Ένας καταδότης στο σπίτι μας
Σας λέει τίποτε το όνομα Pavlik Morozov; Πρόκειται για έναν δεκατριάχρονο Ρώσο ο οποίος, φανατισμένος από τη σταλινική προπαγάνδα του σχολείου, κατέδωσε τον πατέρα του στις αρχές για αντισοβιετική συμπεριφορά! Με κύριο μάρτυρα κατηγορίας το γιο του, ο πατέρας καταδικάστηκε από ειδικό δικαστήριο και τελικά εκτελέστηκε. Δεν μπορώ να πω πως λυπάμαι που ο Pavlik δεν έζησε αρκετά για να απολαύσει τους καρπούς της προδοσίας του (οι σοβιετικές αρχές του έστησαν πολλά αγάλματα σε όλη τη χώρα, αλλά δεν κατάφεραν να εμποδίσουν τους συγγενείς του οι οποίοι τον σκότωσαν λίγο μετά τη δίκη). Ανησυχώ όμως διότι το πνεύμα της πράξης του φαίνεται πως ζει ακόμη και, αν δεν προσέξουμε, θα μας συντροφεύει για πολύ καιρό στο χώρο του Internet.
Δεν ανησυχώ φυσικά για τους αμετανόητους κομουνιστές οι οποίοι θαυμάζουν την πράξη αυτού του παιδιού και προετοιμάζονται για τη δημιουργία του Pavlik Morozov Fun Club στο Web. Θεωρώ τις ενέργειές τους γραφικές και προτείνω να τους αγνοήσουμε. Ο κίνδυνος πραγματικός κίνδυνος για την κοινωνία και τις οικογένειές μας δεν προέρχεται από τέτοιους ρομαντικούς ανόητους, αλλά από κάποιους πολύ πιο ευφυείς (δυστυχώς) ανθρώπους οι οποίοι με ψυχρή, άπληστη και απάνθρωπη λογική μιμούνται τους δασκάλους και τους καθοδηγητές του Pavlik και προσπαθούν να μετατρέψουν σε νέους Pavlik Morozov τους έφηβους που σερφάρουν σήμερα στο Internet.
Αυτή τουλάχιστον είναι η εντύπωση που μου δημιουργεί μια πολύ πρόσφατη μελέτη του Annenberg Public Policy Center (16/5/2000), σύμφωνα με την οποία όλο και περισσότερες εταιρείες έχουν πλέον τη δυνατότητα να εκμεταλλευτούν το Web για να συλλέξουν πληροφορίες για ενηλίκους, χρησιμοποιώντας ως πηγή τα παιδιά τους! Οι ερευνητές του Annenberg σχολιάζουν πως, μετά από τον πρόσφατο καταιγισμό δημοσιευμάτων σχετικά με τους κινδύνους του Internet, οι περισσότεροι γονείς έχουν εξηγήσει στα παιδιά τους πως δεν πρέπει να δίνουν ποτέ τα στοιχεία τους σε αγνώστους.
Δυστυχώς όμως, οι νουθεσίες αυτές μπορεί έχουν κάνει τα παιδία αρκετά προσεκτικά με τα δικά τους στοιχεία, αλλά δεν τα εμποδίζουν να αποκαλύπτουν με μεγάλη ευκολία διάφορα πράγματα που αφορούν τους γονείς τους, αν φυσικά υπάρχει η κατάλληλη ανταμοιβή (μια κλήρωση, ένα δώρο κ.λπ.).
Σύμφωνα με την έρευνα, οι συνηθέστερες πληροφορίες που μπορεί να κοινοποιήσουν τα παιδιά σε τρίτους είναι:
- Από ποια καταστήματα ψωνίζει η οικογένεια
- Αν υπάρχουν μέλη με ιατρικά προβλήματα
- Αν οι γονείς τρέχουν πολύ όταν οδηγούν
- Ποιο τύπο αυτοκινήτου έχει η οικογένεια
- Πώς περνάνε συνήθως οι γονείς το σαββατοκύριακο
- Πόσο χαρτζιλίκι δίνουν στα παιδιά οι γονείς τους
- Αν γίνονται στο σπίτι πολιτικές συζητήσεις
Εννοείται βέβαια, πως τα περισσότερα από αυτά τα στοιχεία δεν θα ζητηθούν ποτέ με τον ξεκάθαρο τρόπο που αναφέρουμε εδώ. Συνήθως, πρόκειται για απαντήσεις σε έμμεσες ερωτήσεις (π.χ. "Πόσες μέρες δεν πήγε πέρυσι στη δουλειά ο μπαμπάς γιατί ήταν άρρωστος;") από τις οποίες όμως είναι εύκολη η εξαγωγή συμπερασμάτων (π.χ. ποια είναι η κατάσταση της υγείας του πατέρα).
Το ενδιαφέρον στοιχείο της έρευνας είναι πως οι καλύτεροι "πληροφοριοδότες" είναι τα παιδιά και οι έφηβοι ηλικίας 13-17 ετών. Οι μικρότερες ηλικίες (10-12 ετών) φαίνεται πως αισθάνονται κάποια ανασφάλεια μέσα στο δίκτυο και απαντούν σε προσωπικές ή οικογενειακές ερωτήσεις πολύ πιο σπάνια (50% λιγότερο) απ' ό,τι τα μεγαλύτερα παιδιά και οι έφηβοι.
Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε πως τα αγόρια είναι συνήθως διατεθειμένα να δώσουν μέσω του Internet σε αγνώστους πολύ περισσότερες προσωπικές ή οικογενειακές πληροφορίες, απ' ό,τι τα κορίτσια.
Το πλήρες κείμενο της μελέτης είναι διαθέσιμο στο http://www.appcpenn.org/finalrepor_fam.pdf
Γιώργος Επιτήδειος
gepiti@gepiti.com
Επιστροφή στο Αρχείο ’ρθρων Παλαιών Τευχών Επιστροφή στις Επιχειρηματικές Σελίδες Copyright 1998, 1999, 2000 Γιώργος Επιτήδειος Υποδείξεις, Ερωτήσεις, Σχόλια στην διεύθυνση gepiti@gepiti.com |