Ο μύκητας είναι ιδιαίτερα ζημιογόνος σε πυκνοφυτεμένους με κακό αερισμό ελαιώνες, σε αργιλώδη – μη στραγγιζόμενα εδάφη, σε συνθήκες υψηλής σχετικής υγρασίας και έντονων βροχοπτώσεων. Η καταπολέμηση μπορεί να γίνει το φθινόπωρο, όταν ο καρπός αρχίζει να ωριμάζει, με Ντοντίν, Βορδιγάλειο πολτό, Οξυχλωριούχο χαλκό, Υδροξείδιο του χαλκού και Θειϊκό τριβασικό χαλκό. Αν οι καιρικές συνθήκες που θα επικρατήσουν είναι ευνοϊκές για το μύκητα θα χρειαστεί και δεύτερος ψεκασμός μετά από 25 περίπου ημέρες. Επιβάλλεται επίσης η συλλογή – απομάκρυνση του πεσμένου στο έδαφος καρπού, διότι αποτελεί πηγή μόλυνσης για το επόμενο έτος. Καρκίνωση Η ασθένεια οφείλεται σε βακτήριο που προσβάλει τα πληγωμένα δέντρα ξεκινώντας από πληγές που προκαλούνται από το ράβδισμα, κλάδεμα, παγετό και ευνοείται ιδιαίτερα από βροχερό καιρό. Το χαρακτηριστικότερο σύμπτωμα είναι η δημιουργία όγκων στους βλαστούς και τους βραχίονες. Συνίσταται να αποφεύγεται το ράβδισμα κατά τη συλλογή του καρπού, το κλάδεμα να γίνεται με ξηρό καιρό και να αφαιρούνται οι προσβεβλημένοι βλαστοί. Η πληγή πρέπει να επαλείφεται με βορδιγάλειο πάστα. Επίσης μετά από παγετό, χαλαζόπτωση να γίνεται άμεσα ψεκασμός με ένα χαλκούχο μυκητοκτόνο. Καπνιά Είναι η μαυρίλα στα φύλλα και τους βλαστούς που οφείλεται στη δευτερογενή ανάπτυξη μυκήτων πάνω σε μελιτώματα κοκκοειδών. Οι φθινοπωρινοί ψεκασμοί για τις μυκητολογικές ασθένειες της ελιάς μπορούν να καταπολεμήσουν και την καπνιά....