Το λεξιλόγιο της ψυχανάλυσης είναι στην ημερήσια διάταξη και είναι σπάνιο να μη συναντήσουμε καμιά δεκαριά κομπλεξικούς την ημέρα - αυτούς που παλιότερα ονομάζαμε ενοχλητικούς ή αντιπαθητικούς -, μερικούς σαδομαζοχιστές, χωρίς να λογαριάσουμε αυτούς που «έχουν οιδιπόδειο», κάτι σαν γρίπη δηλαδή που αρπάξανε πολύ μικροί κι ακόμη τους κρατά συναχωμένους. Αν τα προηγούμενα έχουν κάποια ισχύ, δύσκολα θα έγραφε κανείς σήμερα, ή θα το έγραφε τελείως διαφορετικά υποθέτω, ένα κείμενο σαν αυτό που έγραψε ο Φρόιντ το 1917 με τίτλο Οι αντιστάσεις στην ψυχανάλυση. Εδώ και έναν αιώνα, πράγματι, η ψυχανάλυση θεωρήθηκε από άλλους πραγματική επανάσταση που έφερε τον κόσμο τα πάνω κάτω, ενώ από άλλους, τους περισσότερους, ένα είδος επιστημονικού σκανδάλου, όνειδος του πνεύματος και πλήγμα στην αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Ο Φρόιντ εξηγήθηκε πολλές φορές ως προς τον βίαιο τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε η αλήθεια την οποία έφερε στον κόσμο. Ολες οι μορφές του μίσους ενεργοποιήθηκαν εναντίον της και η ιστορία της ψυχανάλυσης συνθέτει σίγουρα ένα από τα κεφάλαια της παθολογίας του αιώνα που μας πέρασε. Σήμερα όλη αυτή η ταραχή μοιάζει να έχει καταλαγιάσει, η ψυχανάλυση εξημερώθηκε, έγινε κατοικίδιο ζώο, ανήκει στα εφόδια του καλλιεργημένου και ευπρεπώς ανήσυχου ανθρώπου, και δεν είναι πια λίγοι αυτοί που αισθάνονται υπερήφανοι όταν βγαίνουν βόλτα στην πλατεία με το ασυνείδητό τους υπό μάλης, υπαινισσόμενοι ή διαφημίζοντας τις ανομολόγητες επιθυμίες τους. Υπάρχουν, βεβαίως, και οι καχύποπτοι. Αυτοί που αναρωτιούνται μήπως η πληθωρική παρουσία της ψυχανάλυσης στις μέρες μας είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος να πετύχει κανείς την ακύρωσή της. Με άλλα λόγια, ό,τι δεν κατάφεραν οι αντίπαλοι της ψυχανάλυσης τότε στην αρχή και για μεγάλο χρονικό διάστημα στη συνέχεια, επιχειρώντας να τη συκοφαντήσουν και να τη φιμώσουν, μπορούμε να το πετύχουμε σήμερα, επιβάλλοντάς της, κατά κάποιον τρόπο, τη φλυαρία. Αν η ψυχανάλυση είναι παντού, δεν είναι πολύ δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, να την εντοπίσει κανείς κάπου; Ετσι όμως, μετέωρη και αόριστη, πώς είναι δυνατόν η ψυχανάλυση να εξακολουθήσει να έχει την αιχμηρή παρουσία, ταυτοχρόνως θεωρητική και πρακτική, που της απέδιδε ο ιδρυτής της; Από τη σκοπιά αυτή ίσως δεν θα ήταν άστοχο αν προβάλλονταν κάποιες αντιστάσεις στην ψυχανάλυση, δηλαδή στον τρόπο με τον οποίο κυκλοφορεί στις ...