Η Θάσος είναι ένα καταπράσινο νησί, το μόνο, από όσο γνωρίζω, που κολυμπάς στα μαργαριταρένια νερά του κάτω από τον ίσκιο των πεύκων της παραλίας. Για τους Βορειοελλαδίτες, βέβαια, δεν είναι καθόλου άγνωστη. Όμως από Λάρισα και κάτω σχεδόν την αγνοούν. Χρόνια τώρα προσπαθώ να ερμηνεύσω αυτό το «καβείριο μυστήριο». Ίσως να οφείλεται ότι δεν αξιώθηκε να έχει γηγενείς στην εξουσία. Ο πατέρας μου υπήρξε βουλευτής μόνο για ένα 6μηνο το 1936 (λόγω 4ης Αυγούστου). Κι ο Αύγουστος Θεολογίτης, μεταπολεμικά συνέχεια βουλευτής της ΕΡΕ ως την εκδημία του, κατάφερε ν’ αποσπάσει για το νησί ορισμένα έργα. Η Θάσος πανελλήνια είναι γνωστή μόνο για τις «θρούμπες», τις ελιές που ρυτιδιάζουν πεντανόστιμες, σαν τις καλοσυνάτες γριούλες του νησιού. Παρότι ονομαζόταν «η Αθήνα του Βορρά» τον 5ο μ.Χ. αιώνα και διαθέτει πλήθος αρχαιολογικούς θησαυρούς, από το 3.000 π.Χ., ένα μέρος των οποίων βρίσκεται στο προσφάτως ανακαινισθέν, από το φιλότεχνο δήμαρχό της Κώστα Χατζηεμμανουήλ, Αρχαιολογικό Μουσείο στο Λιμένα, παρότι στο αρχαίο θέατρο φιλοξενούνται παραστάσεις κάθε καλοκαίρι του Φεστιβάλ Φιλίππων-Θάσου, παρότι ο πρώτος Έλληνας ζωγράφος Πολύγνωτος (τον 5ο π. Χ. αιώνα) κατάγεται από το νησί καθώς και ο γλύπτης Πολύγνωτος Βαγής, που έργα του αποτελούν μόνιμα εκθέματα από το 1950 στο Museum of Modern Art της Νέας Υόρκης –και τώρα, στο χωριό Ποταμιά του νησιού, υπάρχει το ομώνυμο Μουσείο του–, η Θάσος εξακολουθεί να είναι περιθωριοποιημένη. ...