχουμε; Για να πηδήξει ένα άλογο χρειάζεται τουλάχιστον μισή ώρα προθέρμανση με ευκαμψίες και άλλες ασκήσεις για τους μύες. »Σήμερα αποφεύγω να πηγαίνω στους αγώνες γιατί βλέπω ορισμένα πράγματα που με στεναχωρούν. Όπως ορισμένα άλογα που έχω δουλέψει και είχαν φτάσει σε ένα υψηλό επίπεδο τώρα να μην πηδάνε ούτε στο 1μ. Ή όταν ορισμένοι τιμωρούν σκληρά ένα άλογο μπροστά στον κόσμο επειδή σταμάτησε ή έριξε ένα εμπόδιο. Για μένα σε αυτή την περίπτωση θα έπρεπε οι κριτές να του απαγορεύσουν τη συμμετοχή στους αγώνες για τουλάχιστον έναν χρόνο». Πώς βλέπει την ιππασία στην Ελλάδα; «Παλιά τα πράγματα ήταν πιο αγνά, ο κόσμος του αθλήματος είχε περισσότερο μεράκι. Χρειάζεται περισσότερη ευσυνειδησία στην ιππασία και όχι τσαμπασιλίκι. Όσοι ασχολήθηκαν με το τσαμπασιλίκι έβγαλαν αρκετά χρήματα, εμένα δεν μου άρεσε αυτή η ιστορία… »Έχουν σταματήσει πολλοί αθλητές που δεν είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα και απογοητεύτηκαν. Τη μία φταίει το άλογο, την άλλη ο αθλητής, για μένα είναι καθαρά ευθύνη του προπονητή να μπορέσει να κρατήσει το άλογο και τον αθλητή στο επίπεδο που μπορούν να φτάσουν σύμφωνα με τις δυνατότητες τους». «Πρέπει η ομοσπονδία να διαθέσει και πάλι κονδύλια για να αγοράσει άλογα που θα διαθέσει σε αθλητές, να στηρίξει οικονομικά τους ομίλους, να δοθούν κάποια άλογα σχολής στους ομίλους. Μην υποτιμάτε τα άλογα σχολής, είναι εργάτες που θα σου βγάλουν 2-3 μελλοντικούς αθλητές σε αντίθεση με τα αθλητικά άλογα που αναδεικνύουν μόνο τον αθλητή που του ανήκει. »Σήμερα η ομοσπονδία δεν στηρίζει τους ομίλους και προσπαθεί ο κάθε όμιλος ατομικά να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του. Ως ιδιοκτήτης του Κίτρινου Ρόδου θυμάμαι αρκετές φορές να βάζω χρήματα από την τσέπη ...