Οι πολλοί managers καταστρέφουν τις επιχειρήσεις
31/5/2002 (Πρέπει να υπάρχει και κάποιος που να καταλαβαίνει τι παράγει η εταιρεία.)
Γιώργος Επιτήδειος,  gepiti@gepiti.com

Για ιστορικούς λόγους, στη Βρετανία το σιδηροδρομικό δίκτυο είναι κυρίως κατασκευασμένο παράλληλα προς τους δρόμους που οδηγούν στις αντίστοιχες πόλεις και σπάνια ακολουθεί ανεξάρτητες ευθείες διαδρομές. Έτσι, τα βρετανικά τραίνα κινούνται σε πιο ελικοειδή πορεία απ' ό,τι τα άλλα ευρωπαϊκά και λόγω των πολλών στροφών δεν έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν υψηλές ταχύτητες.

Το μεγάλο πρόβλημα της κακής χάραξης του δικτύου όμως δεν βρίσκεται στη χαμηλή ταχύτητα, αλλά στη μεγάλη καταπόνηση που προκαλούν στους συρμούς οι συνεχείς αλλαγές κατεύθυνσης. Το κόστος της τακτικής επιθεώρησης των συρμών για κόπωση μετάλλων και άλλα προβλήματα είναι εξαιρετικά υψηλό και γι' αυτό την εποχή της Μάργκαρετ Θάτσερ οι βρετανικοί σιδηρόδρομοι ήταν ζημιογόνοι και θεωρούνταν αντιπαραγωγικοί.

Η σιδηρά κυρία λοιπόν τους ιδιωτικοποίησε και η διοίκησή τους έφυγε από τα χέρια των δημοσίων υπαλλήλων και των τεχνικών που είχαν περάσει τη ζωή τους ασχολούμενοι με αυτά τα τραίνα για να ανατεθεί σε νέα στελέχη ειδικευμένα στη διοίκηση επιχειρήσεων και στις μοντέρνες τεχνικές "δημιουργίας πλούτου" (χρηματιστήριο, παράγωγα κ.λπ.).

Στην αρχή, όλα πήγαιναν καλά και τα οικονομικά στοιχεία παρουσίασαν αμέσως εντυπωσιακή βελτίωση. Οι άνθρωποι όμως έχουν την τάση να θεωρούν σημαντικότερο εκείνο που ξέρουν παρά αυτό που αγνοούν και προτιμούν να περιστοιχίζονται από ομοίους τους παρά από συνεργάτες με διαφορετικό τρόπο σκέψης. Έτσι, σιγά σιγά η διοίκηση της εταιρείας άρχισε να αποτελείται από όλο και περισσότερους managers μέχρι που στο τέλος δεν υπήρχε ούτε ένας διευθυντής με αρκετή εμπειρία ή τεχνικό υπόβαθρο ώστε να καταλαβαίνει πώς λειτουργούν τα τραίνα!

Το αποτέλεσμα φυσικά ήταν το αναμενόμενο. Προκειμένου να αυξηθούν τα κέρδη και να ικανοποιηθούν οι μέτοχοι, μειώθηκαν οι "υπερβολικές" δαπάνες (όπως η επισταμένη συντήρηση συρμών και γραμμών) και περιορίστηκε το τεχνικό προσωπικό. Έτσι, η Βρετανία διαθέτει σήμερα το χειρότερο από πλευράς ασφάλειας σιδηροδρομικό δίκτυο στην Ευρώπη και τα πολύνεκρα ατυχήματα ήταν τόσα πολλά ώστε υποχρέωσαν την κυβέρνηση να επανακρατικοποιήσει (από την πίσω πόρτα) τον περασμένο Οκτώβριο τους σιδηροδρόμους, ενώ οι ειδικοί εκτιμούν ότι θα απαιτηθούν 10 περίπου χρόνια για να επανέλθει το δίκτυο σε αξιοπρεπή κατάσταση.

Σταχυολογώντας τον ειδικό τύπο θα διαπιστώσει κανείς πως περιστατικά παρόμοια με το παραπάνω υπάρχουν πάρα πολλά και ότι αυξάνονται συνεχώς με την πάροδο του χρόνου. Για παράδειγμα, οι συσκευές αναγνώρισης δακτυλικών αποτυπωμάτων μπορούν να ξεγελαστούν (κατά 80%) με τη χρήση υλικών αποκλειστικά από την κουζίνα του σπιτιού μας, ενώ τα πολυδιαφημισμένα ως απάντηση στην τρομοκρατία μηχανήματα face recognition παρουσιάζουν εξαιρετικά υψηλά επίπεδα αποτυχίας.

Η συχνότητα παρόμοιων περιστατικών αυξάνεται συνεχώς επειδή όλο και περισσότερα προϊόντα και υπηρεσίες παράγονται πλέον από ανθρώπους που μπορεί μεν να γνωρίζουν από προϋπολογισμούς, business plans και διαμόρφωση χρηματιστηριακής αξίας, αλλά δεν καταλαβαίνουν ούτε τι παράγουν ούτε σε ποιον απευθύνονται. Όταν λοιπόν έρχεται η ώρα της κρίσεως (δηλαδή η ώρα της πρακτικής εφαρμογής) οι πανάκριβες επενδύσεις και τα μεγαλεπήβολα σχέδια οδηγούνται σε παταγώδεις αποτυχίες.

Ούτε οι τεχνικοί βέβαια αποφεύγουν τα σοβαρά λάθη. Το MIT για παράδειγμα κυκλοφόρησε το 1967 το Artificial Intellingence Memo #100 με το οποίο ανετέθη σε έναν προπτυχιακό φοιτητή να ανακαλύψει μια μέθοδο οπτικής αναγνώρισης σχημάτων από υπολογιστή μέσα σε 3 μήνες! (Το πρόβλημα αυτό παραμένει ακόμη σε μεγάλο βαθμό άλυτο).

Η ιστορία επίσης είναι γεμάτη από παραδείγματα λαμπρών τεχνικών που απέτυχαν στις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες γιατί δεν καταλάβαιναν την αγορά και αδιαφορούσαν για την οικονομική πραγματικότητα (π.χ. Θωμάς Έντισον). Μια επιτυχημένη επιχείρηση λοιπόν χρειάζεται τόσο τους managers όσο και τους τεχνικούς.

Όταν όμως η ισορροπία μεταξύ αυτών των δύο διαταράσσεται η αποτυχία είναι προδιαγεγραμμένη. Σήμερα, ο επιχειρηματικός κόσμος διαθέτει πολλούς ανθρώπους που σκέπτονται, κατευθύνουν και αναλύουν, αλλά λίγους που καταλαβαίνουν και παράγουν. Υπάρχουν λοιπόν πολλές ευκαιρίες για όσους γνωρίζουν τις ανάγκες της αγοράς και κατανοούν με ποιο τρόπο μπορούν αυτές να ικανοποιηθούν, ειδικά σε έναν τόσο περίπλοκο και τόσο γρήγορα μεταβαλλόμενο χώρο όπως είναι το Internet.

Κάπου εκεί έξω λοιπόν υπάρχουν πολλές ευκαιρίες που μας περιμένουν.

Γιώργος Επιτήδειος

Αποκτήστε μια δωρεάν συνδρομή στο InterBIZ

Επιστροφή στο Αρχείο ’ρθρων Παλαιών Τευχών
Επιστροφή στις Επιχειρηματικές Σελίδες

© 2005 Γιώργος Επιτήδειος
Υποδείξεις, Ερωτήσεις, Σχόλια στην διεύθυνση gepiti@gepiti.com