Η κλασική κρυπτογράφηση λειτουργεί με τον τρόπο που κλειδώνουμε μια κλειδαριά. Χρειάζεται ένα κλειδί για να κλείσει και το ίδιο κλειδί (ή ένα ακριβές αντίγραφό του) για να ανοίξει. Τα προβλήματα που έχουμε με την μορφή αυτή κρυπτογράφησης (π.χ. με την χρήση ενός κωδικού αριθμού) είναι: α) Αν χαθεί/κλαπεί το κλειδί, τότε το σύστημα μπορεί να παραβιαστεί με μεγάλη ευκολία β) Οσο περισσότεροι άνθρωποι έχουν το κλειδί, τόσο πιο εύκολο είναι να χαθεί (αυξάνουν οι πιθανότητες ένας από τους κατόχους να είναι απρόσεκτος, άτυχος, κακαπροαίρετος, κτλ.).
Στο σύστημα δημόσιου/ιδιωτικού κλειδιού υπάρχουν δύο κλειδιά. Ενα για να κρυπτογραφούνται τα μηνύματα που το γνωρίζουν όλοι (δεν έχει κανένα λόγο να είναι μυστικό και γι αυτό ονομάζεται δημόσιο). Και ένα για να αποκρυπτογραφούνται τα μηνύματα που το γνωρίζει μόνο ο παραλήπτης (το σύστημα μπορεί να λειτουργήσει και αντίστροφα, να κρυπτογραφήσεις με το ιδιωτικό κλειδί και να αποκρυπτογραφήσεις με το δημόσιο). Με αυτή την μέθοδο λειτουργούν πολλές από τις προτάσεις περί ηλεκτρονικού χρήματος που υπάρχουν αυτή την στιγμή.
Επιστροφή στον Πίνακα Περιεχομένων
Επιστροφή στις Επιλογές
Copyright 1996 Γιώργος Επιτήδειος
Υποδείξεις, Ερωτήσεις, Σχόλια στην διεύθυνση gepiti@gepiti.com