Μπορεί να δημιουργηθεί ένα απλό, φθηνό και ασφαλές σύστημα ηλεκτρονικών πληρωμών;

Για να εξασφαλιστούν από τις απάτες, οι έμποροι και οι τράπεζες βασίζονται σε μια σειρά από ασφαλείς μεθόδους επιβεβαίωσης των συναλλαγών. Αυτές περιλαμβάνουν μεθόδους όπως η υπογραφή του αγοραστή, το PIN (Personal Identification Number), η ταυτότητα ή το διαβατήριο κ.α.

Στο Internet, μια ασφαλής μέθοδος επιβεβαίωσης των ηλεκτρονικών πληρωμών, μπορεί να είναι η IP address, ο αριθμός τηλεφώνου του modem, ένα password, ή ένα κρυπτογραφικό κλειδί. Η Τράπεζα (ή ο φορέας που φροντίζει για τις συναλλαγές), μπορεί να έχει μια τράπεζα δεδομένων που να περιέχει μια συλλογή από τέτοια ασφαλή χαρακτηριστικά, και να τα χρησιμοποιεί για την επιβεβαίωση της εγκυρότητας των συναλλαγών.

Μια ακόμη ασφαλιστική δικλείδα για το σύστημα μπορεί να είναι η επανεπιβεβαίωση. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να ελέγξουμε την συναλλαγή ακόμη και αφού έχουμε δώσει την έγκρισή μας για την πραγματοποίησή της. Για παράδειγμα, μπορεί ο αγοραστής να λαμβάνει μια νέα κατάσταση των συναλλαγών που έχει κάνει 30 λεπτά μετά από κάθε συναλλαγή. Ο πωλητής, μπορεί να περιμένει να φθάσει η νέα κατάσταση συναλλαγών στον αγοραστή και να πάρει από αυτόν το ΟΚ για να εκτελέσει την παραγγελία.

Ενοείται φυσικά ότι το σύστημα αυτό μπορεί να έχει και άλλες δικλείδες ασφαλείας για μεγαλύτερες σε αξία ή πιό επιρεπείς σε απάτη συναλλαγές. Επίσης, θα πρέπει να είναι αρκετά έξυπνο για να αναγνωρίζει ύποπτες ανωμαλίες στην συμπεριφορά κάποιων καταναλωτών (π.χ. αν κάποιος ιδιώτης αγοράσει 100 φορές το ίδιο αντικείμενο.

Επιστροφή στον Πίνακα Περιεχομένων
Επιστροφή στις Επιλογές