Καθημερινές Ιστορίες Ηλεκτρονικού Εμπορίου -Ηλεκτρονικής Τρέλας
21/11/2002 ή πώς να σκοτώσουμε το ηλεκτρονικό εμπόριο πριν αυτό ξεκινήσει...
Γιώργος Επιτήδειος,  gepiti@gepiti.com

Νίκος Κυρλόγλου (nikoky@acci.gr)

Εδώ και αρκετά χρόνια χρησιμοποιώ ένα ηλεκτρονικό organizer για την αποθήκευση των τηλεφώνων των γνωστών μου, για τις διάφορες επετείους, τις συναντήσεις μου και ως αριθμομηχανή. Μέχρι σήμερα δεν είχα προμηθευθεί κάποιο λογισμικό για να αποθηκεύω τις πληροφορίες αυτές και στον υπολογιστή του γραφείου ή του σπιτιού μου. Φοβούμενος μη χαθούν τα στοιχεία που έχω περάσει τα τελευταία χρόνια από κάποια αστοχία του organizer, άρχισα να ψάχνω στο διαδίκτυο για λογισμικό που να αντιγράφει τα στοιχεία και πιθανόν να τα συγχρονίζει με αντίστοιχα προγράμματα στους υπολογιστές. Από την έρευνά μου αυτή εντόπισα ένα καλό λογισμικό για αυτή τη δουλειά με κόστος $100, δηλ. 39.000 δρχ. Επίσης το κατάστημα πωλούσε επί πλέον και νέα organizers, από τα οποία το τελευταίο μοντέλο της σειράς κόστιζε $100, ήτοι 39.000 δρχ. Υπήρχε επίσης μία προσφορά για το λογισμικό μαζί με το organizer στα $140, ή περίπου 55.000 δρχ.

Επικοινώνησα με e-mail με την εταιρεία και ρώτησα κατά πόσο το λογισμικό μπορεί να μεταφέρει τα στοιχεία από το παλιό organizer στο καινούργιο, καθώς και άλλα στοιχεία για την λειτουργικότητα του προγράμματος. Την επόμενη μέρα (λόγω διαφοράς ώρας) έλαβα την σχετική διαβεβαίωση και έτσι απεφάσισα να παραγγείλω το λογισμικό μαζί με το νέο organizer. Προχώρησα στην εισαγωγή των απαραίτητων στοιχείων στο site, έλεγξα τους όρους αποστολής και παράδοσης των προϊόντων, έλεγξα την μετάπτωση του εξυπηρετητή της εταιρείας σε κρυπτογραφημένη ασφαλή επικοινωνία (SSL), έλεγξα το πιστοποιητικό και βεβαιώθηκα ότι ανήκει σε μια εταιρεία με έδρα την πολιτεία Μαϊάμι των ΗΠΑ και τελικά εισήγαγα τα στοιχεία της πιστωτικής μου κάρτας. Μετά την εισαγωγή της διεύθυνσής μου παρατήρησα ότι για την αποστολή θα χρεωνόμουνα με περίπου $40 ή 15.500 δρχ. σε εταιρεία courier.

Αποδέχθηκα την υψηλή αυτή χρέωση γιατί θα είχα το προϊόν στα χέρια μου σε δύο μέρες.

Μετά την εισαγωγή όλων των τα απαραιτήτων στοιχείων η εταιρεία μου έδειξε μια τελευταία αναλυτική οθόνη με την παραγγελία και μου ζήτησε να πατήσω την εντολή παραγγελίας μόνο μία φορά, για να αποφευχθεί διπλή χρέωση στην κάρτα μου. Ακολούθησα τις οδηγίες και εντός 30 δευτερολέπτων πήρα την οθόνη επιβεβαίωσης της παραγγελίας με τον κατάλληλο κωδικό. Εκτύπωσα την σελίδα αυτή για το αρχείο μου και μετά από περίπου 1 λεπτό μου ήρθε επίσης ένα e-mail το οποίο περιείχε την ανάλυση της παραγγελίας μου καθώς και τον κωδικό της. Η συνολική διάρκεια για την αγορά του προϊόντος ήταν περίπου 2 λεπτά.

Την επομένη ημέρα έλαβα νέο e-mail από την εταιρεία με το οποίο με βεβαίωσαν ότι η παραγγελία μου απεστάλη και μου κοινοποίησαν τον κωδικό της φορτωτικής της εταιρείας courier που ανέλαβε την μεταφορά του προϊόντος. Στο e-mail υπήρχε μάλιστα και σύνδεσμος προς την εταιρεία courier μέσω του οποίου μπορούσα να παρακολουθώ την πορεία του πακέτου μου. Έτσι παρακολούθησα την αναχώρησή του από Αμερική και την άφιξη του στην Αθήνα με 2 ενδιάμεσους σταθμούς στην Αμερική και έναν στην Ευρώπη. Μόλις έφθασε το δέμα στην Αθήνα επικοινώνησα αμέσως με την εταιρεία courier, η υπάλληλος της οποίας με διαβεβαίωσε για την άφιξη του δέματος και με παρέπεμψε στην αρμόδια υπάλληλό τους διότι θα γινόταν εκτελωνισμός. Από αυτό το σημείο αρχίζει η οδύσσεια της παραλαβής του δέματος από το ελληνικό τελωνείο.

Η υπάλληλος της εταιρείας μου ανακοίνωσε ότι αν ήθελα να κάνουν αυτοί εκτελωνισμό θα επιβαρυνόμουνα με έξοδα περί τις 15.000 δρχ. και ότι αν ήθελα να μου δώσουν τα χαρτιά για να εκτελωνίσω μόνος μου το προϊόν θα με χρέωναν με 2.500 δρχ. Της είπα ότι θα πληρώσω τις 2.500 δρχ. και την επόμενη μέρα υπάλληλος της εταιρείας μου παρέδωσε ένα φάκελο με τα συνημμένα έγγραφα της αποστολής. Σε ερώτησή μου για το πού βρίσκεται το τελωνείο, η μόνη απάντηση που κατάφερα να αποσπάσω ήταν "στο αεροδρόμιο των Σπάτων". Από το επόμενο πρωί προσπάθησα να επικοινωνήσω με το αεροδρόμιο για να μάθω πού βρίσκεται το τελωνείο και τι ώρες λειτουργεί. Τα τηλέφωνα που μου έδωσε ο ΟΤΕ και το τηλεφωνικό κέντρο του αεροδρομίου δεν τα απαντούσε κανείς...

Συμπτωματικά το μεσημέρι, και ενώ ακόμη δεν είχα μπορέσει να μάθω πού βρίσκεται το τελωνείο και τι ώρες λειτουργεί, μου τηλεφώνησε γνωστός μου, σύμβουλος στο υπουργείο Οικονομικών. Σε ερώτησή μου αν υπάγονται σε αυτούς τα τελωνεία μου έδωσε το τηλέφωνο φίλου του που εργάζεται στην διεύθυνση της πληροφορικής των τελωνείων. Τελικά αυτός μου είπε πού βρίσκεται το τελωνείο στο νέο αεροδρόμιο και υπέθεσε ότι πρέπει να εργάζονται από τις 08:00 ως τις 14:00.

Την επόμενη μέρα το πρωί ξεκίνησα νωρίς από τον Χολαργό, όπου μένω, για να πάω στο αεροδρόμιο. Καθ' οδόν αποδείχθηκε σωστή η σκέψη μου να χρησιμοποιήσω για την μετακίνηση μοτοσικλέτα και όχι αυτοκίνητο: κατάφερα να διανύσω τα 23 χλμ. απόσταση σε μόνο 40 λεπτά προσπερνώντας πολλά μποτιλιαρισμένα αυτοκίνητα και έφθασα στο τελωνείο στις 07:55. Εισήλθα με τα χαρτιά της εταιρείας courier στον χώρο και προσπάθησα να μάθω τι πρέπει να κάνω για να παραλάβω το δέμα. "Χρησιμοποιείστε εκτελωνιστή", μου είπαν. Κάθε προσπάθεια να εξηγήσω ότι για ένα προϊόν αξίας 55.000 δρχ. θεωρούσα παράλογο να πληρώσω 15.000 δρχ. για τις υπηρεσίες εκτελωνιστή (χώρια τι δασμούς θα έπρεπε να καταβάλω) ηχούσε παράξενη... Τελικά αφού ενόχλησα περισσότερες από μία φορά ορισμένους υπαλλήλους, μου υπέδειξαν να απευθυνθώ στην προϊσταμένη. Αυτή αρκετά πρόθυμα και παρά τον φόρτο εργασίας της μου εξήγησε ότι πρέπει να συμπληρώσω ένα έντυπο "διασάφησης" και μου υπέδειξε ποιος υπάλληλος θα μου το έδινε. Ο υπάλληλος με αρκετή δυσπιστία τελικά μου το έδωσε και με ρώτησε: "καλά, ξέρετε να το συμπληρώσετε;" Εγώ δήλωσα πρόθυμος να το συμπληρώσω αρκεί κάποιος να μου δείξει πώς γίνεται αυτό και εισέπραξα την ερώτηση "μα γιατί δεν χρησιμοποιείτε εκτελωνιστή;"

Η προϊσταμένη, μετά από νέα ενόχλησή μου, μου υπέδειξε να μεταβώ με το έντυπο στον τελωνειακό χώρο της εταιρείας courier, όπου υπήρχαν τελωνειακοί υπάλληλοι, οι οποίοι και θα με βοηθούσαν να το συμπληρώσω. Ας σημειώσουμε σε αυτό το σημείο ότι οι κεντρικές υπηρεσίες του τελωνείου στεγάζονται σε ένα κτήριο ενώ η εταιρεία courier σε άλλο και ότι τα κτήρια αυτά απέχουν μεταξύ τους περί τα οκτακόσια (800) μέτρα. Στο σημείο αυτό άρχισε να επιβεβαιώνεται η ορθότητα της χρήσης μοτοσικλέτας για την μετάβαση στο αεροδρόμιο: μέχρι να καταφέρω να παραλάβω το δέμα χρειάστηκε να μεταβώ εννέα (9) φορές από το ένα κτήριο στο άλλο, διανύοντας συνολικά επτά χιλιόμετρα (και εξυπηρετώντας 3 εκτελωνιστές, που τους μετέφερα με την μηχανή μου)!

Στην εταιρεία courier εντόπισα μετά από λίγο τους τελωνειακούς, οι οποίοι έδειξαν πλήρη απροθυμία να βοηθήσουν. "Υπάρχουν 2.000 εκτελωνιστές στο αεροδρόμιο" μου είπαν, "χρησιμοποιείστε κάποιον από αυτούς". Εγώ επέμεινα να θέλω να συμπληρώσω τα έντυπα μόνος μου. "Υποδείξτε μου τι πρέπει να κάνω, και θα το κάνω" τους αντέτεινα. Μετά από αρκετή συζήτηση αυτού του τύπου, ένας εκτελωνιστής προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει. Με βάση το συνημμένο στην φορτωτική τιμολόγιο συμπλήρωσε διάφορα στοιχεία στο έντυπο και μου υπέδειξε που θα συμπλήρωνα κάποια άλλα. Μετά απευθύνθηκα πάλι στους τελωνειακούς που συμπληρώσαν τον κωδικό του είδους (λάθος, όπως αποδείχθηκε αργότερα) και μου είπαν: "Πέστε σε κάποιον εκτελωνιστή να κάνει τις χρεώσεις και επιβαρύνσεις".

Πάλι στην 'γύρα' για ανεύρεση πρόθυμου εκτελωνιστή. Βλέποντας κάποιο άλλο έντυπο υπολογίζω αναλογικά το κόστος του προϊόντος μου και το συμπληρώνω. Μετά πλησιάζω πάλι την τελωνειακό. "Εσείς το συμπληρώσατε" με ρωτάει με απορία και τελικά συμπληρώνει τις 'επιβαρύνσεις', ρωτώντας όλη την ώρα παριστάμενους εκτελωνιστές. Αφού συμπληρώθηκαν και τα τελευταία πεδία του εντύπου με καθοδηγεί να γυρίσω στο κεντρικό κτήριο για καταχώριση στον υπολογιστή.

Η καταχώριση γίνεται χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα - οι ιδιώτες προηγούνται των εκτελωνιστών και έτσι σε όλες τις 'ουρές' βρίσκομαι πάντα πρώτος. Το μόνο μικρό και κατανοητό πρόβλημα είναι το νέο πληροφοριακό σύστημα των τελωνείων - οι υπάλληλοι δεν το γνωρίζουν πλήρως και παρ' όλες τις φιλότιμες προσπάθειές τους καθυστερούν στην εισαγωγή των στοιχείων. Μετά την καταχώριση ακολουθεί ο 'προέλεγχος'. Κατά την διαδικασία αυτή ο αρμόδιος υπάλληλος ανακαλύπτει ότι οι τελωνειακοί στην εταιρεία courier δεν είχαν υπογράψει τα χαρτιά. Επιστροφή στο άλλο κτήριο για την υπογραφή. Στην φάση αυτή οι τελωνειακοί θέλουν να δουν και το δέμα - αυτό προσκομίζεται και ανοίγεται. Κατά τον έλεγχο 'ανακαλύπτουν' μέσα ένα 'διαφορετικό' τιμολόγιο, αυτό που περιγράφει το συνολικό κόστος των προϊόντων και την έκπτωση, ήτοι $100 (organizer) + $100 (λογισμικό) - $60 (έκπτωση) = $140 + $40 (έξοδα αποστολής) = $180.

Αμέσως συνειδητοποιούν ότι συνέλαβαν τον υπ' αριθμόν 1 καταζητούμενο λαθρέμπορο της χώρας. "Τους έχετε ήδη πληρώσει $60" μου τονίζουν. Στην απλή αντίδρασή μου "Δεν έχω πληρώσει τίποτα, απλά είναι προσφορά, μου κάνουν έκπτωση!" μου αντιτείνουν "Εμείς δεν αναγνωρίζουμε εκπτώσεις! Το συνολικό κόστος είναι $240 και σε αυτά θα φορολογηθείτε". Προσπαθώ να συγκρατηθώ "Μα τα $40 είναι ταχυδρομικά, θα πληρώσω φόρο για τα ταχυδρομικά;" και εισπράττω την πληρωμένη απάντηση "Η ΕΟΚ έτσι λέει!"

Χωρίς άλλη συζήτηση διαγράφουν από τα προηγούμενα χαρτιά το ποσό και τους υπολογισμούς, αναγράφουν τα $240 ως ποσό και μου τονίζουν να φτιάξω τα σωστά έντυπα. Επιστροφή στο κεντρικό κτήριο για οδηγίες από την προϊσταμένη. "Πρέπει να φτιάξετε το έντυπο 'bis' για την διαφορά της αξίας". "Μα πρέπει να πληρώσω φόρο για την έκπτωση και για τα ταχυδρομικά;" ρωτάω. "Μπορείτε να προσφύγετε στην υπηρεσία αξιών του τελωνείου για να σας ορίσουν την αξία του προϊόντος. Βέβαια η υπηρεσία αυτή βρίσκεται στον Πειραιά και θα χάσετε πολύ χρόνο. ’λλωστε η διαφορά φόρου που προκύπτει από τα $100 είναι μικρή, γύρω στις 5.000 δρχ." Ένας παριστάμενος εκτελωνιστής με βοηθάει στην συμπλήρωση του εντύπου και μου εξηγεί: "Με την εισαγωγή του πληροφοριακού συστήματος καταργήθηκαν τα 'μικροδέματα' και όλα τα δέματα περνούν από διασάφηση αδιάφορα από την αξία τους". Επιστροφή στο άλλο κτήριο με συμπληρωμένο το έντυπο. Η τελωνειακός (με βοήθεια παρισταμένων εκτελωνιστών) συμπληρώνει τις επιβαρύνσεις στο έντυπο.

Ξαφνικά βλέπω μια πρόσθετη επιβάρυνση 'χρηματική ποινή' 763 δρχ. Τολμώ να ρωτήσω για ποιο λόγο μου επιβάλλουν ποινή (πρόκειται για το 15% της διαφοράς τιμής του ποσού πριν και μετά την έκπτωση). "Πού να σας εξηγήσω τώρα", μου λέει "άλλωστε δεν θέλετε να τελειώνετε;" Το τελευταίο επιχείρημα με έκανε να σωπάσω (προφανώς πρόκειται για πρόστιμο στην διαφορά τιμής του συνημμένου τιμολογίου και του εσωκλείστου που το πλήρωσα γιατί θεώρησαν ότι τους εξαπάτησα...).

Πίσω στο κεντρικό κτήριο για εκ νέου καταχώρηση και 'προέλεγχο'. Ακολουθεί 'Δ.Ε.Τ.Ε.' και 'μετέλεγχος'. Μετά τον μετέλεγχο 'Τράπεζα' για καταβολή συνολικά 18.500 δρχ. και 'Ταμείο' για παραλαβή του 'αποδεικτικού είσπραξης και άδειας παράδοσης εμπορευμάτων'. Επιστροφή στο κτήριο της εταιρείας courier για παραλαβή του δέματος, όπου διαπιστώνουν ότι οι τελωνειακοί υπάλληλοι ξέχασαν να εισάγουν τον αριθμό φορτωτικής στο τελευταίο παραστατικό. Επιστροφή στο κεντρικό κτήριο και χειρόγραφη συμπλήρωση του αριθμού φορτωτικής. Τελική επίσκεψη στην εταιρεία courier και παραλαβή του δέματος. Φεύγοντας εισέπραξα και την παρατήρηση της τελωνειακού: "Αυτή τη φορά σας εξυπηρετήσαμε. ’λλη φορά να χρησιμοποιείτε εκτελωνιστή!"

Έρευνα στο διαδίκτυο για την ανεύρεση του προϊόντος	30 λεπτά
Παραγγελία του προϊόντος	2 λεπτά
Μετάβαση και επιστροφή από αεροδρόμιο	2 ώρες
Συνολικός χρόνος ευχάριστης 'απασχόλησης' στις τελωνειακές εγκαταστάσεις	3 ώρες 18 λεπτά
Κόστος προϊόντος	55.000 δρχ.
Μεταφορικά	15.500 δρχ.
Επιβάρυνση διαδικασίας τελωνισμού και φόροι	21.000 δρχ.
Συνολική επιβάρυνση	36.500 δρχ. ή 66% της αξίας του προϊόντος!!!

Η απορία μου από αυτήν την ταλαιπωρία είναι γιατί δεν υπάρχουν σαφείς οδηγίες για την συμπλήρωση των απαιτουμένων εντύπων και γιατί πρέπει ο πολίτης να χρησιμοποιεί μεσάζοντες για τις βασικές του επικοινωνίες με τις υπηρεσίες. Γιατί υπάρχει η απροθυμία ορισμένων υπαλλήλων να κάνουν την δουλειά τους και γιατί δεν υπάρχει κάποιο γραφείο 'πληροφοριών' ή 'εξυπηρέτησης πολίτη' όπου θα παρέχεται βοήθεια στους ιδιώτες για την επαφή τους με τις Αρχές. Μήπως θα έπρεπε οι Αρχές της χώρας να δραστηριοποιηθούν και να διευκολύνουν τους πολίτες που επιθυμούν να αγοράσουν είδη για προσωπική τους χρήση μέσω διαδικτύου δημιουργώντας μια απλή διαδικασία εκτελωνισμού;

Με αυτή την πρακτική είναι ιδιαίτερα αμφίβολο αν θα προχωρήσει το ηλεκτρονικό εμπόριο, όπως δεν έχουν προχωρήσει ιδιαίτερα και οι διασυνοριακές πωλήσεις από απόσταση (των οποίων άλλωστε το ηλεκτρονικό εμπόριο είναι η πιο καινούργια τους έκφραση).

Οι συμβουλές μου από αυτήν την εμπειρία είναι να μην αγοράζετε εμπορεύματα από τρίτες χώρες, παρά μόνο από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που δεν υπόκεινται σε εκτελωνισμό. Αν πρέπει να αγορασθούν μικροδέματα από τρίτες χώρες φροντίστε ή να τα παραλάβει κάποιος γνωστός σας στην χώρα και να τα εισάγει στην Ελλάδα κατά τον ερχομό του ατελώς ως προσωπικά του είδη ή φροντίστε να αποσταλούν σε γνωστούς σας σε άλλες χώρες (π.χ. Αγγλία), να πληρωθούν εκεί τυχόν δασμοί και ΦΠΑ και μετά να σας αποσταλούν ως 'Κοινοτικό Προϊόν'. Πέρα από τα χρήματα θα γλυτώσετε και αρκετές ώρες ψυχικής ταλαιπωρίας...

Νίκος Κυρλόγλου (nikoky@acci.gr)

ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

Γιώργο καλημέρα.

[...]

Στο θέμα...

Οπως γνωρίζεις υπήρξα για πολλά χρόνια εκτελωνιστής, ένα επάγγελμα που σταδιακά συρρικνούται και τείνει να εκλείψει, αφού οι περιορισμοί στις διασυνοριακές συναλλαγές με τη σειρά τους αίρονται (έστω και με ρυθμό αργότερο από αυτόν που ίσως κάποιος θα περίμενε). Πιστεύω όμως οτι η εισαγωγή κάποιου αντικειμένου στην Ελλάδα, σωστά ελέγχεται, ειδικά αν προέρχεται από μή κοινοτική χώρα.

Φαντάζεσαι να έφερνε κανείς ελεύθερα βόμβες ή ανθρώπινα μέλη; Εχουμε λοιπόν τον πρώτο έλεγχο: τι είναι αυτό που εισάγεται (Ελεγκτής Τελωνείου). Μη φανταστείς οτι είναι τόσο απλό το να ξεχωρίσεις αν αυτό που έχεις μπροστά σου είναι μπισκότο ή καλυμμένο χασίς, οτι βλέπεις 100 κιβώτια και όχι 1000 (δεν φαίνονται όλα φυσικά), οτι το φορτηγό που βλέπεις δεν έχει μόνο τα 3 πρώτα μέτρα μπισκότα και από το 3ο μέτρο και πίσω ανθρώπους...

Ελεγχος: εισάγεις το Χ προϊόν με τιμή Ψ σήμερα και με τιμή 2*Ψ σε έξι μήνες από σήμερα. Είναι προφανές οτι κάτι συμβαίνει και σωστά οι ελεγκτικές αρχές απαιτούν εξηγήσεις (Υπηρεσία Αξιών).

Ελεγχος: εισάγεις σήμερα ένα προϊόν που ονομάζεις "μπισκότο ΑΒΓ" και έχει λιπαρά 20% και κακάο 10% και εισάγεις το ίδιο μπισκότο σε έξι μήνες χωρίς λιπαρά και χωρίς κακάο. Δεν μπορείς να το λές πάλι "μπισκότο ΑΒΓ", ενώ μπορεί να μην είναι καν μπισκότο αφού δεν έχει τα συστατικά του μπισκότου ή ακόμα να έχει ληγμένη ημερομηνία (Γενικό Χημείο του Κράτους).

Αυτά είναι ελάχιστα παραδείγματα για την χρησιμότητα τριών μόνο υπηρεσιών που σχετίζονται με το Τελωνείο και τη διαδικασία του εκτελωνισμού. Υπάρχουν φυσικά ένα σωρό άλλες υπηρεσίες για τις διάφορες ιδιαιτερότητες που κάθε προϊόν μπορεί να έχει αλλά και άλλες για τις ιδιαίτερες απαιτήσεις των νόμων (εθνικών ή κοινοτικών) και των συναλλασομένων (πωλητή ή αγοραστή) όπως οι εξαγωγές για διεκδίκηση επιδοτήσεων, τυχόν ειδικοί όροι πώλησης, αθέμιτος ανταγωνισμός, καταστροφή λόγω ακαταλληλότητας, απαγορευμένα προϊόντα ή συστατικά κλπ.

Ο εκτελωνιστής είναι γνώστης της σχετικής νομοθεσίας (κυρίως δασμολογικής, τελωνειακής και φορολογικής) και δουλειά του είναι να ολοκληρώνει για λογαριασμό του πελάτη-εισαγωγέα όλες τις απαραίτητες διαδικασίες ώστε ο μεν εισαγωγέας να παραλάβει το εμπόρευμά του το συντομότερο δυνατόν το δέ κράτος να λάβει τις απαραίτητες αποδείξεις και φόρους. Επιπλέον, σε περιπτώσεις αμφισβήτισης αναλαμβάνει (κατά μια έννοια) να "προωθήσει" τα αιτήματα και να "προστατεύσει" τα συμφέροντα του πελάτη-εισαγωγέα έναντι του κράτους-Τελωνείου.

Με λίγα λόγια ο εκτελωνιστής κάνει στο Τελωνείο έναντι της Τελωνειακής Αρχής ότι ακριβώς ο δικηγόρος στο Δικαστήριο έναντι της Δικαστικής Αρχής.

Εύλογο ερώτημα: "Μα καλά, εγώ ένα δισκάκι έφερα, δεν έχει μια απλή διαδικασία για τόσο απλές περιπτώσεις;"

Εύκολη απάντηση: "Αν το δισκάκι έχει κλεμένο/παράνομο λογισμικό ή αν οι επιφάνειες εγγραφής έχουν αντικατασταθεί από πλουτώνιο, κλπ, ποιός θα το ελέγξει;"

Η ποσότητα δεν (πρέπει να) κάνει καμμιά διαφορά (εκτός αν το να φέρεις ένα μικρόβιο διαφέρει από το να φέρεις εκατό).

Προσωπική γνώμη είναι οτι οι έλεγχοι είναι ελλιπείς και πρέπει να βελτιωθούν αλλά πρέπει παράλληλα να επιταχυνθούν (δεν πρέπει να θέλει κανείς τρεις ώρες για να φέρει ένα βιβλίο).

Τελικά, όπως στο Δικαστήριο δεν πάμε χωρίς δικηγόρο (συνήθως), στο Τελωνείο δεν πάμε χωρίς εκτελωνιστή (συνήθως).

Σωστό το ένα μέρος του συμπεράσματος του φίλου στο τέλος: αν θέλετε να φέρετε κάτι ευτελούς αξίας (και νόμιμο), προτιμήστε να έρθει σαν προσωπικό είδος από κάποιον που επισκέπτεται τη (ή επιστρέφει στη) χώρα. Η μέθοδος της εισαγωγής μέσω άλλης χώρας της ΕΟΚ δεν είναι πάντα καλύτερη: κατά κανόνα έχουν ταχύτερες διαδικασίες και λιγώτερους ελέγχους αλλά μην θεωρούμε δεδομένο οτι επιτρέπονται όλα ή οτι κοστίζει λιγότερο (ειδικά αυτό).

Τι θα έκανα εγώ; θα αγόραζα από πωλητή που έχει δυνατότητα αποστολής από ΕΟΚ (πχ υποκατάστημα), αποφεύγοντας την ταλαιπωρία του Τελωνείου. Πιστεύω οτι μπορεί κανείς να βρει σχεδόν τα πάντα σε ευρωπαϊκά (ηλεκτρονικά ή όχι) καταστήματα.

Φιλικά,

Βασίλης Τερζόπουλος
(bt@terzopoulos.gr)

Δημοσιοποιήσετε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας γι' αυτό τα άρθρο

Αγαπητοί φίλοι

όντως καταπληκτική ιστορία. Παρά τη νέα Αττική Οδό και το νέο Αεροδρόμιο, το ελληνικό Δημόσιο ποτέ δεν πεθαίνει. Από αλλού υπήρχε ο φόβος (e-trade) και από αλλού ήρθε η κεραμίδα (τελωνεία). Σωστό και το συμπέρασαμ στο τέλος: αφού δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε, τουλάχιστον ας μην μπλεκόμαστε περαιτέρω μαζί τους (άρα, αποφυγή εκτελωνισμών).

Ευχαριστώ για την αποστολή

Δημήτρης Φύσσας

Γιώργος Επιτήδειος

Δημοσιοποιήσετε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας γι' αυτό τα άρθρο

Αποκτήστε μια δωρεάν συνδρομή στο InterBIZ

Επιστροφή στο Αρχείο ’ρθρων Παλαιών Τευχών
Επιστροφή στις Επιχειρηματικές Σελίδες

© 2005 Γιώργος Επιτήδειος
Υποδείξεις, Ερωτήσεις, Σχόλια στην διεύθυνση gepiti@gepiti.com